မဇင္သူမင္းႏွင့္ ဦးေဌးလြင္ဦးတို႔ရဲ႕
ေနာက္ဆက္တြဲ ေဆြးေႏြးခ်က္-
ယခင္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ဖတ္လိုလွ်င္
မဇင္သူမင္း
ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ ကၽြန္မအဖြားရဲ့
ညီမအဖြားေလးမေန႔ညကဆံုးသြားလို႔ အသုဘ သြားပို႔ရမွာမို႔ ေနာက္မွရွင္းျပပါ့မယ္။
၁) ပရမတ္ဘုရားကို ဦးသိၿပီလား၊ ဘယ္လိုသိတာလဲ
၂) ပရမတ္ဘုရားကို သိရင္ဘယ္လိုအက်ိဳးေက်းဇူးရပါသလဲ
သိပါရေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
မဇင္သူမင္း
“ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ အဘဘုရား၏ က်က္စားရာ အာရံု၌ က်က္စားၾကေလာ့” လို႔
ဒီဃနီကယ္မွာ ေျပာထားပါတယ္။ အဲ့ဒီ ၀ါက်မွာ ေျပာတဲ့ အဘဘုရား၏ “ေပတိေက” ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ
ေျပာသူ၊ နာသူ၊ ထည့္သြင္းေျပာခံရသူ၊ First Person, Second Person, Third person ထဲက
Third person (ထည့္သြင္းေျပာခံရသူ) တိတယ အၫႊန္းနာမ္စား ျဖစ္ပါတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့
“ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ အဘဘုရား၏ က်က္စားရာ အာရံု၌ က်က္စားၾကေလာ့” အဲဒီစာသားကို
ဒီဃနီကယ္ မွာ ပါတဲ့ မူရင္းပါဠိ အတိုင္းေရးေပးပါဦး။ ကၽြန္မစဥ္းစားျပပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
ေဂါစေရ ဘိကၡေ၀ စရထ သေက ေပတၱိေက ၀ိသေယ။ ေဂါစေရ ဘိကၡေ၀ စရႏၱာသေက
ေပတၱိေက ၀ိသေယ အာယုနာပိ၊ ၀ၯိႆထ၊ ၀ေဏၰနပိ ၀ၯိႆထ၊ သုေခနပိ ၀ၯိႆထ၊ ေဘာေဂနပိ ၀ၯိႆထ၊
ဗေလနပိ ၀ၯိႆထ
အဲ့ဒါ မူရင္းပါ သမီး။ တစ္လံုးခ်င္း ျပန္ၾကည့္ပါ။ ၿပီးရင္
တစ္လံုးခ်င္း တည့္တည့္စဥ္းစားျပပါ။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါမယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ဦးေဌးလြင္ဦး
ဟုတ္ကဲ့ပါ၊
ကၽြန္မအဖြားရဲ့ ညီမအဖြားေလးမေန႔ညကဆံုးသြားလို႔ အသုဘ သြားပို႔ရမွာမို႔
ေနာက္မွရွင္းျပပါ့မယ္။
အဲ့ဒီ အတြက္ သမီးနဲ႔ ထပ္တူ ၀မ္းနည္းပါတယ္။ ဦးလည္း အလုပ္ေတြ
အလြန္မ်ားပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ လူနည္းစုေတြ Civil Rights ဆံုးရံႈးေနရျခင္း
အတြက္ သူတို႔ရဲ႔ ဆံုးရႈံးနစ္နာမ်ား ျပန္လည္ရရွိေအာင္ ဦး လုပ္ေဆာင္ ေနရပါတယ္။
ဒီအတြက္ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပးေနရတယ္ သမီး။ ဦး မလုပ္ေဆာင္လိုဘူး- ဒါေပမယ့္၊
လူသား တစ္ဦးရဲ႔ ရပိုင္ခြင့္ Civil Rights ကို မေပးလိုသူမ်ား သင့္မယ့္ အကုသိုလ္၊
အဲ့ဒီ အကုသိုလ္ရဲ႔ ဆိုးက်ိဳးဆက္-၊ ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုး ကမၻာ့အလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္၊
မ်က္ႏွာပ်က္ရမယ့္ ကိစၥ- ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းရမယ့္ ကိစၥ ဒါေတြကို ျမန္မာျပည္သူ
ျပည္သားေတြ ရိုးသား ရိုးရွင္းစြာ ျမင္ တတ္ဘို႔-နဲ႔။ နစ္နာေနသူမ်ားရဲ႔ ဘ၀မ်ား ဘက္မွ
ရပ္တည္ေပးဘို႔- ဦး လုပ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ေဆာင္ရေတာ့မွာပါ။ (မိမိကုိယ္မိမိိ
အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေပးဆပ္ျခင္း ကို ဦးတို႔ ဘာသာမွာ ကုရ္ဘာနီ လို႔ေခၚပါတယ္။)
၁)
ပရမတ္ဘုရားကို ဦးသိၿပီလား၊ ဘယ္လိုသိတာလဲ-
အစၥလာမ္မွာ ပညတ္အရ၊ ပရမတ္ေပါက္ေျမာက္မႈကို လူသိရွင္ၾကား
ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္ မရွိပါ။ လူသိရွင္ၾကား ေျပာဆိုျခင္း ဟာ (ေရယာ- ရကို ယ
အသံမထြက္ပါနဲ႔ ရခိုင္ စကားသံနဲ႔ အသံထြက္သလို ထြက္ပါ။)- ျပစားျခင္း၊
၀ံ့၀ါျခင္းထဲမွာ အႀကံဳး၀င္ ပါတယ္။
လိုရာ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဘို႔- ပန္းတိုင္ဆီသို႔ သြားတဲ့လမ္း၊
ပန္းတိုင္ဆီသို႔ ေမာင္းႏွင္တဲ့ ကရိယာ (ယာဥ္) ကို တိက် ေသခ်ာ စြာ ကိုယ္တုိင္
အရင္သိဘို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးက မိရိုးဖလာ ေနာက္ကို လိုက္လို႔ မရပါ။
ယုတၱိေဗဒနဲ႔ အရင္ ေရြးခ်ယ္ ရပါတယ္။
၂) ပရမတ္ဘုရားကို သိရင္ဘယ္လိုအက်ိဳးေက်းဇူးရပါသလဲ သိပါရေစ။
သူဟာ ေလာကီကို လံုး၀ မမက္ေတာ့ပါ။ ေသျခင္း၊ ရွင္ျခင္း ဆိုတဲ့
ကိစၥမ်ားကို မစဥ္းစားေတာ့ပါ။ လူသားမ်ား အတြက္ အမွန္ ကိုပဲ လုပ္ေဆာင္သြားပါေတာ့မယ္။
အတြင္းလူ အျပင္လူ ဘယ္သူက ပုတ္ခတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္သူက ခ်ီးက်ဴးသည္ ျဖစ္ ေစ
ခံစားမေနေတာ့ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ေလာကီ ဆိုတာ မာယာ ျဖစ္ေၾကာင္း အရိပ္မွ်သာ
ျဖစ္ေၾကာင္း သူသိသြား လို႔ ပါပဲ။ (ေယဘုယ် နားလည္ေအာင္ အလြယ္ ေျပာျပတာပါ။) မာယာ မွာ
ဖက္တြယ္ေနရင္- ပကတိၿငိမ္းေအးမႈရသ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ခံစားရမွာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္
ပရမတ္ဘုရားကို တစ္ကယ္သိသူ တစ္ဦးဟာ ေလာကီ၀ဲၾသဂ ထဲက ၀ိမုတၱိ ျဖစ္ၿပီလို႔
ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
- မျမဲတဲ့ေလာကမွာ ေနေနသမ်ွေတာ့ ေသဆံုးမႈေတြဟာ အျမဲေတြ႕ရမယ့္အရာေတြဘာပဲ
ဦးေရ...
- အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေပးဆပ္တဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္ေနတယ္သိရလို႔ သာဓု ...သာဓု ...
သာဓု ပါဦး
- ပရမတ္ဘုရားကိုသိတာနဲ႔ပတ္္သတ္လို႔႔ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္
မရွိဘူးဆိုေတာ့ မေမးေတာ့ပါဘူးဦး။ ယုတၱိေဗဒနဲ႔ ပတ္ သတ္လို႔ကေတာ့ မိမိနဲ႔အနီးစပ္ ဆံုးမိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ့
မျမဲတဲ့သေဘာကို ဆင္ျခင္တာဟာ ယုတၱိမဲ့မည္မထင္ပါ။
- သူဟာ ေလာကီကို လံုး၀ မမက္ေတာ့ပါ။ ေသျခင္း၊
ရွင္ျခင္း ဆိုတဲ့ ကိစၥမ်ားကို မစဥ္းစားေတာ့ပါ။ လူသားမ်ား အတြက္ အမွန္ကိုပဲ
လုပ္ေဆာင္သြားပါေတာ့မယ္။ အတြင္းလူ အျပင္လူ ဘယ္သူက ပုတ္ခတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္သူက
ခ်ီးက်ဴးသည္ ျဖစ္ေစ ခံစားမေနေတာ့ပါ။ ဆိုတဲ့ ပရမတ္ဘုရားကို
သိရင္ရတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူး က နိဗၺာန္ကို ဒီဘဝခႏၶာဝန္ခ်ၿပီးရင္ အၿပီးသြား ၿပီျဖစ္တဲ့
ရဟႏၱာနဲ႔အတူတူပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ေလာကီကိုမမက္တာလည္းဆိုရင္ မိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ့
ရုပ္၊နာမ္ ပရမတ္ေတြရဲ့ မျမဲ တဲ့ အနိစၥသေဘာကို မျမင္ေအာင္ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ “အ၀ိဇၨာ”
ကို “မဂ္”ဥာဏ္ဆိုတဲ့ အလင္းနဲ႔ျမင္ႏိုင္ၿပီျဖစ္လို႔ ဘဝေတြကို လိုခ်င္တပ္မက္မႈ
“တဏွာ”ကို အၿပီးျဖတ္ႏိုင္ကာ ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ဘဝ “ကမၼဘဝ”ေတြကို
အဆံုးသတ္ႏိုင္သြားလို႔ပါ။
-ကၽြန္မရဲ့အျမင္ကေတာ့ အလြယ္ေျပာရင္ -
-သကၤတေလာကမွာေနတဲ့ လူရဲ့မူလဇစ္ျမစ္ဟာ “ဓါတ္” ဆိုတဲ့
ပရမတ္ျဖစ္ပါတယ္၊
-ဓါတ္ေတြရဲ့မျမဲတဲ့သေဘာကို “သတိ”ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ရႈမွတ္ၿပီး
သကၤတေလာကကလြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္တာဟာ
“ဓမၼ” ျဖစ္ပါတယ္၊ (ဓါတ္ကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသးရင္
ျမင္ရလြယ္ကူတဲ့ ရုပ္၊နာမ္ ပရမတ္ရဲ့ မျမဲတဲ့သေဘာကို ရႈႏိုင္ပါတယ္)
-မိမိခႏၶာကိုယ္က ရုပ္၊နာမ္ ပရမတ္ရဲ့အဆက္မျပတ္ေသဆံုးေနတဲ့
သေဘာကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာရႈမွတ္တဲ့အခါ “သတိ” ဆိုတဲ့ စိတ္ဟာ “မဂ္”
ဥာဏ္အျဖစ္ကူးေျပာင္းကာ မျမဲတဲ့ေလာကကိုစြန္႔ခြာၿပီး ျမဲတဲ့ေလာက အသကၤတေလာကရဲ့
တစ္ခုတည္း ေသာ “ဓါတ္” ပရမတ္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ ဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္ကို သြားတာျဖစ္ပါတယ္။
-ဒီေနရာမွာ တသံတရာလံုးစဲြခဲ့တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကိုလိုခ်င္တဲ့ “တဏွာ”ကို
တခါတည္းနဲ႔အၿပီးျဖတ္ဖို႔ သာမာန္လူတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ မလြယ္ကူပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဆင့္ (၄)
ဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ အဆင့္တစ္ဆင့္ျခင္း တဆင့္ မျမဲတဲ့ သေဘာကို ဆင္ျခင္တဲ့ ဝိပႆနာဥာဏ္ကိုရင့္သန္ေစၿပီး
“တဏွာ” ကို အဆင့္တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ျဖတ္ရပါတယ္။
-ဥာဏ္ရင့္သန္လာတာနဲအ႔မ်ွ ပရမတ္ (ရုပ္ နာမ္၊ ဓါတ္) ေတြရဲ့သေဘာကို စာသိ၊
ဆရာေျပာလို႔သိ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္ သိ ကာ မည္သူမွ ဖန္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို
လက္ခံလာမွာပါ။ ပထမမဂ္ကိုရၿပီးတာနဲ႔ လက္ခံႏိုင္ပါၿပီ။
-ဆိုလိုတာက “ဓမၼ” ေတြကိုက်င့္ၿပီး မျမဲတဲ့ေလာက
ကလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရံုမက မူလဇစ္ျမစ္ “ဓါတ္” ရဲ့ သေဘာကိုပါ တပါ တည္း နားလည္သြားတာပါ။
တခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ သေဘာပါ။
ေဂါစေရ ဘိကၡေ၀ စရထ သေက ေပတၱိေက ၀ိသေယ။ ေဂါစေရ
ဘိကၡေ၀ စရႏၱာသေက ေပတၱိေက ၀ိသေယ အာယုနာပိ၊ ၀ၯိႆထ၊ ၀ေဏၰနပိ ၀ၯိႆထ၊ သုေခနပိ ၀ၯိႆထ၊
ေဘာေဂနပိ ၀ၯိႆထ၊ ဗေလနပိ ၀ၯိႆထ
အဲ့ဒါ မူရင္းပါ သမီး။
တစ္လံုးခ်င္း ျပန္ၾကည့္ပါ။ ၿပီးရင္ တစ္လံုးခ်င္း တည့္တည့္စဥ္းစားျပပါ။
ေစာင့္ေမွ်ေနပါမယ္။
-ဟုတ္ကဲ့ “အဘ၏ဥစၥာ” လို႔ ဘာသာျပန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ
အဘ၏ဥစၥာသည္ လူပုဂၢိဳလ္မဟုတ္ပါ။ အဘ၏ ဥစၥာဆို သည္ ရွင္ေဂါတမ ပိုင္ဆိုင္ေသာ
(သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားမ်ားရဲ့ ဥစၥာ) ၃၇ ပါးေသာ ေဗာဓိပကၡိယတရား ေတြကိုရည္ညႊန္းတာပါ။
ရွင္ေဂါတမက ရဟန္းေတြကိုသူ႔ရဲ့ သားေတြလိုသေဘာထားတဲ့အတြက္ သူ႔ကိုယ္ကို
အဘလို႔ဆိုတာပါ။
-အဘဘုရားသာ
တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္ ”ရဟန္းတို႔ ဤသံသရာ၏ အစဟာအဘဘုရား” လို႔ ဘာလို႔ မေဟာတာလဲ။ ဒီမွာ လည္း
ဦး ျငင္းမယ္ဆိုအမ်ား ႀကီးျငင္းလို႔ ရပါတယ္။ ဒီစာေတြဟာ
ရွင္ေဂါတမေရးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးဦး။
ပရမတ္ဘုရားကို
အရင္သိဘို႔လိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက - လူပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္ရပါ။
-ဦးေျပာသလိုပါပဲ စာေတြဟာလည္း ဦးမယံုၾကည္တဲ့
လူပုဂၢိဳလ္ေတြကပဲေရးခဲ့တာဆိုေတာ့ မယံုၾကည္သင့္ဘူးေပါ့။ ယံု ၾကည္ အားထားလို႔မရတဲ့
ဒီစာေတြမွာ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနတာထက္ မိမိခႏၶာကိုယ္မွာ အေျဖရွာၾကည့္တာက ပိုမွန္တယ္လို႔
ထင္ပါတယ္။ မိမိခႏၶာကိုယ္ အေၾကာင္းေတာင္မသိဘဲ ဟိုးမူရင္းဇစ္ျမစ္ကို သိတယ္ဆိုရင္
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ ေနသလိုပါ ဘဲဦး။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
မဂၤလာပါ သမီး-
- မၿမဲတဲ့ေလာကမွာ ေနေနသမ်ွေတာ့ ေသဆံုးမႈေတြဟာ
အၿမဲေတြ႔ရမယ့္အရာေတြဘာပဲ ဦးေရ...
