ကၽြႏ္ုပ္တို႔ နားလည္အပ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ (၈)

ဗုဒၶဟူသည္-

ဓမၼသေဘာထက္ ပုဂၢိဳလ္ေဇာင္းေပး သိဒၶိတင္လိုသူ တစ္ခ်ိဳ႔၏ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီမႈမ်ားေၾကာင့္ ယခုအခါ- ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ျမန္ မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ညီအစ္ကိုမ်ား၏ စိတ္တြင္ ဗုဒၶသည္ ေဂါတမ၊ ေဂါတမသည္ ဗုဒၶ ျဖစ္သည္ဟု စြဲမွတ္ ယံု ၾကည္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ တနည္း အားျဖင့္ ဗုဒၶ ဟူသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္ ၀ိေသသအား လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး အတြက္ မူပိုင္ဆြဲထားျခင္း တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေတာ့သည္။ သို႔ျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး အစြဲမ်ား စြန္းထင္လွ်က္- ထိုပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တည္း၌ သာ ယစ္တြယ္ေနေတာ့သည္။

အမွန္တကယ္တြင္ ဗုဒၶ၊ ခရစ္၊ နဗီ ဆိုသည့္ ေ၀ါဟာရမ်ားမွာ သမၼတ၊ အဓိပတိ၊ ဦးေသွ်ာင္ ဟူသည့္ ေ၀ါဟာရ မ်ားကဲ့သို႔ ဘြဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ မ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ မိေမြးတိုင္း ဘေမြးတိုင္း သဘာ၀ လူသားတစ္ဦးသည္- ေမြးက တည္းကပင္ သမၼတ ဟူသည့္ ဂုဏ္ျဒဗ္ဘြဲ႔တံဆိပ္ႏွင့္ ပူးတြဲေမြးဘြားလာျခင္း မဟုတ္ေခ်။ သမၼတ တစ္ဦးအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရမွသာလွ်င္ သူသည္ သမၼတဟူသည့္ ဘြဲ႔အား ရႏိုင္ေလသည္။

အလားတူပင္ ဗုဒၶ ဟူသည့္ ဘြဲ႔မွာ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ ေမြးဘြားလာမွ ကိုယ္ေတာ္ ေဂါတမ ႏွင့္အတူ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ေသာ ဘြဲ႔ မဟုတ္သလို- ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ၏ အမည္နာမလည္း မဟုတ္ေခ်။ ထို႔ျပင္ ဤကမၻာ၌ ကိုယ္ ေတာ္ေဂါတမ တစ္ဦးတည္းသာ ရသင့္ရထုိက္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ တစ္ဦးတည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဘြဲ႔လည္း မဟုတ္ေပ။

ေလာက၌ ဗုဒၶအဆူဆူပြင့္ေပၚခဲ့ၿပီ ဟု ဗုဒၶဘာသာတိုင္း နားလည္လက္ခံၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘြဲ႔ကို ဆြတ္ခူးရန္ ေဗာဓိဆုသံုးမ်ိဳးကို ပန္ဆင္ ျဖည့္ဆီးရသည္ဟုလည္း ဗုဒၶဘာသာတိုင္း နားလည္လက္ခံထားေပသည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ လူတစ္ဦးသည္ သမၼတ တစ္ဦး ျဖစ္ရန္ သမၼတျဖစ္ႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္းမ်ား ျပည့္မွီရန္ အဘက္ ဘက္မွ ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္၊ သမၼတ ဂုဏ္အရည္အခ်င္း ကို ျဖည့္ဆီးရသည္။

သို႔တုိင္ လူတိုင္း လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံမည္။ အတိုက္အခံမ်ားမွ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ အားလံုးကို စုေပါင္းလွ်က္ ပုတ္ခတ္တိုက္ ခိုက္ေနဦးမည္ပင္။ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမက သူ႔ကိုယ္သူ ဗုဒၶဘြဲ႔ ဆြတ္ခူးသည္ဟု ရင့္က်ဴး ေစကာမူ- သူ၏ အနီးစပ္ဆံုး အေဖၚ ေဒ၀ဒတ္ အပါအ၀င္ ထိုေခတ္ကာလမွ အမ်ားစုႀကီးမွာ သူ႔အား ဗုဒၶ ဘြဲ႔ ေဆာင္ အျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳခဲ့ေခ်။ အလားတူ ပင္ ကိုယ္ေတာ္ေယရႈက သူ႔ကိုယ္သူ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္သည္ဟု ေႂကြေၾကာ္ျငားလည္း သူ႔ေခတ္မွ လူသား အမ်ားစုႀကီးက လက္မခံ ခဲ့ေခ်။ (သူမတိုင္မွီ ႏွစ္ငါးရာ ေစာေသာ ကိုယ္ေတာ္မူဆာကလည္း ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ေဟၿဗဲၾသ၀ါဒ ၁၁း၂၅-၂၆) ကိုယ္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ သည္လည္း အလားတူပင္ သူ႔ကိုယ္သူ ေနာက္ဆံုးပြင့္ ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ေဆာင္၊ သတင္းေတာ္ေဆာင္ ျဖစ္သည္ ဟု မည္မွ်ပင္ ၀န္ခံေသာ္လည္း- သူ႔အား လက္ခံသူသည္သာ လက္ခံ၍- လက္မခံ အသိအမွတ္မျပဳေသာ လူသား ထုမွာ ဒုႏွင့္ေဒး ပင္ ျဖစ္သည္။