မွန္ပါတယ္။
အသက္ေတြကေတာ့ ရပ္နားသြားမွာပါ။ လူမွာ ခႏၶာရယ္၊ အသက္ရယ္၊ ဉာဏ္ဆက္ ရယ္
သံုးမ်ိဳးရွိတယ္။ ဉာဏ္ဆက္ကေတာ့ ရပ္နားသြားမွာ မဟုတ္ပါ။ သူက သႏၱိသုခ (ဆလာမတ္) ကို
ကိန္းဆိုက္သြားမွ ၿငိမ္းသြားတာပါ။ ၿငိမ္း သြားတယ္ ဆိုတာ ေသသြားတာ မဟုတ္ပါ။ (ေနာင္
သမီး ဆင္ျခင္လိုရင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေစဘို႔ လမ္းစ ေပးလိုက္တဲ့ သေဘာ ပါ။)
- အမ်ားအက်ိဳးအတြက္
ေပးဆပ္တဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္ေနတယ္သိရလို႔ သာဓု ...သာဓု ... သာဓု ပါဦး
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သမီး-
လူလူခ်င္း စာနာနားလည္မႈ အားနည္းသူေတြကို ဆံုးမဘို႔ ျပင္ဆင္ တာကလြဲၿပီး ဦးရဲ႔
ႏွလံုး သားမွာ ဘယ္သူကိုမွ ရန္သူ အျဖစ္ မသတ္မွတ္သလုိ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မုန္းတီးစိတ္
မရွိဘူး ဆိုတာေလးေတာ့- ဦးရဲ႔ ဓမၼ မိတ္ေဆြ သမီးတစ္ေယာက္ကို အသိေပးထား လိုပါတယ္။
- ပရမတ္ဘုရားကိုသိတာနဲ႔ပတ္္သတ္လို႔႔ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္ မရွိဘူးဆိုေတာ့ မေမးေတာ့ပါဘူးဦး။ ယုတၱိေဗဒနဲ႔ ပတ္သတ္ လို႔ ကေတာ့
မိမိနဲ႔အနီးစပ္ ဆံုးမိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ့ မၿမဲတဲ့သေဘာကို ဆင္ျခင္တာဟာ
ယုတၱိမဲ့မည္မထင္ပါ။
သမီးရဲ႔ ဗုဒၶ
သီအုိရီကို ဦး သာမက၊ ကမၻာ့ အစၥလာမ့္၀ိပႆနာ ဆရာေတာ္ႀကီး အားလံုးက မွားတယ္လို႔
ေျပာထားတဲ့ အ ေထာက္အထား မရွိပါ။ လက္ေတြ႔မွာလည္း နယူးေယာက္မွာ ထင္ရွားတဲ့ အစၥလာမ့္
၀ိပႆနာ ဆရာႀကီး တစ္ပါးရွိတယ္။ သူ႔ထက္ စီနီယာက်တဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ပါးက ယီမင္က ပါ။ သူ
နယူးေယာက္ကို လာစဥ္ကလည္း ဗုဒၶ၀ိပႆနာဟာ အစၥ လာမ္၀ိပႆနာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္မရွိဘူးလို႔
တရားဘာ၀နာပြားသူေတြကို တရား၀င္ လူသိရွင္ၾကား ထည့္ေျပာသြားခဲ့တယ္။ ဦးလက္ခံထားတဲ့
ကုရ္အံက်မ္းေတာ္မွာလည္း “ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္ အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘုရား) ကို
မသိႏုိင္ဘူး၊” လို႔ သြန္သင္ထားတယ္။ ဒီေတာ့ သမီး သီအုိရီကို ဦး မကန္႔ကြက္ပါ။
ဦးေျပာသမွ်မွာလည္း လူတစ္ဦးအေနနဲ႔-
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်င့္ဘာ၀နာ ဆိုတာအျပင္ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အက်င့္ဘာ၀နာ ဆိုတာ
ရွိေနတယ္။ ရုပ္နဲ႔ စိတ္ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခြဲထုတ္ပစ္လို႔ မရဘူး- ဒီေတာ့
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာကို ဘယ္လို တြဲယူမလဲ ဆိုတဲ့
ပညတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ (အာရ္ဗီစကားနဲ႔ ရွရီအာ့တ္) ဆိုတာကို သမီးကို ေျပာျပေနျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။
- သူဟာ ေလာကီကို လံုး၀ မမက္ေတာ့ပါ။ ေသျခင္း၊
ရွင္ျခင္း ဆိုတဲ့ ကိစၥမ်ားကို မစဥ္းစားေတာ့ပါ။ လူသားမ်ား အတြက္ အမွန္ကိုပဲ
လုပ္ေဆာင္သြားပါေတာ့မယ္။ အတြင္းလူ အျပင္လူ ဘယ္သူက ပုတ္ခတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္သူက
ခ်ီးက်ဴးသည္ ျဖစ္ေစ ခံစားမေနေတာ့ပါ။ ဆိုတဲ့ ပရမတ္ဘုရားကို
သိရင္ရတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူး က နိဗၺာန္ကို ဒီဘဝခႏၶာဝန္ခ်ၿပီးရင္ အၿပီးသြားၿပီျဖစ္တဲ့
ရဟႏၱာနဲ႔ အတူတူ ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ေလာကီကိုမမက္တာလည္းဆိုရင္ မိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ့
ရုပ္၊နာမ္ ပရမတ္ေတြရဲ့ မျမဲတဲ့ အနိစၥသေဘာကို မျမင္ေအာင္ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ “အ၀ိဇၨာ”
ကို “မဂ္”ဥာဏ္ဆိုတဲ့ အလင္းနဲ႔ျမင္ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ လို႔ ဘဝေတြကိုလိုခ်င္တပ္မက္မႈ
“တဏွာ”ကို အၿပီးျဖတ္ႏိုင္ကာ ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ဘဝ “ကမၼဘဝ” ေတြကို
အဆံုးသတ္ႏိုင္သြားလို႔ပါ။
ဘာသာတရားတိုင္းမွာ
သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္း ရဟႏၱာ၊ သီလ၀ႏၱဳေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို သမီး နားလည္ လက္ခံေပးႏိုင္တာကို
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
-ကၽြန္မရဲ့အျမင္ကေတာ့
အလြယ္ေျပာရင္ - -သကၤတေလာကမွာေနတဲ့ လူရဲ့မူလဇစ္ျမစ္ဟာ “ဓါတ္” ဆိုတဲ့ ပရမတ္ ျဖစ္ပါ တယ္၊
-ဓါတ္ေတြရဲ့မျမဲတဲ့သေဘာကို “သတိ”ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ရႈမွတ္ၿပီး သကၤတ ေလာကက
လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္တာဟာ “ဓမၼ” ျဖစ္ပါတယ္၊
(ဓါတ္ ကိုျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသးရင္ ျမင္ရ လြယ္ကူတဲ့ ရုပ္၊နာမ္ ပရမတ္ရဲ့
မျမဲတဲ့သေဘာကို ရႈႏိုင္ပါတယ္)-မိမိခႏၶာကိုယ္က ရုပ္၊နာမ္
ပရမတ္ရဲ့အဆက္မျပတ္ေသဆံုးေနတဲ့ သေဘာကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာရႈမွတ္တဲ့အခါ “သတိ” ဆိုတဲ့ စိတ္ဟာ
“မဂ္” ဥာဏ္အျဖစ္ကူးေျပာင္းကာ မျမဲတဲ့ေလာကကို စြန္႔ခြာၿပီး ျမဲတဲ့ေလာက အသကၤတေလာကရဲ့
တစ္ခုတည္း ေသာ “ဓါတ္” ပရမတ္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ ဆိုတဲ့ပန္းတိုင္ကိုသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သမီးသိသေလာက္ကို
ဦးမကန္႔ကြက္လိုဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သကၤတ ေလာက က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ျခင္းဟာ ဓမၼ
မဟုတ္ဘူး သမီး က်င့္ေဆာင္မႈ (စရဏ) ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼ ဆိုတာက ေလာက အေပါင္းမွာ
ရွိေနရင္းစြဲ စည္းမ်ည္း၊ စည္း ကမ္း၊ သီအုိရီ၊ ေဖၚျမဴလာ မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ-
ပန္းတိုင္ ဆိုတာ ရွိတယ္၊ အဲ့ဒီ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း ဆို တာ
ရွိတယ္၊ အဲ့ဒီ နည္းလမ္းကို လိုက္ၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းက စရဏ ျဖစ္ပါတယ္။ သမီး လိုခ်င္တဲ့
ပန္းတိုင္ကို သမီး ေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းက မဂၢ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ လမ္းကို ဘယ္လို
ေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္မယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားက ဓမၼ ျဖစ္ တယ္။ အဲ့ဒီ ဓမၼ အတိုင္း
လိုက္နာက်င့္ေဆာင္ျခင္းက စရဏ ျဖစ္တယ္။ အကုန္ေပါင္းရမွာပါ။
သမီး ေျပာသလို “သတိ”
ဆိုတာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူအမ်ားစုႀကီးက အစြဲ ဆိုတာ ေၾကာင့္ သတိ ဆို တာ
ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကပါတယ္။ သတိ၊ သတိ ဆိုၿပီး ပါးစပ္က ေျပာေနေပမယ့္ တစ္ကယ္ေကာ သတိ
ရွိပါရဲ႔လား။ မိမိက ေလွ်ာက္လွမ္းေနၿပီးမွ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ လမ္းေပၚမွာ လဲ
မက်ေအာင္ သတိထားတာမ်ိဳးလား၊ သို႔မဟုတ္ လမ္းစဥ္ တစ္ခု ကို မေရြးမွီကတည္းက အဲ့ဒီ
လမ္းစဥ္ကို တစ္ကယ္ေကာ သတိနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါသလား- ဆုိတာေတာ့ ျပန္လည္ သံုးသပ္ ေစလိုပါတယ္။
-ဒီေနရာမွာ
တသံတရာလံုးစဲြခဲ့တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကိုလိုခ်င္တဲ့ “တဏွာ”ကို တခါတည္းနဲ႔အၿပီးျဖတ္ဖို႔
သာမာန္ လူတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္မလြယ္ကူပါ။
သာမန္ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
မလြယ္ဘူး ဆိုတာ- သမီး အျမင္ သို႔မဟုတ္ သမီးေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ေဖၚျမဴလာအရ ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္
သမီး။ လူတစ္ဦးခ်င္း က်င့္ေဆာင္မွ စ်ာန္ပ်ံလို႔ ရတဲ့ေခတ္က တစ္ ေယာက္ခ်င္း
စ်ာန္ပ်ံႏိုင္ဘို႔ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ခ်င္း က်င့္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူတိုင္း အတြက္
မလြယ္ ကူႏုိင္ပါ။ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ေပၚထြန္းလာတဲ့ ေခတ္မွာ လူေပါင္းမ်ား စြာ
ေကာင္းကင္ထဲမွာ စကၠန္႔မလပ္ ရွိေနပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေလးလည္း သမီး ဆင္ျခင္ၾကည့္ေပါ့။
ဘာသာတိုင္းမွာ
ရဟႏၱာေပၚထြန္းႏိုင္ခြင့္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြးမိရင္- ဘယ္ဘာသာ လမ္းစဥ္ က
သာမန္လူတစ္ဦး အတြက္ ပိုမိုလြယ္ကူေလသလဲ ဆိုတာကိုေရာ-၊ သမီး မစဥ္းစားသင့္ဘူးလား။
ဒါေၾကာင့္ အဆင့္(၄)ဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ အဆင့္ တစ္ဆင့္ျခင္း တဆင့္
မျမဲတဲ့သေဘာကို ဆင္ျခင္တဲ့ ဝိပႆနာ ဥာဏ္ ကိုရင့္သန္ေစၿပီး “တဏွာ” ကို
အဆင့္တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ျဖတ္ရပါတယ္။
-ဥာဏ္ရင့္ သန္လာတာနဲအ႔မ်ွ ပရမတ္ (ရုပ္ နာမ္၊ ဓါတ္) ေတြရဲ့သေဘာကို
စာသိ၊ ဆရာေျပာလို႔သိ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္ သိကာ မည္သူမွဖန္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို
လက္ခံလာမွာပါ။
သမီးေျပာေနတာ-
ျမန္မာျပည္က ကြန္ျမဴနစ္ဗုဒၶဘာသာေတြ ဖြင့္ဆိုတဲ့ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားပါ။ ကိုယ္ေတာ္
ေဂါတမ ကိုယ္တိုင္ က မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကို လက္မခံခဲ့ဘူး
ဆိုရင္ သမီး ဘယ္လို ေျပာမလဲ။ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ ေတာ္ ေဂါတမ ကိုယ္တိုင္က ဖန္ဆင္းဆိုတာ
လံုး၀ မရွိဘူး လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားမ်ား ေပးႏုိင္မလား။ တိတိ က်က် ေလးေပါ့။
ပထမမဂ္ကိုရၿပီးတာနဲ႔ လက္ခံႏိုင္ပါၿပီ။ -ဆိုလိုတာက “ဓမၼ” ေတြကိုက်င့္ၿပီး
မျမဲတဲ့ေလာက က လြတ္ ေျမာက္ႏိုင္ရံုမက မူလဇစ္ျမစ္ “ဓါတ္” ရဲ့ သေဘာကိုပါ
တပါတည္းနားလည္သြားတာပါ။ တခ်က္ ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္သေဘာပါ။
သမီးေျပာတာက
တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္လြဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သမီးကိုယ္တုိင္က မူလဓါတ္မ်ားသည္ သံုး
ဆယ့္တစ္ဘံုထဲက ဘယ္ဘံုမွာ ဘာေၾကာင့္ စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ့သလဲ ဆိုတာကို မရွင္းႏုိင္ေသးသလို၊
မူလ ဓါတ္ေတြမွာ ဉာဏ္ဓါတ္ မပါတဲ့ “ရုပ္ သေဘာ သက္သက္ သစ္တံုးတစ္တံုး” ခံစားေနတာက
မ်ားေနပါ တယ္။ ဒီေတာ့ မူလဇစ္ျမစ္က ဉာဏ္ကိုျဖစ္ေစတဲ့ ဓါတ္ မရွိတဲ့ အရာတစ္ခုဟာ
အဆံုးမွာလည္း ဘယ္ေနရာက ဉာဏ္ဓါတ္၀င္လာမလဲ။ ေသခ်ာေအာင္ စဥ္းစားပါဦး။
ေဂါစေရ ဘိကၡေ၀ စရထ သေက ေပတၱိေက ၀ိသေယ။ ေဂါစေရ
ဘိကၡေ၀ စရႏၱာသေက ေပတၱိေက ၀ိသေယ အာယုနာပိ၊ ၀ၯိႆထ၊ ၀ေဏၰနပိ ၀ၯိႆထ၊ သုေခနပိ ၀ၯိႆထ၊
ေဘာေဂနပိ ၀ၯိႆထ၊ ဗေလနပိ ၀ၯိႆထ
အဲ့ဒါ မူရင္းပါ သမီး။ တစ္လံုးခ်င္း ျပန္ၾကည့္ပါ။ ၿပီးရင္
တစ္လံုးခ်င္း တည့္တည့္စဥ္းစားျပပါ။ ေစာင့္ေမွ်ေနပါမယ္။
-ဟုတ္ကဲ့ “အဘ၏ဥစၥာ” လို႔ဘာသာျပန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ
အဘ၏ဥစၥာသည္ လူပုဂၢိဳလ္မဟုတ္ပါ။ အဘ၏ ဥစၥာ ဆို သည္ ရွင္ေဂါတမ ပိုင္ဆိုင္ေသာ
(သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားမ်ားရဲ့ ဥစၥာ) ၃၇ ပါးေသာ ေဗာဓိပကၡိယတရား ေတြကိုရည္ညႊန္းတာပါ။
ရွင္ေဂါတမက ရဟန္းေတြကိုသူ႔ရဲ့ သားေတြလိုသေဘာထားတဲ့အတြက္ သူ႔ကိုယ္ကို အဘလို႔ဆိုတာပါ။
ေသခ်ာေအာင္ အစအဆံုး ျပန္ျပပါဦး- တစ္လံုးခ်င္းေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ၀ါက်
တစ္ေၾကာင္းခ်င္းေပါ့။- ၿပီးမွ ဦးက ျပန္ ေဆြးေႏြး ေပးပါမယ္။
-အဘဘုရားသာ တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္
”ရဟန္းတို႔ ဤသံသရာ၏ အစဟာအဘဘုရား” လို႔ဘာလို႔မေဟာတာလဲ။ ဒီမွာ လည္း
ဦးျငင္းမယ္ဆိုအမ်ား ႀကီးျငင္းလို႔ ရပါတယ္။ ဒီစာေတြဟာ
ရွင္ေဂါတမေရးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးဦး။
ေကာင္းၿပီး ပိဋကတ္ တစ္အုပ္လံုးမွာ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ ေရးခဲ့တာ ေ၀ါဟာရ
တစ္လံုးေလာက္ ရွိပါသလား။ သမီးဖြင့္ဆို သလို- ေဗာဓိပကၡိယတရား ေတြကိုရည္ညႊန္းတာပါ။
ဆိုတာေရာ ကိုယ္ေတာ္ ေဂါတမကိုယ္တိုင္က ေရးျပခဲ့သလား။ ေရးခဲ့ တဲ့ အေထာက္အထားမ်ားေကာ
သမီး ျပေပးႏိုင္မလား-
ပရမတ္ဘုရားကို
အရင္သိဘို႔လိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက - လူပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္ရပါ။
-ဦးေျပာသလိုပါပဲ
စာေတြဟာလည္း ဦးမယံုၾကည္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကပဲေရးခဲ့တာဆိုေတာ့ မယံုၾကည္သင့္ဘူးေပါ့။
ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္ပါလို႔ ေဟာခဲ့ ေျပာခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ၊ ကိုယ္ေတာ္ေယရႈ၊ ကိုယ္ေတာ္ မုဟမၼဒ္တို႔က သမီး တို႔ ဦးတို႔ ေခတ္မွာ
မရွိေတာ့ဘူး။ သမီးတို႔ ဦးတို႔က သူတို႔ကို မျမင္ဘူးလိုက္ဘူး၊ သူတို႔ အသံကို