ထိုအခါ- ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမအား ေထာက္ခံသူမ်ား၊ ကိုယ္ေတာ္ေယရႈအား လက္ခံသူမ်ား၊ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ အား လိုက္နာသူမ်ား က- မိမိတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္- ဗုဒၶစင္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခရစ္ေတာ္အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း နဗီ ဧကန္ ျဖစ္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ အလီလီ ေျပာဆို သက္ေသခံရာမွ- ထိုဘြဲ႔မ်ားသည္ တစ္ဦးတည္ပိုင္ နာမ္ကဲ့ သို႔ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

အဆိုပါ ကိစၥမ်ား၌ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္မတိုင္မွီ လူမ်ိဳးတိုင္းအတြက္ ရစူလ္၊ နဗီပြင့္ေပၚခဲ့သည္ဟု လက္ခံယံုၾကည္ေသာ အစၥာလမ္ သာသနာ၏ သြန္သင္မႈအရ မူဆလင္မ်ားက ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ တစ္ပါးတည္းသာလွ်င္ နဗီ မဟုတ္၊ ကိုယ္ေတာ္မတိုင္မွီေခတ္မ်ား က လူသားတို႔အား သြန္သင္လမ္းျပရန္ နဗီ၊ ရစူလ္ (တသင္းေတာ္ေဆာင္၊ ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ေဆာင္)မ်ား ပြင့္ေပၚခဲ့ၿပီးျဖစ္၍-  ထို ပုဂၢိဳလ္တိုင္းတြင္ ေနာက္လုိက္ဒကာ (အြန္မတ္)မ်ား ရွိခဲ့သည္ ဟု ရိုးရွင္းစြာ လက္ခံႏိုင္ေသာ္လည္း–၊ အစၥလာမ္မတိုင္မွီ ေရွး ဘာ သာ၀င္တို႔မွာ မိမိတို႔၏ လက္ခံယံုၾကည္ရာ ပုဂၢိဳလ္မွအပ အျခားအျခားေသာ လူသားပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာတရားက ခ်မွတ္သည့္ အျမင့္ဆံုး ေသာ ဘြဲ႔ (ဗုဒၶ၊ ခရစ္) ဆိုသည္မ်ားမွာ အျခားေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္သကဲ့သို႔ ဖြင့္ဆိုမႈ မ်ား ျပဳ ေလေတာ့သည္။

ထိုသို႔ ဖြင့္ဆိုေပးမႈမွာ မိမိ၏ ေခါင္းေဆာင္အေပၚ၌ ပုဂၢိဳလ္ေရး တန္ဘိုးထားသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ေနာက္ လိုက္တကာမ်ား အတြက္ လမ္းစ ပိတ္သကဲ့သို႔သာ ျဖစ္သြားရသည္မွာ ၀မ္းနည္းစရာပင္-။ အကယ္၍ ကိုယ္ ေတာ္ေဂါတမ၏ ေနာက္ပိုင္း အျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ဗုဒၶဟူသည့္ ဘြဲ႔အား ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သည္ ရွိေသာ္- သို႔ မဟုတ္ ကိုယ္ေတာ္ေယရႈ၏ေနာက္ပိုင္း အျခားေသာ တစ္စံုတစ္ဦးက ခရစ္ေတာ္ ဟူသည့္ ဘြဲ႔အား ဆြတ္ခူးႏိုင္ ခဲ့သည္ ရွိေသာ္–၊ လမ္းစပိတ္ခံထားရေသာ လူသားမ်ား အေနျဖင့္ ေခတ္ကာလႏွင့္ ညီၫြတ္သည့္ စ၊လယ္၊ ဆံုး ျပည့္စံုေကာင္းမြန္သည့္ တရားေတာ္အား နာၾကားခြင့္- တရားေဒသ နာေတာ္ျဖင့္ အလွမ္းေ၀းရေတာ့မည္သာ ျဖစ္ေပသည္။