မၾကားဘူးလိုက္ဘူး။- သူ တို႔က ေျပာပါတယ္ ဆိုၿပီး ေနာက္လူမ်ားက ျပန္လည္ ေဖါက္သည္ခ်ေနျခင္း
ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ေဂါတမ၊ ေယရႈ၊ မုဟမဒၵ တုိ႔သည္ လိမ္ခဲ့သလား၊ ညာခဲ့သလား၊
သူတို႔ကိုလူအထင္ႀကီးေအာင္ လွည့္စားခဲ့သလား- ဆိုတာေတြကို ဆင္ျခင္ရမယ္။
သူတုိ႔နာမည္ကို သံုးၿပီး ေနာက္လူေတြက လုပ္စားခ်င္လို႔ သူတို႔ကိုယ္ ပုဂၢိဳလ္ေရး
တင္ေျပာေနသလား- ဆိုတာေတြကိုပါ စဥ္းစားရပါမယ္။ ဒီလို စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ
စာတုိင္းေပတိုင္းကိုလည္း ယံုၾကည္လို႔ မရဘူး။ အဲ့ဒီ စာေတြ ေပေတြက သူတို႔ကို
ပုဂၢိဳလ္ေရး အထင္ႀကီးေစဘို႔ သူတုိ႔ကိုယံုၾကည္သူေတြက ေလွ်ာက္ေရးေနသလား ဆိုတာလည္း
စဥ္းစားရပါမယ္။
ဒီလို စဥ္းစားတဲ့ အခါမွာ- ဘယ္စာအုပ္၊ ဘယ္က်မ္း၊ ဘယ္မွတ္တမ္းက ခိုင္လံုတယ္ဆိုတာ
ေပၚလာလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ စာအုပ္စာေပ၊
မွတ္တမ္းက ကိုယ့္မ်က္ လံုးေအာက္မွာ ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာႏုိင္တဲ့ အ ေထာက္အထား
ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကိုယ္တုိင္မ်က္ျမင္ ေလ့လာႏိုင္တဲ့ အေထာက္အထားကို ကိုယ္တိုင္
မ်က္ျမင္ယုတၱိေဗဒနဲ႔ တိုင္းတာလို႔ ရပါတယ္။
ဒီလို တည့္တည့္ ေဆြးေႏြးမယ္ ဆိုရင္ ကုရ္အံက်မ္းထဲမွာ ယုတၱမရွိဘူး
ဆုိတဲ့ ၀ါက်တစ္ခု၊ ေ၀ါဟာရ တစ္ခုေလာက္ ဦးကို ျပေပးႏုိင္မလား- (သမီးႀကိဳက္တဲ့
မြတ္ဆလင္ ဆန္႔က်င့္ေရး ၀က္ဆိုက္က ေလ့လာၿပီး ျပပါ။ ဦးရွင္းေပးပါမယ္။ အလားတူ
ယုတၱိလံုး၀ မရွိတဲ့ ပိဋကတ္ က အဆိုေတြကိုလည္း ဦးက သမီးကို ျပေပးပါမယ္။) ဒါေတြဟာ
သမီးကို စိန္ေခၚျခင္း မဟုတ္ ပါ။ သမီးလုိ လူငယ္ေတြ ယုတၱိေဗဒနဲ႔ နားလည္လက္ခံႏိုင္တဲ့
အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေစဘို႔- ေဆြးေႏြးေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယံုၾကည္အားထားလို႔မရတဲ့ ဒီစာေတြမွာ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနတာထက္ မိမိခႏၶာကိုယ္မွာ
အေျဖရွာၾကည့္တာက ပိုမွန္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ မိမိခႏၶာကိုယ္ အေၾကာင္းေတာင္မသိဘဲ
ဟိုးမူရင္းဇစ္ျမစ္ကို သိတယ္ဆိုရင္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ ေနသလို ပါဘဲ ဦး။
သမီးရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ကို သတိမဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့ အခိုက္အတန္႔ေတြအတြက္
သမီးက ဘယ္လို ခရီး ဆက္ေလွ်ာက္မွာလဲ။ တုိင္း ျပည္တစ္ျပည္မွာ လိုအပ္လို႔
စစ္မႈထမ္းေနရသူမ်ားအေနနဲ႔ ဘယ္လိုခရီး ဆက္ေလွ်ာက္မွာလဲ။ ဖ်ာေပၚပုတီး
ထိုင္စိပ္ေနျခင္း သက္သက္သာ ဘာသာေရး တရားေပါက္ႏိုင္တဲ့ အေရးလို႔သမီး
ယူဆေနရင္ေတာ့--၊ သမီးရဲ႔ အေတြးေတြဟာ အရင္း အျမစ္နဲ႔ ယုတၱိမဲ့ေနတဲ့ အေထာက္အထား အားနည္းလြန္းတဲ့
စာအုပ္ေတြ၊ အဲ့ဒီ စာအုပ္စာေပေတြအတိုင္း က်င့္ေဆာင္ခဲ့သူ ေတြ၊ အဲ့ဒီစာအုပ္ စာေတြရဲ႔
ၾသဇာမိေနသူေတြဆီက ဆင္းသက္လာခဲ့တာ- ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါတယ္- သမီး။ ေခါင္းေအး ေအးနဲ႔
စဥ္းစားပါ။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
-
ဟုတ္ကဲ့ ခႏၶာကေတာ့ နားလည္ပါတယ္ ဦး၊ အသက္က လူရ့ဲ ဘယ္အစိတ္အပိုင္းမွာ ရွိပါသလဲ ဦး၊
ဥာဏ္က သူ႔ အလိုအ ေလ်ွာက္ မရပ္နားတာလား၊ သႏၱိသုခ (ဆလာမတ္) ကို ကိန္းဆိုက္ေစမယ့္
နည္းေျပာျပပါဦး။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္ အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘုရား)ကို
မသိႏုိင္ဘူး၊”လို႔ သြန္သင္ထားတယ္။
-
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိေအာင္ ဦး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ သိပါရေစ။ သိၿပီးရင္လည္း ဘယ္လိုသိပါသလဲ။
ရုပ္နဲ႔ စိတ္ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခြဲထုတ္ပစ္လို႔
မရဘူး- ဒီေတာ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာကို ဘယ္လို တြဲယူမလဲ ဆိုတဲ့ ပညတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
(အာရ္ဗီစကားနဲ႔ ရွရီအာ့တ္) ဆိုတာကို သမီးကို ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
-
ဟုတ္ကဲ့ ပညတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နဲ႔ ရုပ္နဲ႔ စိတ္ကို ဘယ္လိုတဲြသလဲေျပာျပပါ ဦး။
သတိ၊ သတိ ဆိုၿပီး ပါးစပ္က ေျပာေနေပမယ့္ တစ္ကယ္ေကာ
သတိ ရွိပါရဲ႔လား။
-
ဟုတ္ကဲ့သတိဆိုတာ တရားထိုင္ေနစဥ္မွာေတာ့ ေပၚလာတဲ့စိတ္ေတြကို သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး
အဲဒီစိတ္ေနာက္ ေတြး ေတာ စိတ္ေတြ လိုက္မသြားေစဘဲ ႏွာသီးဝမွာဘဲ ကပ္ေနေအာင္ထားတာပါ။
စိတ္တည္ျငိမ္လာရင္ ေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာရဲ့ ေရြ႕လ်ားေဖါက္ျပန္တဲ့ သေဘာကို သတိနဲ႔
အေသးစိတ္ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ရပါတယ္။ ေလာကီကိစၥေတြ လုပ္ေနစဥ္မွာေတာ့ ေကာင္းတဲ့စိတ္ ေပၚရင္ျဖစ္ျဖစ္
မေကာင္းတဲ့စိတ္ေပၚရင္ျဖစ္ျဖစ္ လုိက္သိေပးရံုပါ။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ နားလည္ေအာင္လုပ္ ေန
တဲ့သေဘာပါ။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းျဖင့္ တေန႔တေန႔ေကာင္းတာကို ေတြးတာမ်ားလား၊ မေကာင္းတာကို
ေတြးတာမ်ားလားဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စမ္းစစ္ႏိုင္မွာပါ။ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္
အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘုရား)ကို မသိႏုိင္ဘူး၊” ဆိုသလိုပါပဲ။
ဘာသာတိုင္းမွာ
ရဟႏၱာေပၚထြန္းႏိုင္ခြင့္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြးမိရင္- ဘယ္ဘာသာ လမ္းစဥ္က
သာမန္လူတစ္ဦး အတြက္ ပိုမိုလြယ္ကူေလသလဲ ဆိုတာကိုေရာ-၊ သမီး မစဥ္းစားသင့္ဘူးလား။
-
လြယ္ကူတဲ့နည္းလမ္းတိုင္းဟာ အမွန္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ဦး။ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္
အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘုရား)ကို မသိႏုိင္ ဘူး၊” ကိုယ့္ကိုယ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ထက္ ဘယ္သူကမွ
ပိုမသိႏိုင္တဲ့အတြက္ သူမ်ားထြင္ထားတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံမွာ အေခ်ာင္ လိုက္ပါသြားသလို
သူမ်ားက်င့္ၿပီးသား စရဏနဲ႔ အလြယ္တကူ ပရမတ္ဘုရားဆီ လိုက္သြားႏိုင္ပါ့မလား-
ဆင္ျခင္ပါဦး။
ျမန္မာျပည္က ကြန္ျမဴနစ္ဗုဒၶဘာသာေတြ ဖြင့္ဆိုတဲ့
ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားပါ။
-
ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာ ဘုရားမရွိဝါဒပါ။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာရဲ့ဘုရားက ဗုဒၶပါ။
ကိုယ္ေတာ္
ေဂါတမ ကိုယ္တိုင္က မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကို လက္မခံခဲ့ဘူးဆိုရင္
သမီး ဘယ္ လို ေျပာမလဲ။ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ ကိုယ္တိုင္က ဖန္ဆင္းဆိုတာ လံုး၀
မရွိဘူး လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ အေထာက္အထား မ်ား ေပးႏုိင္မလား။ တိတိက်က်ေလးေပါ့။
-
ဦး လံုးဝအားထားတဲ့ စာအုပ္စာေပ၊ မွတ္တမ္းေတြရဲ့ မူလဇစ္ျမစ္ကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ ေဟာတာကို မွတ္သားထားတဲ့ တပည့္ရဟန္းက သူရဲ့အယူအဆနဲ႔
စာေရးသားျပဳစုပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ ေဟာတာနဲ႔ တထပ္ တည္းက်မလား။ မွတ္သားထားတဲ့ တပည့္ရဟန္းက
စာေရးသားျပဳစုထားတာကို ဦးက ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ကိုယ္ဖတ္တယ္။ ေရးထားတဲ့ ရဟန္းနဲ႔ တထပ္တည္းက်မလား၊
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ ေဟာတာနဲ႔ေကာ တထပ္တည္းက်မလား။ စာေတြဟာ ရွဳေထာင့္မ်ိဳးစံုနဲ႔
မာယာမ်ားပါတယ္ ဦး။ စာေတြဟာမာယာမ်ားလို႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းတတ္ၿပီး ဆရာ့ထံမွာ
အယူအဆအမွန္ကို သင္ယူရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဆရာ့ထံမွာ အယူအဆအမွန္ကို မသင္ယူရင္
လမ္းလဲြသြား မွာပါပဲ။ မာယာမ်ားတဲ့ စာေတြမွာ ယံုၾကည္ေလာက္တဲ့ အေထာက္အထားရွိပါ့မလား
ဦး။ ဥပမာ- ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ မွာ ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုၿပီး အေထာက္အထားေတြျပၾက ၂၀၁၂
ေရာက္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေျပာျပန္တယ္။
သမီးေျပာတာက တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္လြဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သမီးကိုယ္တုိင္က
မူလဓါတ္မ်ားသည္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲက ဘယ္ဘံုမွာ ဘာေၾကာင့္ စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ့သလဲ ဆိုတာကို
မရွင္းႏုိင္ေသးသလို၊ မူလ ဓါတ္ေတြမွာ ဉာဏ္ဓါတ္ မပါတဲ့ “ရုပ္သ ေဘာ သက္သက္
သစ္တံုးတစ္တံုး” ခံစားေနတာက မ်ားေနပါ တယ္။ ဒီေတာ့ မူလဇစ္ျမစ္က ဉာဏ္ကိုျဖစ္ေစတဲ့
ဓါတ္မရွိတဲ့ အရာတစ္ခုဟာ အဆံုးမွာလည္း ဘယ္ေနရာက ဉာဏ္ဓါတ္၀င္လာမလဲ။ ေသခ်ာေအာင္
စဥ္းစားပါဦး။
- ဒါကေတာ့ ဦးက ဦးရဲ့အယူအဆကို မတူတဲ့ကၽြန္မရဲ့ အယူအဆထဲမွာ
လိုက္ၿပီးသြတ္သြင္းေနတာကို။ ကၽြန္မရဲ့ အယူ အဆထဲမွာ ဥာဏ္ဓါတ္မပါပါဘူး။
ဦးရဲ့အယူအဆမွာက ပရမတ္ဘုရားဆီက ရလာတဲ့ဥာဏ္ဓါတ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မရဲ့ အ ယူအဆထဲမွာ
ရုပ္ဓါတ္ (၄) နဲ႔ နာမ္ဓါတ္ (၁) အာကာသဓါတ္ (၁)ခု ေပါင္း ၆ခု ရွိပါတယ္။
ဥာဏ္ဆိုတာ က နာမ္ဓါတ္ကို ေလ့က်င့္ၿပီးမွရတာပါ။ ဦးက ဓါတ္ရဲ့သေဘာကို
နားမလည္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မအယူအဆ ဓါတ္ေတြ ေပါင္းစံုတာကို လက္ မခံႏိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္
ကိုယ့္ကိုထဲမွာရွိတဲ့ ဓါတ္ရဲ့သေဘာကိုအရင္ ၾကည့္ခိုင္းတာပါ။ ဒီေလာကမွာ အေၾကာင္းမဲ့တာ
တစ္ ခုမွမရွိတဲ့အတြက္ ဓါတ္ေတြဟာအေၾကာင္းရွိလို႔ေပါင္းစံုတာပါ။ အေၾကာင္းကေတာ့
သူတို႔ရဲ့ မျမဲပဲေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲ ေဖါက္ ျပန္ေနတဲ့ သေဘာေၾကာင့္ပါ။
ဒါပင္မယ့္ ဓါတ္ေတြအားလံုး တခ်ိန္တည္း၊ တေနရာတည္းမွာေပါင္းစံုႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးဟာ
အလြန္႔အလြန္တိုက္ဆိုင္ မွျဖစ္တဲ့ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲပါ။ အမ်ားၾကီးရွင္းျပရင္
နားရွဳပ္သြားမွာစိုးလို႔ ဓါတ္ ၁ ခုအေၾကာင္း အ က်င္းခ်ံဳးေျပာျပပါ့မယ္ ဦး။
ရုပ္ဓါတ္ (၄)ခုထဲကေတဇာ ဓါတ္မွာေပါက္ဖြားေစတဲ့သေဘာရွိတယ္။ သားသမီး ေပါက္ဖြားတာ ကိုဆိုလိုပါတယ္။
ဖေယာင္းတိုင္ကမီးကို အတိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပြားယူႏိုင္တဲ့သေဘာ မ်ိဳးပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေဂါတမ၊ ေယရႈ၊ မုဟမဒၵ တုိ႔သည္ လိမ္ခဲ့သလား၊ ညာခဲ့သလား၊
သူတို႔ကိုလူအထင္ႀကီးေအာင္ လွည့္စားခဲ့သလား- ဆိုတာေတြကို ဆင္ျခင္ရမယ္။
သူတုိ႔နာမည္ကို သံုးၿပီး ေနာက္လူေတြက လုပ္စားခ်င္လို႔ သူတို႔ကိုယ္ ပုဂၢိဳလ္ေရး
တင္ေျပာေန သလား- ဆိုတာေတြကိုပါ စဥ္းစားရပါမယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ စဥ္းစားပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ့ဆရာကထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားျခင္းမရွိတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါ။ စၿပီးတပည့္ခံကတည္းက
ကိုယ္သိခဲ့တဲ့အရာေတြကို ေမ့ထားၿပီး ဆရာသင္တဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္နာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုလုပ္လို႔မွ တရားစခန္း ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းတိုင္မေရာက္ရင္ေနာက္ဆရာ
တစ္ေယာက္ကို ထပ္ရွာမလို႔ပါ။ ဒါပင္မယ့္ ကၽြန္မပန္းတုိင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါ တယ္ ဦး။
လူပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔
ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ စာအုပ္စာေပ၊ မွတ္တမ္းက ကိုယ့္မ်က္ လံုးေအာက္မွာ ကိုယ္တိုင္
ေလ့လာႏုိင္တဲ့ အေထာက္ အ ထား ျဖစ္ေနလို႔ပါ။
-စာအုပ္စာေပ၊ မွတ္တမ္းက
လူပုဂၢိဳလ္ေတြကပဲေရးတာပါပဲ။
(သမီးႀကိဳက္တဲ့
မြတ္ဆလင္ ဆန္႔က်င့္ေရး ၀က္ဆိုက္က ေလ့လာၿပီး ျပပါ။ ဦးရွင္းေပးပါမယ္။ အလားတူ
ယုတၱိလံုး၀ မရွိတဲ့ ပိဋကတ္က အဆိုေတြကိုလည္း ဦးက သမီးကို ျပေပးပါမယ္။)
- မာယာေတြနဲ႔
အခ်ိန္မကုန္ပါရေစနဲ႔ ဦး။ အဘိဓါန္လွန္လိုက္တာနဲ႔ ရွင္းခ်က္က သံုးေလးမ်ိဳး
ဘယ္ဟာယူရမွန္းမသိေတာ့ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္လိုရာ ကိုယ္စဲြေတြးလိုက္ေရာ။ ယုတၱိ
ရွိမရွိဘယ္စံနဲ႔ တိုင္းတာပါသလဲဦး။ ကိုယ္နားမလည္တာေတြ ေျပာ ေနရင္ ယုတၱိမရွိဘူးဘဲေျပာမွာပါပဲ။
သမီးရဲ႔
ခႏၶာကိုယ္ကို သတိမဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့ အခိုက္အတန္႔ေတြ အတြက္ သမီးက ဘယ္လို ခရီး