ဗုဒၶ ဆိုသည္မွာ သိျခင္း၊ သိျမင္ျခင္း ဟု အနက္ကို ေပး၍-၊ တရားေဒသနာ ေလာကဓမၼအား မွန္ကန္ညီၫြတ္စြာ သိျမင္နားလည္ႏိုင္ စြမ္း ရွိျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ မ်ားစြာေသာ အထကထာမ်ား၌ ဗုဒၶ ဟူသည္– ၀ိေသႆ ဗုဒၶါတိ သဗၺညဳတ ဉာေဏာ တႆ အ နေႏၱာ အနႏၱ အေတၱာ၊ ၀ိေသသအားျဖင့္ ဗုဒၶ ဆိုသည္မွာ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ ေတာ္ကို ေခၚ၍ ထိုေရႊဉာဏ္ေတာ္သည္ အနေႏၱာ အနႏၱ အစ အဆံုး မရွိ- ထုိေၾကာင့္ မံႆမ်က္လံုးျဖင့္ မျမင္ ႏိုင္ဟု ဖြင့္ဆိုၾကေပသည္။

သို႔ေသာ္ သက္တမ္းအားျဖင့္ အကန္႔အသတ္ရွိေနေသာ၊ ေတြးေခၚသိျမင္မႈ၌ အကန္႔အသတ္ရွိေနေသာ ကိုယ္ ေတာ္ေဂါတမသည္- သူသိလိုရာအား စူးစိုက္သိလိုေသာ အခါတြင္မွ အမ်ားသူငါထက္ သိႏိုင္အား သံုးဆ ပို၍ ရွိ ခဲ့သူသာ ျဖစ္သည္။ (မစၥ်ိမနီကယ္ ေတ ၀ဇၨသုတ္) အခါမလပ္ အခ်ိန္မေရြး အစဥ္တစ္စိုက္ သိေနေသာ အသိကို ရခဲ့သူ မဟုတ္ေခ်။ ကၽြႏ္ုပ္တု႔ိအေနျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ထက္ ပိုမို၍သိ၏ ဆိုျခင္းအား ရိုး သားစြာ လက္ခံရမည္။ သို႔ေသာ္ အစဥ္သိေနေသာ ဗုဒၶဟူသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္အား အစဥ္မူပိုင္ ပိုင္ဆိုင္ထားသူ မ ဟုတ္ ဟူသည္ကိုလည္း ရိုးသားစြာပင္ နားလည္ခံစားေပးရေပမည္။

ထို႔ျပင္ ကိုယ္ေတာ္ေဂါမကိုယ္တိုင္က ခုဒၵကနီကယ္ ေထရာအပဒါန္ ဗုဒၶ၀ဂ္ ၆၉ ၌ “ေလာက၌ ဆယ္ပါးေသာ အဘုိ႔ရွိေသာ အရပ္ မ်က္ႏွာတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထိုအရပ္မ်က္ႏွာတို႔သို႔ သြားေသာသူအား အဆံုးသည္ မရွိ၊ ထိုထို အရပ္မ်က္ႏွာအဘို႔၌ ဗုဒၶေခတ္တို႔သည္ မေရ တြက္ႏိုင္ကုန္။” ဟု ဗုဒၶ ဘြဲ႔အား ဆြတ္ခူးသူမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္းကို ေျပာဆိုထားသည့္ အျပင္၊ ဒီဃနီကယ္ စကၠ၀တၱိသုတ္၌ စ၊လည္၊ဆံုး ေကာင္းျခင္းျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ ေနာက္ဗုဒၶ တစ္ပါး ပြင့္ေပၚဦးမည္ဟု ဆိုထားသည္ကိုလည္း မေမ့အပ္ေခ်။

မည္သို႔ ဆိုေစ- ကိုယ္ေတာ္ ေဂါတမသည္ ဗုဒၶဘြဲ႔ေဆာင္ တစ္ပါး ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဗုဒၶ ဟူသည္ ကိုယ္ေတာ္ေဂါမ မဟုတ္ ဟူသည့္ အခ်က္အား သမၼာသမၼတ္က်စြာျဖင့္ ဆင္ျခင္သင့္ေတာ့သည္။

 (အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမသည္ အေရွ႔အလယ္ပိုင္း အရပ္ေဒသတြင္ ပြင့္ေပၚခဲ့ပါမူ­ သူ႔အား မည္သည့္ ဂုဏ္ ပုဒ္ႏွင့္ ေခၚေလ မည္နည္း– ဟု လည္း ပညာရွင္မ်ား အေနျဖင့္ မေမ့ထားသင့္သည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။)