ဆက္ေလွ်ာက္မွာလဲ။
-
ပထမမဂ္ကိုယူတဲ့အခ်ိန္၊ ေနာက္ထပ္မဂ္အဆင့္ေတြကို တက္မယ့္အခ်ိန္မွာပဲ
ဥာဏ္ရင့္သန္ေအာင္ သတိကို မလြတ္တမ္း ဆင္ျခင္ရပါတယ္။ အခုလိုေလာကီကိစၥေတြလုပ္ေနစဥ္မွာ
မလြတ္တမ္း ဆင္ျခင္စရာမလိုပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္လည္း အ ထက္ဆက္မတက္ဘဲ ရၿပီးသား
ပထမမဂ္မွာပဲ တည္ေနပါတယ္ ဦး။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
ဟုတ္ကဲ့ ခႏၶာကေတာ့
နားလည္ပါတယ္ ဦး၊ အသက္က လူရ့ဲ ဘယ္အစိတ္အပိုင္းမွာ ရွိပါသလဲ ဦး၊ ဥာဏ္က သူ႔အလိုအေလ်ွာက္
မရပ္နားတာလား၊ သႏၱိသုခ (ဆလာမတ္) ကို ကိန္းဆိုက္ေစမယ့္ နည္းေျပာျပပါဦး။
သြားလိုတဲ့ ခရီးတစ္ခုကို ဆိုက္ဘို႔-၊ တစ္ကယ္ေရာက္ဖူးသူ ေနာက္ကို
လိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီလုိ လူေနာက္ကို လိုက္ဘို႔ သူကိုယ္ တိုင္- တစ္ကယ္ ေရာက္ဖူး
မေရာက္ဖူး ဆိုတာကို အရင္စီစစ္ရတယ္၊ အဲ့လို စီစစ္တဲ့အခါမွာ အဲ့ဒီလူရဲ႔ သြန္သင္မႈဟာ
ေလာ ကယုတၱိေဗဒနဲ႔ ကိုက္ညီ မကိုက္ညီ တိုင္းတာရဲ ရတယ္။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္ အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘုရား)ကို မသိႏုိင္ဘူး၊”လို႔
သြန္သင္ထားတယ္။
-
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိေအာင္ ဦး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ သိပါရေစ။ သိၿပီးရင္လည္း ဘယ္လိုသိပါသလဲ။
ခႏၶာေဗဒကို ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပါရဂူတစ္ဦးဟာလည္း သူ႔နည္းနဲ႔သူ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႔
ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို သာမန္လူမ်ား ထက္ ပိုသိႏိုင္တယ္။ မႏုႆ ဓိတၱေဗဒ ပညာရွင္
တစ္ဦးဟာ လူတစ္ဦးရဲ႔ စိတ္ ျဖစ္တည္မႈမ်ားကို သာမန္လူတစ္ဦး ထက္ပို သိႏိုင္တယ္။
ဒီလို ပညာမ်ားကို တတ္ကၽြမ္းတိုင္း လူတစ္ဦး အေနနဲ႔ မိမိကိုယ္မိမိ သိၿပီလို႔
ေျပာလို႔ မရပါ။ လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို သိဘို႔ ေရွ႔စိတ္ကို ေနာက္စိတ္က
ထိန္းႏိုင္ရမယ္။ ေရွ႔စိတ္ကို ေနာက္စိတ္က command & control လုပ္ႏုိင္ရမယ္။
ကုရ္အံစကားနဲ႔ ေျပာရင္ နာ့ဖ္ေဆ့ အမာရာဟ္ ကို နာ့ဖ္ေဆ့ ေလာင္၀ါမာရ္က ေအာင္ႏိုင္ရမယ္။
ရုပ္နဲ႔ စိတ္ဟာ
တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခြဲထုတ္ပစ္လို႔ မရဘူး-ဒီေတာ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔
စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာကို ဘယ္လို တြဲယူမလဲ ဆိုတဲ့ ပညတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ (အာရ္ဗီစကားနဲ႔
ရွရီအာ့တ္) ဆိုတာကို သမီးကို ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့
ပညတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နဲ႔ ရုပ္နဲ႔ စိတ္ကို ဘယ္လိုတဲြသလဲေျပာျပပါ ဦး။
ပညတ္ဆိုတာ ဥပေဒမ်ား ျဖစ္တယ္။ လူရဲ႔ စိတ္က အၿမဲ အရင္စလို
ဆံုးျဖတ္တတ္တဲ့ ဓေလ့ကို က်င့္သားရေနတယ္။ စိတ္ရဲ႔ အလိုကို ရုပ္က လိုက္ေနတာက
မ်ားျပားတယ္။ စိတ္မလိမၼာလို႔ ရုပ္ ဒုကၡေရာက္ရတာကမ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရုပ္နဲ႔
စိတ္ကို ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရတယ္။ သီလနဲ႔ ထိန္း ခ်ဳပ္လို႔ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။
ဥပမာ- ငါးပါး သီလ ထဲမွာ ပါတဲ့ သူ႔အသက္ မသတ္ရ ဘူး ဆိုတဲ့ စကားမွာ သတ္ရင္ ဘယ္လို
အျပစ္ေပးမယ္ ဆိုတာ မပါေတာ့-၊ ေဟာေျပာတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကိုယ္တိုင္ မလိုက္နာ ႏိုင္တာက
မ်ားတယ္။ တစ္ကယ္လို႔ လူကို သတ္ရင္ ေထာင္ခ်မယ္၊ ေသဒဏ္ေပးမယ္၊ စသည္ျဖင့္ ဥပေဒ
တစ္ခုခု သတ္မွတ္ ထားရင္ လူဟာ သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ ေထာင္က်မွာစိုးလို႔၊ သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ကို
ေသဒဏ္ေပးမွာ စိုးလို႔ လူသတ္မႈကို ေရွုာင္တာက မ်ားပါတယ္။ ဥပ ေဒနဲ႔ သီလ ဘယ္အရာကို
ပုိၿပီး ေၾကာက္သလဲ- သမီးကိုယ္တိုင္ ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။ အဲ့လို
သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ကို သူ သနားတာဟာ စိတ္ပါပဲ။ သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ကို သူမသနားတာလဲ စိတ္ပါပဲ။
ရုပ္နဲ႔ စိတ္ကို အဲ့လို တြဲၾကည့္ပါ။
သတိ၊ သတိ
ဆိုၿပီး ပါးစပ္က ေျပာေနေပမယ့္ တစ္ကယ္ေကာ သတိ ရွိပါရဲ႔လား။
- ဟုတ္ကဲ့သတိဆိုတာ တရားထိုင္ေနစဥ္မွာေတာ့
ေပၚလာတဲ့စိတ္ေတြကို သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး အဲဒီစိတ္ေနာက္ ေတြး ေတာစိတ္ေတြ လိုက္မသြားေစဘဲ
ႏွာသီးဝမွာဘဲ ကပ္ေနေအာင္ထားတာပါ။ စိတ္တည္ျငိမ္လာရင္ ေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာရဲ့ ေရြ႕လ်ားေဖါက္ျပန္တဲ့
သေဘာကို သတိနဲ႔ အေသး စိတ္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရပါတယ္။ ေလာကီကိစၥေတြ လုပ္ေနစဥ္မွာေတာ့
ေကာင္းတဲ့စိတ္ေပၚရင္ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေပၚရင္ျဖစ္ျဖစ္ လုိက္သိေပးရံုပါ။
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္နား လည္ေအာင္လုပ္ေန တဲ့ သေဘာပါ။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းျဖင့္
တေန႔တေန႔ေကာင္းတာကိုေတြးတာမ်ားလား၊ မေကာင္းတာကိုေတြးတာမ်ားလားဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
စမ္းစစ္ႏိုင္မွာပါ။ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္ အလႅာဟ္
(ပရမတ္ဘုရား)ကို မသိႏုိင္ဘူး၊” ဆိုသလိုပါပဲ။
သမီးအေနနဲ႔ ေစ်းကိုသြားခိုက္၊ အလုပ္လုပ္ေနခိုက္၊ မိမိၾကင္ေဖၚနဲ႔
ေပ်ာ္ပါးေနခိုက္၊ မိမိကေလး စိတ္ေကာက္လို႔ ငိုေနခိုက္၊ စိတ္သတိ ဆိုတာကို
ဘယ္လိုမ်ိဳး တည္ထားပါသလဲ။
ဘာသာတိုင္းမွာ ရဟႏၱာေပၚထြန္းႏိုင္ခြင့္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြးမိရင္-
ဘယ္ဘာသာ လမ္းစဥ္ က သာမန္လူတစ္ဦး အတြက္ ပိုမိုလြယ္ကူေလသလဲ ဆိုတာကိုေရာ-၊ သမီး
မစဥ္းစားသင့္ဘူးလား။
-
လြယ္ကူတဲ့နည္းလမ္းတိုင္းဟာ အမွန္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ဦး။
မွန္မမွန္ကို ယုတၱိေဗဒနဲ႔ မတိုင္းတာဘဲ၊ မ်က္ျမင္ ျမင္ႏိုင္တာမွာ
လက္ေတြ႔ ယုတၱိနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ သြန္သင္မႈမ်ားထဲက လက္ ေတြ႔မဟုတ္တဲ့
စိတ္ကူးနယ္ထဲကဟာကုိ ဘယ္လို ယံုႏိုင္မလဲ။ “ယုတၱိရွိရွိ မရွိရွိ ငါမွန္တယ္” လို႔
ဆံုးျဖတ္လို႔ ရႏုိင္မလား။ သို႔မဟုတ္ ငါ့စိတ္ကူးယဥ္တာဟာ အမွန္ပါလို႔ declare
လုပ္ႏိုင္မလား။ မယံုရင္က်င့္ၾကည့္ပါ ဆိုတဲ့ စကားမ်ားက တရား မ၀င္ဘူး သမီး။
လူတစ္ဦးကို မယံုရင္ က်င့္ၾကည့္ပါ ဆိုတဲ့ စကားဟာ အင္မတန္ ကေလးဆန္တဲ့ စကားပါ။ အဲ့ဒီ
စကားမ်ိဳး လူတိုင္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သိုင္းဆရာတိုင္းလည္း ေျပာပါတယ္။
ကြန္ဖူးသမားက ကြန္ဖူးသိုင္းကြက္ကိုက်င့္ခိုင္း မယ္၊ ကရာ ေတးသမားက ကရာေတး
သိုင္းကြက္ကို က်င့္ခိုင္းမယ္။- ဘာက်င့္က်င့္ သူက်င့္တဲ့ အေပၚမွာ သူ႔က်င့္အား
အေလွ်ာက္ သူ႔ အကြက္ကို ကၽြမ္းက်င္လာမွာပဲ။ ေလာက အတြက္၊ မိမိ အတြက္ တစ္ကယ္တမ္း
လက္ေတြ႔မွာ လက္ေလာက္မ်ား အသံုး ၀င္ႏိုင္မလဲ။ မိမိကုိယ္ မိမိ သာယာ ေနရင္ေတာ့-
သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔ သူေပါ့။-
“ကိုယ့္ကိုယ္ကို
မသိရင္ အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘုရား)ကို မသိႏုိင္ဘူး၊” ကိုယ့္ကိုယ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ ထက္ဘယ္သူကမွ ပို မ သိႏိုင္တဲ့အတြက္
သူမ်ားထြင္ထားတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံမွာ အေခ်ာင္လိုက္ ပါသြားသလို သူမ်ားက်င့္ၿပီးသား စရဏနဲ႔
အလြယ္ တကူ ပရမတ္ဘုရားဆီ လိုက္သြားႏိုင္ပါ့မလား- ဆင္ျခင္ပါ ဦး။
ဦးက ဥပမာ ေပးလိုက္တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ ေနာက္လိုက္အားလံုးကို
သယ္ပိုး ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိ ရပါမယ္။
ျမန္မာျပည္က
ကြန္ျမဴနစ္ဗုဒၶဘာသာေတြ ဖြင့္ဆိုတဲ့ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားပါ။
- ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာ
ဘုရားမရွိဝါဒပါ။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာရဲ့ဘုရားက ဗုဒၶပါ။
ဒါဆို ဗုဒၶ ရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို သမီး သိသေလာက္ အရင္ ရွင္းျပပါဦး၊
ေဂါတမသည္ ဗုဒၶ လား၊ ဗုဒၶသည္ ေဂါတမလား ဆိုတာ လည္း ကြဲျပားေအာင္
ရွင္းျပေပးႏိုင္မလား။ (သမီးသိသေလာက္ေပါ့။)
ကိုယ္ေတာ္
ေဂါတမ ကိုယ္တိုင္က မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို လက္မခံခဲ့ဘူးဆိုရင္
သမီး ဘယ္ လို ေျပာမလဲ။ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ ကိုယ္တိုင္က ဖန္ဆင္းဆိုတာ လံုး၀
မရွိဘူး လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ အေထာက္အထား မ်ား ေပးႏုိင္မလား။ တိတိက်က်ေလးေပါ့။
- ဦးလံုးဝအားထားတဲ့
စာအုပ္စာေပ၊ မွတ္တမ္း ေတြရဲ့မူလဇစ္ျမစ္ကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
စဥ္းစားၿပီးပါၿပီ။ လံုး၀ ေရွ႔ေနာက္မလြဲ၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ
မူမလြဲ၊ စာတစ္လံုးမလြဲ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ကပဲ ရွိေနတဲ့ မူနဲ႔ အခုမူ
အတူတူပါပဲ။ ဒီေန႔ထိလည္း ေခတ္မွီေနပါတယ္။ ေခတ္တိုင္းနဲ႔ ပညတ္နယ္ (ဥပေဒ ဖြင့္ဆိုမႈ) မွာလည္း
ေခတ္ တိုင္း လူမ်ိဳးတိုင္းနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အခုေခတ္မွာ
မြတ္ဆလင္ မုန္းတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ ကမၻာ့ ပညာတတ္ေတြက အႀကီးအက်ယ္ ေလ့လာေနတဲ့
စာအုပ္ထဲမွာလည္း တစ္အုပ္ ပါ၀င္ပါတယ္။ ကမၻာ့ေခတ္အမွီဆံုးလို႔ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့
အေမရိကန္ႏိုင္ငံက- အေျခခံဥပေဒမ်ားကို ေရးသားတဲ့အခါ ကုရ္အံကို အေျခခံၿပီး ေရးသားတာ
ပါလို႔ သမၼတ အိုဘားမားက ၀န္ခံေျပာဆိုထားတဲ့ ရုပ္သံ မွတ္တမ္းလည္း ရွိပါတယ္။
အေမရိကန္ အေျခခံဥပေဒကို စတင္ျပဳစုတဲ့ ဖခင္ႀကီး ေသာမတ္ဂ်က္ဖက္ဆင္ ကိုယ္တိုင္
ေလ့လာခဲ့တဲ့ ကုရ္အံက်မ္းစာအုပ္ သူ႔လက္မွတ္နဲ႔ သမၼတ အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ လည္း
ရွိေနပါတယ္။ ဦးက ေလာကီ လက္ရွိ ေလာကီ အေထာက္အထားမ်ားကို ေထာက္ျပလို႔
အထင္မလြဲပါနဲ႔။ ေလာကီကို မႏိုင္နင္း သူဟာ ေလာကုတၱရာအေၾကာင္း ေျပာဆိုျခင္း-
စိတ္ကူးယဥ္မႈသာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဦး လက္ခံထားလို႔ပါ။ ကုရ္အံ က်မ္းက ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္
ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဟ ထြက္ဆိုခ်ိန္မွာ သူ႔ေရွ႔ မ်က္ေမွာက္
မွတ္တမ္းတင္တဲ့က်မ္း စာအုပ္ပါ။ သူ႔ရဲ႔ သာ၀ကအရင္း သမၼတႀကီးအြတ္ဆမန္၊ သမၼတႀကီးအိုမာရ္တို႔
ကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ငံေတာ္ မူပိုင္စာအုပ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ဉာဏ္စဥ္ဓမၼမွတ္တမ္းပါ။
အဲ့ဒီ စာအုပ္မွာ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမရဲ႔ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ေတာင္ မပါ၀င္ဘူး။ သူ႔ဆီ ကို
ကိန္း၀ပ္တဲ့ ဉာဏ္စဥ္ကိုသာ မွတ္တမ္းတင္တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္သလို၊ လူသားအားလံုးအတြက္ အာမခံခ်က္အျပည့္
ေပးထား တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ (အဲ့လို စာအုပ္မ်ိဳး ကုရ္အံမွအပ အျခားတစ္အုပ္ေလာက္
ကမၻာမွာ သမီး ျပေပး ႏိုင္မလား။)
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမေဟာတာကို
မွတ္သားထားတဲ့တပည့္ ရဟန္းက သူရဲ့အယူအဆနဲ႔ စာေရးသားျပဳစုပါတယ္။ ကိုယ္ ေတာ္ေဂါတမေဟာတာနဲ႔
တထပ္တည္းက်မလား။ မွတ္သားထားတဲ့ တပည့္ရဟန္းက စာေရးသားျပဳစုထားတာကို ဦးက
ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ကိုယ္ ဖတ္တယ္။ ေရးထားတဲ့ရဟန္းနဲ႔ တထပ္တည္းက်မလား၊
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမေဟာတာနဲ႔ေကာ တ ထပ္တည္းက်မလား။ စာေတြဟာရွဳေထာင့္မ်ိဳးစံုနဲ႔
မာယာမ်ားပါတယ္ ဦး။ စာေတြဟာမာယာမ်ားလို႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းတတ္ၿပီး ဆရာ့ထံမွာ
အယူအဆအမွန္ကို သင္ယူရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဆရာ့ထံမွာ အယူအဆအမွန္ ကို မသင္ယူရင္
လမ္းလဲြသြားမွာပါပဲ။ မာယာမ်ားတဲ့ စာေတြမွာ ယံုၾကည္ေလာက္တဲ့ အေထာက္အထားရွိပါ့မလား
ဦး။ ဥပ မာ- ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ မွာ ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုၿပီး အေထာက္အထားေတြျပၾက ၂၀၁၂ ေရာက္ေတာ့
မဟုတ္ေတာ့ဘူး ေျပာ ျပန္တယ္။
ဟုတ္တယ္ေလ။ အတိအက် မွတ္တမ္းမရွိေတာ့ ဘာက မူရင္းလဲ၊ ဘာက အထကထာ
ဆရာရဲ႔ ဖြင့္ဆိုမႈလဲ။ ဘယ္လို ခြဲမ လဲ။ အတိအက် ခိုင္မာတဲ့ ယုတၱိရွိတဲ့
မွတ္တမ္းရွိတာ့ အထကထာ ဆရာမ်ားက သူ႔အယူ သူ႔ဓေလ့နဲ႔ ဖြင့္ဆိုပါေစ-၊ သူရဲ႔ ဖြင့္ ဆိုမႈသာ
ျဖစ္တယ္။ မူရင္းဟာ မူရင္းပါပဲ။
သမီးေျပာသလိုဆိုရင္ ဘယ္အေထာက္အထားမွ မလိုဘူး- ငါသာ အမွန္လို႔
ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဒီလို မ်ိဳးသံုးသပ္ရင္ ဒီေန႔ သမီး ပါးစပ္က ေျပာေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ တူႏုိင္ပါ့မလား။ မူရင္းသာ ရွိ ေနတယ္ဆိုရင္
ဒီဆရာေတာ္က ဒီမူရင္းစာကို ဒီလို ယူဆတယ္၊ ဟုိဆရာေတာ္က ဟိုလိုယူဆတယ္ဆိုတဲ့ အထကထာ ဆ ရာေတာ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႔
ပုဂၢလိက ယူဆခ်က္ပဲ ကြဲႏိုင္တယ္။ ႏွစ္သက္တဲ့လူက ႏွစ္သက္တဲ့ အယူအဆကို
လက္ခံခြင့္ရွိသလို- မႏွစ္သက္သူကလည္း မႏွစ္သက္တဲ့အယူကို ပါယ္ခြင့္ရွိတယ္။ အထကထာမ်ား
ဆိုတာက မူရင္းကို ေက်ာ္လြန္လို႔မွ မရ တာပဲ။
သမီးေျပာတာက
တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္လြဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သမီးကိုယ္တုိင္က မူလဓါတ္မ်ားသည္ သံုး
ဆယ့္တစ္ဘံုထဲက ဘယ္ဘံုမွာ ဘာေၾကာင့္ စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ့သလဲ ဆိုတာကို
မရွင္းႏုိင္ေသးသလို၊ မူလ ဓါတ္ေတြမွာ ဉာဏ္ဓါတ္ မပါတဲ့ “ရုပ္သ ေဘာ သက္သက္ သစ္တံုးတစ္တံုး”
ခံစားေနတာက မ်ားေနပါ တယ္။ ဒီေတာ့ မူလဇစ္ျမစ္က ဉာဏ္ကိုျဖစ္ေစတဲ့ ဓါတ္မရွိတဲ့
အရာတစ္ခုဟာ အဆံုးမွာလည္း ဘယ္ေနရာက ဉာဏ္ဓါတ္၀င္လာမလဲ။ ေသခ်ာေအာင္ စဥ္းစားပါဦး။
- ဒါကေတာ့ ဦးက ဦးရဲ့အယူအဆကို မတူတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ အယူအဆထဲမွာ
လိုက္ၿပီးသြတ္သြင္းေနတာကို။ ကၽြန္မရဲ့ အယူ အဆထဲမွာ ဥာဏ္ဓါတ္မပါပါဘူး။
ဦးရဲ့အယူအဆမွာက ပရမတ္ဘုရားဆီက ရလာတဲ့ ဥာဏ္ဓါတ္ မဟုတ္လား။
ဟုတ္တာေပါ့။ သမီးရဲ႔
အယူထဲမွာ လိုက္သြင္းေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သမီးကိုယ္တိုင္၀ါက် တစ္ခုလံုး ဘာသာျပန္ဘို႔
ပထမအဆင့္ ဦးေပးထားပါတယ္။ အဲ့ဒါကိုဘာသာျပန္ၿပီးရင္ ေဆြးေႏြးေပးမယ္။ ေနာက္ထပ္
ပါဠိေတြကို ေပးပါမယ္။ သမီး လက္ခံသည္ ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ ျဖစ္ေစ ပိဋကတ္ဆိုတာ ဒီေန႔
ဗုဒၶဘာသာမ်ားက သူတို႔က်မ္းစာပါလို႔ သတ္မွတ္ထား တဲ့ က်မ္းစာပါ။ (အထကထာမ်ားကို ဦး
မဆိုလိုပါ။ မဟာယနက မဟာယန လိုဖြင့္ဆိုမယ္၊ ဇင္ဗုဒၶက ဇင္ဗုဒၶလိုဖြင့္ ဆိုမယ္။-
ဒါေတြကို ဦး မေျပာလိုပါ။) ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ သမီးေျပာေနတာက သမီးရဲ႔ အယူအဆမွ်သာ
ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႔ သြန္ သင္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး ျဖစ္သြားပါမယ္။
ကၽြန္မရဲ့ အယူအဆထဲမွာ ရုပ္ဓါတ္ (၄) နဲ႔ နာမ္ဓါတ္ (၁)
အာကာသဓါတ္ (၁) ခု ေပါင္း ၆ခု ရွိပါတယ္။ ဥာဏ္ဆိုတာ က နာမ္ဓါတ္ကို ေလ့က်င့္ၿပီးမွရတာပါ။
ဦးက ဓါတ္ရဲ့သေဘာကို နားမလည္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မအယူအဆ ဓါတ္ေတြ ေပါင္းစံု တာကို
လက္မခံႏိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုထဲမွာရွိတဲ့ ဓါတ္ရဲ့သေဘာကိုအရင္
ၾကည့္ခိုင္းတာပါ။ ဒီေလာကမွာ အ ေၾကာင္းမဲ့တာ တစ္ခုမွမရွိတဲ့အတြက္
ဓါတ္ေတြဟာအေၾကာင္းရွိလို႔ေပါင္းစံုတာပါ။
ဒါေတြဟာ သမီးရဲ႔ အယူအဆလား၊
ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႔ေနာက္ မညီေျပာေနတဲ့ ပိဋကတ္ထဲက ယူလာတဲ့ အယူအဆ လာဆို တာ ဦးကို
ေျဖေပးႏိုင္မလား။
အေၾကာင္းကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ မျမဲပဲေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲ
ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ သေဘာေၾကာင့္ပါ။ ဒါပင္မယ့္ ဓါတ္ေတြအားလံုး တ ခ်ိန္တည္း၊
တေနရာတည္းမွာ ေပါင္းစံုႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးဟာ အလြန္႔အလြန္တိုက္ဆိုင္မွျဖစ္တဲ့ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲပါ။
အမ်ား ၾကီး ရွင္းျပရင္ နားရွဳပ္သြားမွာစိုးလို႔ ဓါတ္ ၁ ခုအေၾကာင္း
အက်င္းခ်ံဳးေျပာျပပါ့မယ္ ဦး။ ရုပ္ဓါတ္ (၄) ခုထဲက ေတဇာ ဓါတ္ မွာ ေပါက္ဖြားေစတဲ့ သေဘာရွိတယ္။
သားသမီးေပါက္ဖြားတာကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္ကမီးကို အတိုင္ေပါင္းမ်ား စြာ
ပြားယူႏိုင္တဲ့သေဘာ မ်ိဳးပါပဲ။
သမီး စိတ္မဆိုးဘူး
ဆိုရင္ ဦးေျပာလိုပါတယ္။ သမီး ေျပာသမွ်ကို ဦး ေလ့လာၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြ
အားလံုးက ဓမၼသိဂၤ ဏီထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိဋကတ္က ေရွ႔တစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳး
ေျပာေနတာေတြရွိၿပီး လက္ေတြ႔ယုတၱိနဲ႔ လြဲေနတာ ေတြ၊ ဒ႑ာရီေတြက မ်ားေနေတာ့ အဲ့လို
က်မ္းစာမ်ိဳးက ေျပာတာကို ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ားက ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္မလဲ။ ဥပမာ တရားသူႀကီး
တစ္ဦးေရွ႔မွာ- ေရွ႔တစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာတတ္တဲ့ သူတစ္ဦးနဲ႔-၊
စကားတစ္ခြန္းကို ေရွ႔မွာလည္း ဒီအ တိုင္းေျပာမယ္၊ ေနာက္မွာလည္း ဒီအတိုင္းေျပာမယ္။
တစ္ေျဖာင့္တည္း ေျပာမယ္ ဆိုတဲ့ လူႏွစ္ဦး ကို တရားသူႀကီးအေနနဲ႔ ဘယ္သူက
အမွန္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္မလဲ။ သမီးဆင္ျခင္ေပါ့။
ဒီေတာ့ ေဂါတမ၊ ေယရႈ၊ မုဟမဒၵ တုိ႔သည္ လိမ္ခဲ့သလား၊ ညာခဲ့သလား၊
သူတို႔ကိုလူအထင္ႀကီးေအာင္ လွည့္စားခဲ့သလား-ဆို တာေတြကို ဆင္ျခင္ရမယ္။
သူတုိ႔နာမည္ကို သံုးၿပီး ေနာက္လူေတြက လုပ္စားခ်င္လို႔ သူတို႔ကိုယ္ ပုဂၢိဳလ္ေရး
တင္ေျပာေနသ လား- ဆိုတာေတြကိုပါ စဥ္းစားရပါမယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ စဥ္းစားပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ့ဆရာကထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားျခင္းမရွိတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါ။ စၿပီးတပည့္ခံကတည္းက ကိုယ္သိခဲ့တဲ့
အရာေတြကို ေမ့ထားၿပီး ဆရာသင္တဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္း လိုက္နာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုလုပ္လို႔မွ တရား စခန္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းတိုင္မေရာက္ရင္ ေနာက္ဆရာ
တစ္ေယာက္ကို ထပ္ရွာမလို႔ပါ။ ဒါပင္မယ့္ ကၽြန္မပန္းတုိင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ဦး။
သမီး ကိန္းဆိုက္ပါတယ္
ဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္က သမီးထင္ေနတဲ့ ပန္းတိုင္ ျဖစ္မွာေပါ့။ သို႔မဟုတ္ အဲ့ဒါဟာ
ပန္းတိုင္အစစ္ ျဖစ္ တယ္လို႔ သမီးကို ဘယ္သူက ေျပာပါသလဲ။ ဘယ္သူက အာမခံပါသလဲ။ ဘယ္အေထာက္အထားနဲ႔
အာမခံပါသလဲ။ စိတ္ ကူးထဲက ပံုရိပ္မ်ားကို ဘယ္သူမွ အာမခံလို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ကို
သမီး ဆင္ျခင္ေစလိုပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာေတာင္ ခိုင္လံုတဲ့ သက္ေသမျပႏုိင္မွေတာ့
လက္ေတြ႔မဟုတ္တဲ့ စိတ္ကူးေလာက၊ စိတ္ဘ၀င္ ေလာက-က အရာကို သက္ေသျပ တယ္ဆုိတာ-
ယံုၾကည္စရာ အင္မတန္ အားနည္းပါတယ္ သမီး။
လူပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔
ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ စာအုပ္စာေပ၊ မွတ္တမ္းက ကိုယ့္မ်က္ လံုးေအာက္မွာ ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာႏုိင္တဲ့
အေထာက္အ ထား ျဖစ္ေနလို႔ပါ။
-စာအုပ္စာေပ၊ မွတ္တမ္းက
လူပုဂၢိဳလ္ေတြကပဲေရးတာပါပဲ။
လူေတြေရးေပမယ့္- Copy Right ဆိုတာ သမီးၾကားဘူးမွာပါ။ ကုရ္အံစာအုပ္က
ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ လက္ထက္ကတည္း က အလြတ္က်က္ခဲ့သူ၊ စဥ္ဆက္ အလြတ္က်က္ထားသူ၊
စာေရးၿပီးမွတ္တမ္း အခိုင္အလံု ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခိုင္အလံု ျဖစ္ တယ္ဆိုတဲ့
ယုတၱိလည္း ဒီေန႔ထိ သက္ေသျပလို႔ ရပါတယ္။ အသံ (သံစဥ္) က အစ- တစ္မူတည္းပါ။
ကမၻာ့ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ မြတ္ဆလင္ေပါင္းမ်ားစြာရွိၿပီး စဥ္ဆက္ အလြတ္ရသူေပါင္း
ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ေက်းရြာက လူတစ္ ဦးဖတ္တဲ့ အသံနဲ႔ ကမၻာ့
ဘယ္ေနရာကမဆို လူတစ္ဦး ဖတ္တဲ့အသံ သံစဥ္လည္း တစ္ခုတည္းပါ။ မြတ္ဆလင္ေတြမွာ ဂိုဏ္းေတြရွိေပမယ့္
ဂိုဏ္အားလံုးက တစ္မူတည္း၊ တစ္သံတည္းပါ။ ဒီကုရ္အံကို အသက္ေပးကာကြယ္တဲ့ လူသားေပါင္း လည္း
သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါတယ္။
ပိဋကတ္ အတြက္ အဲ့လို ရွိပါသလား။ သမီး ဆင္ျခင္ေပါ့။ ေရႊမွန္ရင္ေတာ့
မွတ္ေက်ာက္ အတင္ခံႏိုင္ ရမယ္ေလ။
(သမီးႀကိဳက္တဲ့
မြတ္ဆလင္ ဆန္႔က်င့္ေရး ၀က္ဆိုက္က ေလ့လာၿပီး ျပပါ။ ဦးရွင္းေပးပါမယ္။ အလားတူ
ယုတၱိလံုး၀ မရွိတဲ့ ပိဋကတ္ က အဆိုေတြကိုလည္း ဦးက သမီးကို ျပေပးပါမယ္။)
- မာယာေတြနဲ႔
အခ်ိန္မကုန္ပါရေစနဲ႔ ဦး။ အဘိဓါန္လွန္လိုက္တာနဲ႔ ရွင္းခ်က္က သံုးေလးမ်ိဳး
ဘယ္ဟာယူရမွန္းမသိေတာ့ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္လိုရာ ကိုယ္စဲြေတြး လိုက္ေရာ။ ယုတၱိ ရွိမရွိ ဘယ္စံနဲ႔
တိုင္းတာပါသလဲဦး။ ကိုယ္နားမလည္တာေတြ ေျပာ ေနရင္ ယုတၱိမရွိဘူးဘဲေျပာမွာပါပဲ။
“ငါ့ အိမ္က ေၾကာင္မႀကီး မေန႔က ၾကက္ဥ ႏွစ္လံုးဥတယ္” လို႔ ဦးက
ေျပာမယ္၊ သမီး လက္ခံႏုိင္ မလား။ အဲ့ေလာက္ဆို ယုတၱိကို သမီး နားလည္မယ္ ထင္ပါတယ္။
သမီးရဲ႔
ခႏၶာကိုယ္ကို သတိမဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့ အခိုက္အတန္႔ေတြ အတြက္ သမီးက ဘယ္လို ခရီး
ဆက္ေလွ်ာက္မွာလဲ။
-
ပထမမဂ္ကိုယူတဲ့အခ်ိန္၊ ေနာက္ထပ္မဂ္အဆင့္ေတြကို တက္မယ့္အခ်ိန္မွာပဲ
ဥာဏ္ရင့္သန္ေအာင္ သတိကို မလြတ္တမ္း ဆင္ျခင္ရပါတယ္။ အခုလိုေလာကီကိစၥေတြ လုပ္ေနစဥ္မွာ
မလြတ္တမ္း ဆင္ျခင္စရာမလိုပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္လည္း အ ထက္ ဆက္မတက္ဘဲ ရၿပီးသား
ပထမမဂ္မွာပဲ တည္ေနပါတယ္ ဦး။
ဒါက ဖ်ာေပၚထုိင္
သမီးသိသလို စိတ္ကို ေလ့က်င့္ယူေနစဥ္ကာလ အခိုက္အတန္႔ ျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္ကယ္လို႔
သမီးရဲ႔ အိမ္ ေထာင္ဘက္နဲ႔ သမီး ေပ်ာ္ေမြ႔ေနခ်ိန္မွာ သမီး ေလ့က်င့္ထားတဲ့ စိတ္နဲ႔
ဘယ္လို ေနထိုင္ ဆံုးျဖတ္မလဲ။ ဘယ္လို ဆင္ျခင္ မလဲ- ဆိုတာေလး သမီး ေဆြးေႏြးေပးပါ။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေဌးလြင္ဦး
မဇင္သူမင္း
သြားလိုတဲ့ ခရီးတစ္ခုကို ဆိုက္ဘို႔-၊ တစ္ကယ္ေရာက္ဖူးသူ ေနာက္ကို
လိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီလုိ လူေနာက္ကို လိုက္ဘို႔ သူကိုယ္ တိုင္- တစ္ကယ္ ေရာက္ဖူး
မေရာက္ဖူး ဆိုတာကို အရင္စီစစ္ရတယ္၊ အဲ့လို စီစစ္တဲ့အခါမွာ အဲ့ဒီလူရဲ႔ သြန္သင္မႈဟာ
ေလာ က ယုတၱိေဗဒနဲ႔ ကိုက္ညီ မကိုက္ညီ တိုင္းတာရဲ ရတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ တစ္ကယ္ေရာက္ဖူး မေရာက္ဖူး ဆိုတာကို အရင္စီစစ္ဖို႔က
ကိုယ္သြားမယ့္ ပန္းတိုင္အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္ ဦး။ ဦးရဲ့ပန္းတိုင္က
စာအုပ္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ စာအုပ္စာေပေတြနဲ႔ အရင္စီစစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ့
ပန္းတိုင္က ျမဲတဲ့နာမ္ ေလာကျဖစ္တဲ့အတြက္ နာမ္တရားျဖစ္တဲ့ သတိဆိုတဲ့စိတ္ကို
ဥာဏ္အျဖစ္ရင့္သန္လာေအာင္ ဆရာသင္ၾကားေပးတဲ့ အ တိုင္း တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ဆင္ျခင္ၿပီး
ဆရာေျပာတာဟုတ္မဟုတ္ကို ခႏၶာကသက္ေသထူပါတယ္ ဦး။
ဒါေၾကာင့္
ရုပ္နဲ႔ စိတ္ကို ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရတယ္။ သီလနဲ႔ ထိန္း ခ်ဳပ္လို႔
မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။
- ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္တိုင္း မွန္ရင္ဒီေလာက
အလြန္ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး ဘာျပႆနာမွ ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး ဦး။ ဘာလို႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာလဲဆိုရင္
ဒီေလာကဟာ အနတၱ= အစိုးမရတဲ့ေလာက (ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တိုင္း မျဖစ္တဲ့ေလာက) ျဖစ္ေနလို႔ပါ
ဦး။
ဥပမာ- ငါးပါး သီလ ထဲမွာ ပါတဲ့ သူ႔အသက္ မသတ္ရဘူး ဆိုတဲ့ စကားမွာ
သတ္ရင္ ဘယ္လို အျပစ္ေပးမယ္ ဆိုတာ မပါ ေတာ့-၊ ေဟာေျပာတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကိုယ္တိုင္
မလိုက္နာႏိုင္တာက မ်ားတယ္။
- ဗုဒၶကသူဖန္ဆင္းထားတဲ့ အျပစ္ေပးမႈေတြမဟုတ္လို႔
ဆရာကတပည့္ေတြကို သြန္သင္ဆံုးမတဲ့နည္းနဲ႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ ေဂါတမကိုယ္ေတာ္
တိုင္ေရွာင္လဲႊလို႔မရတဲ့ အက်ိဳးအျပစ္ေတြကို ေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္ ဦး။ သူ႔အသက္ မသတ္ရ ဘူးဆိုတဲ့
သီလမွာ က်ဴးလြန္ရင္ရမယ့္ အက်ိဳးေတြက အသက္တိုမယ္၊ အနာေရာဂါ ဆိုးေတြျဖစ္မယ္၊
အဂၤါမစံု၊ မိမိခ်စ္ခင္ သူနဲ႔ ေကြကြင္းရမယ္၊ ရုပ္ရည္သြင္ျပင္ၾကမ္းတမ္းမယ္ ...
အလြတ္က်က္ေနစရာ မလိုပါဘူး၊ တူတဲ့အက်ိဳးကိုျပန္ရတယ္လို႔ မွတ္လို႔ရပါတယ္။
ျပဳလုပ္သူရဲ့ က်ဴးလြန္ပံု က်ဴးလြန္နည္းအတိုင္း အက်ိဳးေပးလိမ့္မယ္။
ညွင္းပန္းႏိွပ္စက္ၿပီး သတ္ျဖတ္တာ၊ မသတ္ခ်င္ဘဲ သတ္ရတာ၊ မေတာ္တဆ မရည္ရြယ္ဘဲ သတ္တာ
အက်ိဳးရပံုခ်င္းမတူပါ။ ေနာက္တစ္ခုက- သီလ ဆိုတာ မေနာကံက စၿပီးေစာင့္ရတာပါ။ မေနာကံ
(စိတ္နဲ႔ ပစ္မွားတာ) ဟာ အက်ိဳးအျပစ္ေတြ မျဖစ္ပင္မယ့္ ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ မက်ဴးလြန္ရေအာင္
ထိန္းတာပါ။
တစ္ကယ္လို႔ လူကို သတ္ရင္ေထာင္ခ်မယ္၊ ေသဒဏ္ေပးမယ္၊ စသည္ျဖင့္ ဥပေဒ
တစ္ခုခု သတ္မွတ္ထားရင္ လူဟာ သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ ေထာင္က်မွာစိုးလို႔၊ သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ကို
ေသဒဏ္ေပးမွာ စိုးလို႔ လူသတ္မႈကို ေရွုာင္တာက မ်ားပါတယ္။ ဥပေဒ နဲ႔ သီလ ဘယ္ အ ရာကို
ပုိၿပီး ေၾကာက္သလဲ- သမီးကိုယ္တိုင္ ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။
- ဦး အခုလည္း လူကို သတ္ရင္ေထာင္ခ်မယ္၊ ေသဒဏ္ေပးမယ္၊
စသည္ျဖင့္ ဥပေဒေတြ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိေနတာပဲ။ ဘာ လို႔ လူေတြသတ္ေနတာလဲ ဆင္ျခင္ပါဦး။
ဥပေဒဆိုတာ အာဏာတည္ေရးအတြက္ ခ်မွတ္ထားတာပါ ဦး။ သီလ ဆိုတာက ေစာင့္ထိန္းသူအတြက္
အကာအကြယ္ ျဖစ္ေစပါတယ္ ဦး။ ဘာသာတရားဆိုတာ ေၾကာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ပါ၊ အသိ တရားေပးၿပီးဆံုးမဖို႔
ပဲျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဥပမာ - ဖခင္ကမိမိရဲ့ကေလးကို “မီး” ကို မကိုင္နဲ႔ ကိုင္ရင္
ငါရိုက္မယ္ဆိုတာနဲ႔ “မီး” ကို ကိုင္ရင္ပူမယ္၊ နာက်င္မယ္ ဒါေၾကာင့္ မကိုင္နဲ႔
လို႔ဆံုးမတာဟာ အသိတရားေပးၿပီး နည္းမွန္ လမ္းမွန္ ဆံုးမတာပါ ဦး။ ဒါပင္မယ့္
ဘယ္လိုေျပာေျပာ နားမေထာင္ဘဲ လုပ္တဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ သူတို႔ အျပစ္က်ဴးလြန္ျခင္းရဲ့
အဓိက အေၾကာင္း က သူတို႔ရဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္လို႔ပါ ဦး။
အဲဒီ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြဟာ အပါယ္ဘံု ေတြဆီသုိ႔ သူတို႔ကို အေရာက္ပို႔ ပါတယ္ ဦး။
သမီးအေနနဲ႔
ေစ်းကိုသြားခိုက္၊ အလုပ္လုပ္ေနခိုက္၊ မိမိၾကင္ေဖၚနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနခိုက္၊ မိမိကေလး
စိတ္ေကာက္လို႔ ငိုေနခိုက္၊ စိတ္သတိ ဆိုတာကို ဘယ္လိုမ်ိဳး တည္ထားပါသလဲ။
- ေလာကီ ကိစၥေတြလုပ္ေနစဥ္မွာ ငါးပါးသီလကိုပဲ စိတ္သတိနဲ႔
ဆင္ျခင္ပါတယ္ဦး။ ပထမမဂ္ကို ရၿပီးသား လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သာမန္လူေတြထက္ အယူမွန္ၿပီး
(မိမိကိုယ္ကို ရုပ္၊နာမ္ မွန္းသိၿပီး ) ၊ အယူအေပၚ သံသယကင္း တာပဲသာတာပါ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ
၊ေမာဟေတြထဲက အပါယ္က်ေစတဲ့ အရာေတြကိုပဲ ပယ္ၿပီးသြားတာပဲ သာပါတယ္ဦး။
မွန္မမွန္ကို ယုတၱိေဗဒနဲ႔ မတိုင္းတာဘဲ၊ မ်က္ျမင္
ျမင္ႏိုင္တာမွာ လက္ေတြ႔ ယုတၱိနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ သြန္သင္မႈမ်ားထဲက လက္ ေတြ႔ မဟုတ္တဲ့
စိတ္ကူးနယ္ထဲကဟာကုိ ဘယ္လို ယံုႏိုင္မလဲ။ “ယုတၱိရွိရွိ မရွိရွိ ငါမွန္တယ္” လို႔
ဆံုးျဖတ္လို႔ ရႏုိင္မလား။ သို႔ မဟုတ္ ငါ့စိတ္ကူးယဥ္တာဟာ အမွန္ပါလို႔ declare
လုပ္ႏိုင္မလား။ မယံုရင္က်င့္ၾကည့္ပါ ဆိုတဲ့ စကားမ်ားက တရားမ၀င္ဘူး သမီး။
လူတစ္ဦးကို မယံုရင္ က်င့္ၾကည့္ပါ ဆိုတဲ့ စကားဟာ အင္မတန္ ကေလးဆန္တဲ့ စကားပါ။ အဲ့ဒီ
စကားမ်ိဳး လူတိုင္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ဦးေရာ “ပရမတ္ဘုရား”ကို ေတြ႕ၿပီလို႔
declare လုပ္ႏိုင္ပါသလား ဦး။ မယံုရင္ က်င့္ၾကည့္ပါဆိုတာက ကၽြန္မတို႔ သြားရမယ့္
ပန္းတိုင္က သူမ်ားကို မ်က္ျမင္သက္ေသအေနနဲ႔ ျပလို႔မရဘူးဦး။ ကိုယ္တိုင္က်င့္ၿပီး
မိမိခႏၶာကသာ သက္ေသ ျပ မွာမို႔လို႔ပါ။
- ဦးအထင္မၾကီးတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္သီအိုရီ
နဲ႔ ဥာဏ္စဥ္ အေၾကာင္းကၽြန္မသိသေလာက္ ေဆြးေႏြးပါ့မယ္။ ေလာကီမွာေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ သီအိုရီ
ေပါ့။
ဥပမာ ၁- ဝတၳဳတစ္အုပ္ကို
စာေရးဆရာတစ္ေယာက္က ေရးတယ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေရးတာပါ၊ အဲဒီစာအုပ္ကို ဖတ္တဲ့ လူဟာလဲ
စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး စာဖတ္တာပါပဲ။ စိတ္ကူးယဥ္တာခ်င္း တူပင္မယ့္ စာေရးဆရာရဲ့
ဝတၳဳဟာထိေတြ႕ ခံစားႏိုင္ၿပီး ရုပ္ရွင္အထိ အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ေပမယ့္ စာဖတ္သူရဲ့
စိတ္ကူးယဥ္မႈကေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လို႔ လဲ။
ဥပမာ ၂- ေလယာဥ္ပ်ံကို တီထြင္သူဟာလည္း စိတ္ကူးယဥ္ သီအိုရီကပဲ စခဲ့တာပဲ၊
ဘာလို႔စိတ္ကူးကို အေကာင္ အထည္ ေဖၚႏိုင္တာလဲ။
ဥပမာ ၃- လေပၚကို လူသားေတြ မေရာက္ခင္တုန္းက လေပၚကို ေျခခ်မယ္ေျပာရင္ ယုတၱိမရွိဘူး စိတ္ကူးယဥ္တာပဲလို႔
ေျပာမွာပါပဲ။ ဒါပင္မယ့္ လေပၚကို လူသားေတြ တကယ္ေျခခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
-အေျဖက ပရမ္းပတာ စိတ္ကူးမယဥ္ဘဲ
တစ္ခုတည္းကို စူးစိုက္ကာ လက္ေတြ႕နဲ႔ပါ အဆင့္တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ေပါင္းစပ္ အေကာင္အထည္ေဖၚလို႔
တကယ္ျဖစ္လာတာပါ။
- ေလာကုတၱရာ ဥာဏ္စဥ္မွာလည္း စိတ္ကိုတေနရာတည္း စူးစိုက္ေအာင္ က်င့္ရပါတယ္။
စိတ္တည္ျငိမ္လာရင္ စိတ္ကို ေစခိုင္းၾကည့္ရပါတယ္။ ဒီအထိေတာ့ သာမာန္စိတ္ကူးယဥ္လို႔ ေပၚလာတဲ့အရာေတြနဲ႔
အေတာ္တူပါတယ္။ စိတ္ကို နတ္ ျပည္ သြားခိုင္းလိုက္၊ ငရဲျပည္သြားခုိင္းလိုက္ ဒီအထိ
စိတ္ကူးယဥ္လို႔ေပၚလာတဲ့ အရာေတြလို႔ ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္အဆင့္ကေတာ့ မိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ဘာေဝဒနာေပၚမလဲ အကုန္လိုက္
မွတ္ျပီးစိတ္ကိုတျခားကို အေရာက္မခံဘဲ ခႏၶာ ကိုယ္မွာပဲ ကပ္ထားရပါတယ္။ ဒီအဆင့္မွာ ထိုင္တာၾကာလို႔
နာလာရင္ ေရြ႕တာ လႈပ္တာေတြကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ မလုပ္ဘဲ ဇဲြ လံု႔လနဲ႔ နာက်င္၊
ကိုက္ခဲမႈသေဘာေတြရဲ့ အတိုး အေလ်ာ့ေတြကို မလြတ္တမ္း လိုက္ၾကည့္ရမွာပါ။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေခၽြးစီး ေတြ က်လိုက်၊ မ်က္ရည္ေတြ က်လိုက်နဲ႔
စိတ္ကူးမယဥ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားရသလဲဆိုေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ အ ေပၚမွာ တြယ္တာေနတဲ့
“တဏွာ” ေၾကာင့္ပါ။ နာက်င္မႈေဝဒနာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ဇစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့
ဓါတ္ ေတြရဲ့ စကၠန္႔မလပ္ ေရြ႔လ်ားေျပာင္းလဲေဖါက္ျပန္ေနတဲ့သေဘာမ်ွသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကိုလိုက္ၾကည့္ႏိုင္ရင္ ဓါတ္ေတြဟာသူ႔ သေဘာ သူေဆာင္ေနတာကို သေဘာေပါက္ၿပီး ငါ့ကိုယ္
ငါ့ဟာလို႔ ခႏၶာကိုယ္ကိုမထင္မွတ္ေတာ့ဘဲ တဏွာ ကိုျဖတ္ႏိုင္ပါ ၿပီ။ ေလာကုတၱရာ ဥာဏ္စဥ္
မွာလည္း တစ္ခုတည္းကိုစူးစိုက္ကာ လက္ေတြ႕ (မိမိခႏၶာ) နဲ႔႔ပါ အဆင့္တဆင့္ၿပီးတဆင့္
ေပါင္းစပ္ အေကာင္အထည္ေဖၚရင္ တကယ္ျဖစ္လာမွာပါ။
သိုင္းဆရာတိုင္းလည္း ေျပာပါတယ္။ ကြန္ဖူးသမားက
ကြန္ဖူးသိုင္းကြက္ကိုက်င့္ခိုင္း မယ္၊ ကရာေတးသမားက ကရာေတး သိုင္းကြက္ကို
က်င့္ခိုင္းမယ္။- ဘာက်င့္က်င့္ သူက်င့္တဲ့ အေပၚမွာ သူ႔က်င့္အား အေလွ်ာက္
သူ႔အကြက္ကို ကၽြမ္းက်င္လာမွာ ပဲ။ ေလာက အတြက္၊ မိမိ အတြက္ တစ္ကယ္တမ္း လက္ေတြ႔မွာ
လက္ေလာက္မ်ား အသံုး၀င္ႏိုင္မလဲ။ မိမိကုိယ္ မိမိ သာယာ ေနရင္ေတာ့- သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔
သူေပါ့။-
- သာမန္ လက္ထက္ ကြန္ဖူးသမား၊ ကရာေတးသမားရဲ့လက္က
ပိုၿပီးအစြမ္းထက္မွာပါ ဦး။
ဦးက ဥပမာ
ေပးလိုက္တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ ေနာက္လိုက္အားလံုးကို သယ္ပိုး ေဆာင္ၾကဥ္း
ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိရ ပါမယ္။
-
ဟုတ္ပါတယ္ဦး အထူးသျဖင့္ ဦးလို "Web Site" တင္ထားတဲ့ သူတစ္ဦးအေနနဲ႔
မိမိေရးသားထားတဲ့ အယူအဆေတြ အ ေပၚ တာဝန္ရွိတဲ့အတြက္ တကန္မွန္ကန္မႈရွိမရွိ
အစြမ္းကုန္စမ္းသပ္ရမွာပါ။
ဒါဆို ဗုဒၶ
ရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို သမီး သိသေလာက္ အရင္ ရွင္းျပပါဦး၊ ေဂါတမသည္ ဗုဒၶ လား၊ ဗုဒၶသည္
ေဂါတမလား ဆိုတာလည္း ကြဲျပားေအာင္ ရွင္းျပေပးႏိုင္မလား။ (သမီးသိသေလာက္ေပါ့။)
-“ဗုဒၶ“ ဆိုတာ (ကိေလသာ တည္းဟူေသာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းမွ)
“ႏိုးလာသူ“ လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ေဂါတမက သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားတစ္ဆူပါ။
လံုး၀
ေရွ႔ေနာက္မလြဲ၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ မူမလြဲ၊ စာတစ္လံုးမလြဲ၊ လြန္ခဲ့တဲ့
ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ကပဲ ရွိေနတဲ့ မူနဲ႔ အခုမူ အတူ တူပါပဲ။
- စာေတြေရွ႕ေနာက္ မလဲြရံုနဲ႔ ဦးရဲ့ အယူအဆမွန္တယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ပါ။ ဦးရဲ့
ပန္းတိုင္က ပရမတ္ဘုရားျဖစ္လို႔ ပရမတ္ ဘုရားကို သိမွ ေသခ်ာမွာ
ပါ။ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္ အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘုရား) ကို မသိႏုိင္ဘူး၊ ဆိုေတာ့
ဦး ကိုယ့္ ကိုယ္ကို သိၿပီလား၊ ပရမတ္ဘုရားကို သိမွ ဓမၼေတြသိမွာ ဆိုေတာ့
ဦးပရမတ္ဘုရားကို သိၿပီလား၊ ဓမၼေတြေရာသိၿပီလား။ အဲဒါေတြကို မသိေသးသ၍ ဦးရဲ့
အယူအဆမွန္တယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ပါ။
ဒီလို
မ်ိဳးသံုးသပ္ရင္ ဒီေန႔ သမီးပါးစပ္က ေျပာေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ဆိုတာ
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ နဲ႔ တူႏုိင္ပါ့မလား။ မူရင္းသာ
ရွိေနတယ္ ဆိုရင္ ဒီဆရာေတာ္က ဒီမူရင္းစာကို ဒီလို ယူဆတယ္၊ ဟုိဆရာေတာ္က ဟိုလို ယူ ဆတယ္ဆိုတဲ့
အထကထာ ဆရာေတာ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႔ ပုဂၢလိက ယူဆခ်က္ပဲ ကြဲႏိုင္တယ္။ ႏွစ္သက္တဲ့လူက
ႏွစ္သက္တဲ့ အ ယူအဆကို လက္ခံခြင့္ရွိသလို- မႏွစ္သက္သူကလည္း မႏွစ္သက္တဲ့ အယူကို
ပါယ္ခြင့္ရွိတယ္။
- ျမဲတဲ့နာမ္ေလာက (ပန္းတိုင္) ကိုသြားတဲ့ေနရာမွာ
ရုပ္ဝတၳဳေတြနဲ႔ အစစ္ဟုတ္မဟုတ္ ဘယ္လိုစစ္မလဲဦး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ ရွာတဲ့ေနရာမွာ
ဆရာရဲ့ ဥာဏ္စဥ္နည္းလမ္းမွန္မွန္ စာနဲ႔စစ္လို႔မရဘဲ မိမိခႏၶာနဲ႔တိုက္ၾကည့္ရတယ္ ဦး။
စာက ဦးကိုလိမ္ႏိုင္ တယ္၊ ဦးရဲ့ခႏၶာက ဘယ္ေတာ့မွမလိမ္ဘူး ဦး။
သမီး စိတ္မဆိုးဘူး ဆိုရင္ ဦးေျပာလိုပါတယ္။ သမီး ေျပာသမွ်ကို ဦး
ေလ့လာၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးက ဓမၼသိဂၤဏီ ထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိဋကတ္က
ေရွ႔တစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာေနတာေတြ ရွိၿပီး လက္ေတြ႔ယုတၱိနဲ႔ လြဲေနတာေတြ၊
ဒ႑ာရီေတြက မ်ားေနေတာ့ အဲ့လို က်မ္းစာမ်ိဳးက ေျပာတာကို ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ားက ဘယ္လို
ဆံုးျဖတ္မလဲ။
- စိတ္မဆိုးတ့ဲအျပင္ ကိုယ္ေျပာတာေတြဟာ ဘယ္က်မ္းထဲကဆိုတာ
သိရလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦး။ ပိဋကတ္မွာက ပုုထု ဇဥ္ကစၿပီး ရဟႏၱာအထိ
“Level" အစံုအတြက္ေရးထားတာပါ ဦး။ ရဟႏၱာအဆင့္မွ သိႏိုင္တာကို ပုုထုဇဥ္ဖတ္ရင္ ဘယ္
လိုမွ နားမလည္နိုင္ပါ ဦး။ ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္ကိုရင့္ သန္ေအာင္က်င့္ၿပီးမွ
ဖတ္သင့္ပါတယ္ ဦး။
သမီး
ကိန္းဆိုက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္က သမီးထင္ေနတဲ့ ပန္းတိုင္ ျဖစ္မွာေပါ့။ သို႔မဟုတ္
အဲ့ဒါဟာ ပန္းတိုင္အစစ္ ျဖစ္ တယ္ လို႔ သမီးကို ဘယ္သူက ေျပာပါသလဲ။ ဘယ္သူက
အာမခံပါသလဲ။ ဘယ္ အေထာက္အထားနဲ႔ အာမခံပါသလဲ။
- ကၽြန္မ ကိန္းဆိုက္တာကို ကၽြန္မရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က သက္ေသျပပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထက္ ဘယ္သူ႔ကိုယံုရမွာလည္း၊ ဦးရဲ့စာအုပ္ေတြကိုလား။
လူေတြေရးေပမယ့္- Copy Right ဆိုတာ သမီးၾကားဘူးမွာပါ။
- Copy Right ဆိုလိုု႔ ဦးေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုသြားသတိရမိတယ္။ စကားလံုးေ၀ါဟာရ ဆိုတာ ငါသာ ပိုင္တယ္၊ ငါ့ဘာသာရဲ႔ မူ ပိုင္ျဖစ္တယ္
ဆိုတဲ့ စိတ္က အရာတစ္ခုကို ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။ ဒါဟာ ဘာသာေရးသမား
တို႔ က်င့္သံုးရယူအပ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါ။ - “ဗလေခ်ာင္” ေၾကာ္ကိုေမြးစားစကားလံုးအျဖစ္
သံုးရင္ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ပင္မယ့္ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ စကားလံုးေတြကို ေမြးစားသံုးလို႔
စာဖတ္ပရိသတ္က မွားယြင္းႏွလံုးသြင္းမိရင္ ဦးတာဝန္ ယူရမွာပါ။ ေနာက္ တစ္ခု
ကၽြန္မစဥ္းစားမိတာက ဘာသာေတြမွာ ဥပေဒေတြအရွိဆံုး အစၥလာမ္ဘာသာကို သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့
ဦးကလူတိုင္း လိုက္နာဖို႔ ႏိုင္ငံတကာက ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒတစ္ခုျဖစ္တဲ့ “Copyright
Law” ကိုပါ “ ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္” လို႔ မ်ား ယူဆသလားလို႔ ထင္မိလို႔ပါ။
“ငါ့ အိမ္က ေၾကာင္မႀကီး မေန႔က ၾကက္ဥ ႏွစ္လံုးဥတယ္” လို႔ ဦးက
ေျပာမယ္၊ သမီး လက္ခံႏုိင္ မလား။ အဲ့ေလာက္ဆို ယု တၱိကို သမီး နားလည္မယ္ ထင္ပါတယ္။
- ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိေအာင္လုပ္တာ ေၾကာင္မႀကီး ၾကက္ဥ ဥတာထက္ေတာ့
ယုတၱိရွိပါတယ္ဦး။
ဒါက ဖ်ာေပၚထုိင္ သမီးသိသလို စိတ္ကို ေလ့က်င့္ယူေနစဥ္ကာလ
အခိုက္အတန္႔ ျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္ကယ္လို႔ သမီးရဲ႔ အိမ္ ေထာင္ဘက္နဲ႔ သမီး
ေပ်ာ္ေမြ႔ေနခ်ိန္မွာ သမီး ေလ့က်င့္ထားတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဘယ္လို ေနထိုင္ ဆံုးျဖတ္မလဲ။
ဘယ္လို ဆင္ျခင္ မလဲ- ဆိုတာေလး သမီး ေဆြးေႏြးေပးပါ။
- ဦးတို႔အစၥလာမ္လိုေတာ့ ဥပေဒေတြမရွိပါ။ တတိယမဂ္ကိုရရင္ေတာ့
အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေတြ လံုးဝမလုပ္လို ေတာ့ပါဘူး ဦး။ ဒါေၾကာင့္ တတိယအဆင့္ကို
ဆရာေတာ္က အိမ္ေထာင္ရွိသူေတြကို မသင္ေပးပါဘူး ဦး။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
သြားလိုတဲ့ ခရီးတစ္ခုကို ဆိုက္ဘို႔-၊ တစ္ကယ္ေရာက္ဖူးသူ ေနာက္ကို
လိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီလုိ လူေနာက္ကို လိုက္ဘို႔ သူ ကိုယ္ တိုင္-တစ္ကယ္ ေရာက္ဖူး
မေရာက္ဖူး ဆိုတာကို အရင္စီစစ္ရတယ္၊ အဲ့လို စီစစ္တဲ့အခါမွာ အဲ့ဒီလူရဲ႔ သြန္သင္မႈဟာ
ေလာ က ယုတၱိေဗဒနဲ႔ ကိုက္ညီ မကိုက္ညီ တိုင္းတာရဲ ရတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ တစ္ကယ္ေရာက္ဖူး မေရာက္ဖူး ဆိုတာကို အရင္စီစစ္ဖို႔က
ကိုယ္သြားမယ့္ ပန္းတိုင္အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္ ဦး။ ဦးရဲ့ပန္းတိုင္က
စာအုပ္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ စာအုပ္စာေပေတြနဲ႔ အရင္စီစစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ့
ပန္းတိုင္ကျမဲတဲ့ နာမ္ ေလာကျဖစ္တဲ့အတြက္ နာမ္တရားျဖစ္တဲ့ သတိဆိုတဲ့စိတ္ကို
ဥာဏ္အျဖစ္ရင့္သန္လာေအာင္ ဆရာသင္ၾကားေပးတဲ့ အ တိုင္း တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ဆင္ျခင္ၿပီး
ဆရာေျပာတာဟုတ္မဟုတ္ကို ခႏၶာကသက္ေသထူပါတယ္ ဦး။
နည္းနည္း
စိတ္၀င္စားတယ္- သမီး။ ပန္းတိုင္ တစ္ခုကို ေရာက္ဖူးၿပီးမွ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဘို႔
ျပန္ႀကိဳးစားရမွာလား- ေနာက္ တစ္ခုက လမ္းၫႊန္ စာေပ မလိုအပ္ဘူး ဆိုရင္ -သမီးတို႔
ေျပာေျပာေနတဲ့ နိဗၺာန္ ရွိတယ္ ဆိုတာကို သမီး ဘယ္လို သိပါသ လဲ။
ဒါေၾကာင့္
ရုပ္နဲ႔ စိတ္ကို ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရတယ္။ သီလနဲ႔ ထိန္း ခ်ဳပ္လို႔
မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။
- ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္တိုင္း မွန္ရင္ဒီေလာက
အလြန္ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး ဘာျပႆနာမွျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ဦး။ ဘာလို႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာလဲဆိုရင္
ဒီေလာကဟာ အနတၱ= အစိုးမရတဲ့ေလာက (ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တိုင္းမျဖစ္တဲ့ေလာက) ျဖစ္ေနလို႔ပါ
ဦး။
-သမီးက ဥပေဒရဲ႔
တန္ဘိုးကိုေတာင္ နားမလည္ေသးဘဲ။ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမက ဥပေဒ စည္းကမ္း လံုး၀
မထုတ္ျပန္ခဲ့ဘူး လား။
ဥပမာ- ငါးပါး သီလ ထဲမွာ ပါတဲ့ သူ႔အသက္ မသတ္ရဘူး ဆိုတဲ့ စကားမွာ
သတ္ရင္ ဘယ္လို အျပစ္ေပးမယ္ ဆိုတာ မပါ ေတာ့-၊ ေဟာေျပာတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကိုယ္တိုင္
မလိုက္နာႏိုင္တာက မ်ားတယ္။
- ဗုဒၶကသူဖန္ဆင္းထားတဲ့ အျပစ္ေပးမႈေတြမဟုတ္လို႔
ဆရာကတပည့္ေတြကို သြန္သင္ဆံုးမတဲ့နည္းနဲ႔ပဲေျပာပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမကိုယ္ေတာ္
တိုင္ေရွာင္လဲႊလို႔မရတဲ့ အက်ိဳးအျပစ္ေတြကို ေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္ ဦး။ သူ႔အသက္ မသတ္ရ ဘူးဆိုတဲ့
သီလမွာ က်ဴးလြန္ရင္ရမယ့္အက်ိဳးေတြက အသက္တိုမယ္၊ အနာေရာဂါ ဆိုးေတြျဖစ္မယ္၊
အဂၤါမစံု၊ မိမိခ်စ္ခင္သူ နဲ႔ ေကြကြင္းရမယ္၊ ရုပ္ရည္သြင္ျပင္ၾကမ္းတမ္းမယ္ ...
အလြတ္က်က္ေနစရာ မလိုပါဘူး၊ တူတဲ့အက်ိဳးကိုျပန္ရတယ္လို႔ မွတ္ လို႔ရပါတယ္။
ျပဳလုပ္သူရဲ့ က်ဴးလြန္ပံုက်ဴးလြန္နည္းအတိုင္း အက်ိဳးေပးလိမ့္မယ္။
ညွင္းပန္းႏိွပ္စက္ၿပီး သတ္ျဖတ္တာ၊ မ သတ္ခ်င္ဘဲ သတ္ရတာ၊ မေတာ္တဆမရည္ရြယ္ဘဲသတ္တာ
အက်ိဳးရပံုခ်င္းမတူပါ။ ေနာက္တစ္ခုက- သီလ ဆိုတာ မေနာကံက စၿပီးေစာင့္ရတာပါ။ မေနာကံ
(စိတ္နဲ႔ ပစ္မွားတာ) ဟာ အက်ိဳးအျပစ္ေတြ မျဖစ္ပင္မယ့္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မက်ဴးလြန္ရေအာင္
ထိန္းတာပါ။
ဖန္ဆင္းတာ မဖန္ဆင္းတာ
ခဏထားပါ။ (သမီးကိုယ္တိုင္က ဦးေမးထားတဲ့ ေမးခြန္း ၂ ခု သမီးခ်န္လွပ္ ထားေသးလို႔
ေျပာ တာပါ။ (၁) ဦးက ပါဠိ အပိုဒ္ေပးထားတယ္၊ သမီး ၀ါက်ဆံုးေအာင္ မေျဖေသးဘူး၊ (၂)
ဖန္ဆင္းရွင္ မရွိပါဘူးလို႔ ရွင္ေဂါတမ က ေျပာခဲ့တဲ့ အတိအက် က်မ္းခ်က္ကို
ေတာင္းထားတယ္၊ သမီး မေပးေသးဘူး)။ သမီး ေျပာသလို ရွင္ေဂါတမဟာ ဆရာ တစ္ေယာက္မွ်သာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ ဦးလည္း လက္ခံတယ္။ ရွင္ေဂါတမ ကို္ယ္တိုင္ကလည္း “သူ႔ကို သဗၺညဳတ
ဉာဏ္ရသူလုိ႔ ေျပာရင္ ေျပာတဲ့ လူဟာ လူလိမ္ျဖစ္တယ္။ သူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မဟုတ္မတရား
ေျပာဆို သူျဖစ္တယ္”- မဇိၥ်မနီ ကယ္မွာ သူကိုယ္တိုင္ ေျပာထားတယ္လို႔
မွတ္တမ္းရွိေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီဆရာက
လူေတြကို လူေဘာင္တည္ေဆာက္ဘို႔ ဥေပဒကိုေတာ့ မသြန္သင္ဘူး။ ရဟန္းေတြကို ရဟန္းေဘာင္
တည္ေဆာက္ဘို႔ ဥေပဒေတာ့ သြန္သင္တယ္၊ အျပစ္ေပးမႈ၊ ထုတ္ပါယ္မႈေတြ ရွိတယ္။- ဒီလိုမ်ိဳး
ျဖစ္ေနေတာ့ သူက ရဟန္း ပါတီတစ္ခုရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မွ်သာ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
သာမန္လူသားေတြကို ႀကံဳရင္ ဆရာစားလိုက္တာမ်ိဳးသာ ရွိၿပီး - ဘာမွ တာ၀န္မွ
မယူခဲ့တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူေျပာေနတဲ့ သီလေတြကလည္း သူ႔ေရွ႔က ျဗဟၼဏ ေတြေျပာေနတဲ့ သီလနဲ႔
ဘာမွ မထူး ပါဘူး။
တစ္ကယ္လို႔ လူကို သတ္ရင္ေထာင္ခ်မယ္၊ ေသဒဏ္ေပးမယ္၊ စသည္ျဖင့္ ဥပေဒ
တစ္ခုခု သတ္မွတ္ထားရင္ လူဟာ သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ ေထာင္က်မွာစိုးလို႔၊ သူ႔ရဲ႔ ရုပ္ကို
ေသဒဏ္ေပးမွာ စိုးလို႔ လူသတ္မႈကို ေရွုာင္တာက မ်ားပါတယ္။ ဥပေဒ နဲ႔ သီလ ဘယ္ အရာ ကို
ပုိၿပီး ေၾကာက္သလဲ- သမီးကိုယ္တိုင္ ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။
- ဦး အခုလည္း လူကို သတ္ရင္ေထာင္ခ်မယ္၊ ေသဒဏ္ေပးမယ္၊
စသည္ျဖင့္ ဥပေဒေတြ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိေနတာပဲ။ ဘာ လို႔ လူေတြသတ္ေနတာလဲ ဆင္ျခင္ပါဦး။
ဥပေဒဆိုတာ အာဏာတည္ေရးအတြက္ ခ်မွတ္ထားတာပါ ဦး။ သီလ ဆိုတာက ေစာင့္ထိန္းသူအတြက္
အကာအကြယ္ ျဖစ္ေစပါတယ္ ဦး။ ဘာသာတရားဆိုတာ ေၾကာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔မဟုတ္ပါ၊ အသိ တရားေပးၿပီး
ဆံုးမဖို႔ပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဥပမာ - ဖခင္ကမိမိရဲ့ကေလးကို “မီး” ကို မကိုင္နဲ႔
ကိုင္ရင္ ငါရိုက္မယ္ဆိုတာနဲ႔ “မီး” ကို ကိုင္ရင္ပူမယ္၊ နာက်င္မယ္ ဒါေၾကာင့္
မကိုင္နဲ႔ လို႔ဆံုးမတာဟာ အသိတရားေပးၿပီး နည္းမွန္ လမ္းမွန္ ဆံုးမတာပါ ဦး။
ဒါပင္မယ့္ ဘယ္လိုေျပာေျပာ နားမေထာင္ဘဲ လုပ္တဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ သူတို႔
အျပစ္က်ဴးလြန္ျခင္းရဲ့ အဓိက အေၾကာင္း က သူတို႔ရဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြကို
မထိန္းသိမ္းႏိုင္လို႔ပါ ဦး။ အဲဒီ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြဟာ အပါယ္ဘံု ေတြဆီသုိ႔
သူတို႔ကို အေရာက္ပို႔ ပါတယ္ ဦး။
လူကိုသတ္ရင္
ေထာင္က်မယ္၊ သူတစ္ပါးကို ေစာ္ကားရင္ တံု႔ျပန္ခံရမယ္၊ သူမ်ားႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္ရင္
ေတာ္လွန္ခံရမယ္၊ သူတစ္ပါး ဘာသာကို ေစာ္ကားရင္ တန္ျပန္ခံရမယ္ ဆိုတာေကာ သမီးတို႔ကို
သြန္သင္ေပးတဲ့ အသိတရားထဲမွာ မပါဘူး လား။
သမီးကို လူတစ္ဦးက
အဓမၼျပဳက်င့္မယ္ဆိုရင္ အသီးက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြကို ထိန္းၿပီး သည္းခံ- ၿငိမ္သက္ ေန
မွာလား။ ဒီလို မတရားမႈကို ဘယ္လို ခုခံရမယ္ဆိုတဲ့ အသိတရားကိုေရာ သင္ေပးဘို႔
မလိုဘူးလား။ ရွင္ေဂါတမကေတာ့ သူ႔ အနားမွာ အတိုက္အခံက ေက်ာင္းလာ ေဆာက္တာေတာင္
သီးမခံခဲ့ဘူးေနာ္။ ျပန္လည္ေတာ္လွန္ပစ္တာပဲ။ (ရွင္ေဂါတမ ကိုယ္တုိင္ ေဒါသထြက္တာေတြ၊
စိတ္ေကာက္တာေတြ၊ စိတ္တိုတာေတြ၊ အမ်ားႀကီးပါ။)
သမီးအေနနဲ႔
ေစ်းကိုသြားခိုက္၊ အလုပ္လုပ္ေနခိုက္၊ မိမိၾကင္ေဖၚနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနခိုက္၊ မိမိကေလး
စိတ္ေကာက္လို႔ ငိုေနခိုက္၊ စိတ္သတိ ဆိုတာကို ဘယ္လိုမ်ိဳး တည္ထားပါသလဲ။
- ေလာကီ ကိစၥေတြလုပ္ေနစဥ္မွာ ငါးပါးသီလကိုပဲ စိတ္သတိနဲ႔
ဆင္ျခင္ပါတယ္ဦး။ ပထမမဂ္ကို ရၿပီးသား လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သာမန္လူေတြထက္ အယူမွန္ၿပီး
(မိမိကိုယ္ကို ရုပ္၊နာမ္ မွန္းသိၿပီး )၊ အယူအေပၚ သံသယကင္း တာပဲသာတာပါ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ
၊ေမာဟေတြထဲက အပါယ္က်ေစတဲ့ အရာေတြကိုပဲ ပယ္ၿပီးသြားတာပဲသာပါတယ္ဦး။
သမီးေျပာေနတဲ့
စိတ္သတိကပ္ၿငိေနတဲ့ အာရံုကို ဘယ္မွ ထားခဲ့သလဲ။ ဦးဆိုလိုတာ စိတ္ကို က်င့္ေနစဥ္
တည္ေနတဲ့ “အာ ရံု” ကို ေျပာတာေနာ္၊- မေတာ္တဆ လင္သားနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနခိုက္ ေသဆံုးသြားရင္
သမီးအယူအရ ဘယ္ကို ေရာက္သြားမွာ လဲ။
မွန္မမွန္ကို
ယုတၱိေဗဒနဲ႔ မတိုင္းတာဘဲ၊ မ်က္ျမင္ ျမင္ႏိုင္တာမွာ လက္ေတြ႔ ယုတၱိနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့
သြန္သင္မႈမ်ားထဲက လက္ ေတြ႔မဟုတ္တဲ့ စိတ္ကူးနယ္ထဲကဟာကုိ ဘယ္လို ယံုႏိုင္မလဲ။
“ယုတၱိရွိရွိ မရွိရွိ ငါမွန္တယ္” လို႔ ဆံုးျဖတ္လို႔ ရႏုိင္မလား။ သို႔မ ဟုတ္
ငါ့စိတ္ကူးယဥ္တာဟာ အမွန္ပါလို႔ declareလုပ္ႏိုင္မလား။ မယံုရင္က်င့္ၾကည့္ပါ ဆိုတဲ့
စကားမ်ားက တရားမ၀င္ဘူး သမီး။ လူတစ္ဦးကို မယံုရင္ က်င့္ၾကည့္ပါ ဆိုတဲ့ စကားဟာ
အင္မတန္ ကေလးဆန္တဲ့ စကားပါ။ အဲ့ဒီ စကားမ်ိဳး လူတိုင္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ဦးေရာ “ပရမတ္ဘုရား”ကို
ေတြ႕ၿပီလို႔ declare လုပ္ႏိုင္ပါသလား ဦး။
ျငင္းမရေအာင္
ရွိေနေၾကာင္း- declare လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ သမီးက မရွိဘူးလို႔ ပိဋကတ္ အရ declare
လုပ္ႏိုင္မလား၊ (သမီး က ဗုဒၶဘာသာလို႔ ခံယူထားလို႔ ပိဋကတ္ အရလို႔ ေျပာတာပါ။)
မယံုရင္က်င့္ၾကည့္ပါဆိုတာက ကၽြန္မတို႔သြားရမယ့္ ပန္းတိုင္က
သူမ်ားကို မ်က္ျမင္သက္ေသ အေနနဲ႔ျပလို႔မရဘူးဦး။ ကိုယ္ တိုင္က်င့္ၿပီး မိမိခႏၶာကသာ
သက္ေသျပမွာမို႔လို႔ပါ။
မ်က္ျမင္သက္ေသနဲ႔ ျပလို႔မရတာက
တရားမွ မ၀င္ဘဲ။ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးက အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကို ေျပာမယ္။- မင္းငါ့ကို
လက္ထပ္ရင္- ဘုရင္မေလးလို ထားမယ္၊ သခင္မေလးလို ျပဳစုမယ္- ဘာညာ ေပါ့။ ေကာင္မေလးက
သူေျပာသမွ်ကို ယံုၿပီး သူ႔ကို တစ္ကယ္လက္ေတြ႔ ယူၾကည့္လိုက္ရမွာလား။ မေတာ္တဆ
အဲ့ဒီလို မျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို ျပန္လည္ကုစားရမွာလဲ။ တစ္ကယ္တမ္း အဲ့ဒီ လူကို
အျပင္ဘန္းေလ့လာဘို႔ လိုတယ္၊ သူ႔စရိုက္ သူ႔အျပဳအမူ၊ သူ႔စိတ္ဓါတ္ကို အရင္အဦး ေလ့လာ ဘို႔
လိုတယ္- မဟုတ္ဘူးလား။ အဲ့ဒီ ျမင္ရတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြမွာ အရင္ေလ့လာလို႔
ခိုင္လံုတိက် စိတ္ခ်ရမွ သူ႔ရဲ႔ မျမင္ရ တဲ့ အစိတ္အပိုင္းဘက္ကို
ဆက္လက္ျခင္ဆင္ရမွာေပါ့။
- ဦးအထင္မၾကီးတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္သီအိုရီ
နဲ႔ ဥာဏ္စဥ္ အေၾကာင္းကၽြန္မသိသေလာက္ ေဆြးေႏြးပါ့မယ္။ ေလာကီမွာေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္
သီအိုရီ ေပါ့။
ဥပမာ ၁- ဝတၳဳတစ္အုပ္ကို
စာေရးဆရာတစ္ေယာက္က ေရးတယ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေရးတာပါ၊ အဲဒီစာအုပ္ကို ဖတ္တဲ့
လူဟာလဲ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး စာဖတ္တာပါပဲ။ စိတ္ကူးယဥ္တာခ်င္း တူပင္မယ့္ စာေရးဆရာရဲ့
ဝတၳဳဟာထိေတြ႕ ခံစားႏိုင္ၿပီး ရုပ္ရွင္အထိ အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ေပမယ့္ စာဖတ္သူရဲ့
စိတ္ကူးယဥ္မႈကေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လို႔ လဲ။
ဥပမာ ၂- ေလယာဥ္ပ်ံကို တီထြင္သူဟာလည္း စိတ္ကူးယဥ္ သီအိုရီကပဲ စခဲ့တာပဲ၊
ဘာလို႔စိတ္ကူးကို အေကာင္ အထည္ ေဖၚႏိုင္တာလဲ။
ဥပမာ ၃- လေပၚကို လူသားေတြ မေရာက္ခင္တုန္းက လေပၚကို ေျခခ်မယ္ေျပာရင္ ယုတၱိမရွိဘူး
စိတ္ကူးယဥ္တာပဲလို႔ ေျပာမွာပါပဲ။ ဒါပင္မယ့္ လေပၚကို လူသားေတြ
တကယ္ေျခခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
-အေျဖက
ပရမ္းပတာ စိတ္ကူးမယဥ္ဘဲ တစ္ခုတည္းကို စူးစိုက္ကာ လက္ေတြ႕နဲ႔ပါ အဆင့္တဆင့္ၿပီး
တဆင့္ ေပါင္းစပ္ အေကာင္အထည္ေဖၚလို႔ တကယ္ျဖစ္လာတာပါ။
အေတာ္ေကာင္းတဲ့ ဥပမာေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ သမီးေပးတဲ့
ဥပမာတိုင္းမွာ အဲ့ဒီ စိတ္ကူး မျဖစ္မွီ ေသခ်ာတဲ့ ဆက္စပ္တိုးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့
ျဖစ္စဥ္ေတြက ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ထြက္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြဟာလည္း
လူေတြ႔လက္ေတြ႔ကို ျပသႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဆိုတာကိုလည္း မေမ့ပါနဲ႔။
- ေလာကုတၱရာ ဥာဏ္စဥ္မွာလည္း စိတ္ကိုတေနရာတည္း စူးစိုက္ေအာင္
က်င့္ရပါတယ္။ စိတ္တည္ျငိမ္လာရင္ စိတ္ကို ေစခိုင္းၾကည့္ရပါတယ္။ ဒီအထိေတာ့
သာမာန္စိတ္ကူးယဥ္လို႔ ေပၚလာတဲ့အရာေတြနဲ႔ အေတာ္တူပါတယ္။ စိတ္ကို နတ္ ျပည္
သြားခိုင္းလိုက္၊ ငရဲျပည္သြားခုိင္းလိုက္ ဒီအထိ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ေပၚလာတဲ့ အရာေတြလို႔
ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္အဆင့္ကေတာ့ မိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ဘာေဝဒနာေပၚမလဲ အကုန္လိုက္ မွတ္ျပီးစိတ္ကိုတျခားကို
အေရာက္မခံဘဲ ခႏၶာ ကိုယ္မွာပဲ ကပ္ထားရပါတယ္။ ဒီအဆင့္မွာ ထိုင္တာၾကာလို႔ နာလာရင္
ေရြ႕တာ လႈပ္တာေတြကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ မလုပ္ဘဲ ဇဲြ လံု႔လနဲ႔ နာက်င္၊
ကိုက္ခဲမႈသေဘာေတြရဲ့ အတိုး အေလ်ာ့ေတြကို မလြတ္တမ္း လိုက္ၾကည့္ရမွာပါ။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေခၽြးစီး ေတြ က်လိုက်၊ မ်က္ရည္ေတြ က်လိုက်နဲ႔
စိတ္ကူးမယဥ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားရသလဲဆိုေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ အ ေပၚမွာ
တြယ္တာေနတဲ့ “တဏွာ” ေၾကာင့္ပါ။ နာက်င္မႈေဝဒနာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့
ဇစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ ဓါတ္ ေတြရဲ့ စကၠန္႔မလပ္
ေရြ႔လ်ားေျပာင္းလဲေဖါက္ျပန္ေနတဲ့သေဘာမ်ွသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုလိုက္ၾကည့္ႏိုင္ရင္
ဓါတ္ေတြဟာသူ႔ သေဘာ သူေဆာင္ေနတာကို သေဘာေပါက္ၿပီး ငါ့ကိုယ္ ငါ့ဟာလို႔
ခႏၶာကိုယ္ကိုမထင္မွတ္ေတာ့ဘဲ တဏွာ ကိုျဖတ္ႏိုင္ပါ ၿပီ။ ေလာကုတၱရာ ဥာဏ္စဥ္ မွာလည္း
တစ္ခုတည္းကိုစူးစိုက္ကာ လက္ေတြ႕ (မိမိခႏၶာ) နဲ႔႔ပါ အဆင့္တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ေပါင္းစပ္
အေကာင္အထည္ေဖၚရင္ တကယ္ျဖစ္လာမွာပါ။
ဒါေတြကို သမီးက
ဗုဒၶက်င့္စဥ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခ်င္တာလား။
သိုင္းဆရာတိုင္းလည္း
ေျပာပါတယ္။ ကြန္ဖူးသမားက ကြန္ဖူးသိုင္းကြက္ကိုက်င့္ခိုင္း မယ္၊ ကရာေတးသမားက ကရာေတး
သိုင္းကြက္ကို က်င့္ခိုင္းမယ္။- ဘာက်င့္က်င့္ သူက်င့္တဲ့ အေပၚမွာ သူ႔က်င့္အား
အေလွ်ာက္ သူ႔အကြက္ကို ကၽြမ္းက်င္လာမွာ ပဲ။ ေလာက အတြက္၊ မိမိ အတြက္ တစ္ကယ္တမ္း
လက္ေတြ႔မွာ လက္ေလာက္မ်ား အသံုး၀င္ႏိုင္မလဲ။ မိမိကုိယ္ မိမိ သာယာ ေနရင္ေတာ့-
သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔ သူေပါ့။-
- သာမန္ လက္ ထက္
ကြန္ဖူးသမား၊ ကရာေတးသမား ရဲ့လက္က ပိုၿပီးအစြမ္းထက္မွာပါ ဦး။
ဒါကို ဦး လက္ခံပါတယ္။ တစ္ခုခုကိုက်င့္ရင္ က်င့္တဲ့ အေပၚမွာ
တုိးတက္လာမွာပဲေလ။ ခိုးတဲ့ နည္းစနစ္ကို ေန႔စဥ္ စဥ္းစား ႀကံဆ
ေတြးေခၚေလ့က်င့္ေနရင္လည္း သူဟာ အျခားသာမန္ သူခိုးတစ္ဦးထက္ ခိုးတဲ့ကိစၥမွာ
ပိုမိုကၽြမ္းက်င္လာမွာပဲ။ အ က်င့္တိုင္းက အက်င့္ကိုယ္စီသာ ျဖစ္တယ္- ဘာသာေရး မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့
သမီး သေဘာေပါက္ေစလိုပါတယ္။
ဦးက ဥပမာ
ေပးလိုက္တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ ေနာက္လိုက္အားလံုးကို သယ္ပိုး ေဆာင္ၾကဥ္း
ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိရ ပါမယ္။
-
ဟုတ္ပါတယ္ဦး အထူးသျဖင့္ ဦးလို "Web Site" တင္ထားတဲ့ သူတစ္ဦးအေနနဲ႔
မိမိေရးသားထားတဲ့ အယူအဆေတြ အေပၚ တာဝန္ရွိတဲ့အတြက္ တကန္မွန္ကန္မႈရွိမရွိ
အစြမ္းကုန္စမ္းသပ္ရမွာပါ။
မွန္တာေပါ့။- ဆုိက္တင္တာ မတင္တာ မဆုိင္ပါဘူး။ လူတစ္ဦးဟာ
လက္ေတြ႔ျပႏိုင္တဲ့ ယုတၱိ၊ ခိုင္မာတဲ့ သက္ေသျပခ်က္ ေပၚမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ရမွာပါ။
စိတ္ကူးကေတာ့ လူတိုင္း ယဥ္တတ္တာေပါ့။ စိတ္ကူးယဥ္တိုင္း လက္ေတြ႔ သီအိုရီမွ မဟုတ္ တာဘဲ။
အမွန္တရားဆိုတာ၊ စကားႏိုင္ရျခင္းနဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘူးေလ။ အမွန္တရားမွာ လက္ေတြ႔
ျပႏုိင္တဲ့ သက္ေသမွတ္ ေက်ာက္ ရွိရမွာေပါ့- သမီး။
ဒါဆို ဗုဒၶ
ရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို သမီး သိသေလာက္ အရင္ ရွင္းျပပါဦး၊ ေဂါတမသည္ ဗုဒၶ လား၊ ဗုဒၶသည္
ေဂါတမလား ဆိုတာလည္း ကြဲျပားေအာင္ ရွင္းျပေပးႏိုင္မလား။ (သမီးသိသေလာက္ေပါ့။)
-“ဗုဒၶ“ဆိုတာ (ကိေလသာ
တည္းဟူေသာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းမွ) “ႏိုးလာသူ“ လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ေဂါတမက သမၼာသမၺဳဒၶ
ဘုရားတစ္ဆူပါ။
သမီးရဲ႔ ဗဟုသုတေတြက ဆရာတစ္ဦးဦးရဲ႔ အာေဘာ္ေအာက္မွာ ရွိပါေသးတယ္။
အဲ့ဒီလို ဖြင့္ဆိုမႈမ်ဳိး ဦးကိုယ္တုိင္ ေတြ႔ဘူး ေတာ့ သမီးကို အျပစ္မဆိုလိုဘူး။
ဗုဒၶ = ႏိုးလာသူ လို႔ တိုက္ရိုက္ အဓိပၸါယ္ကို လံုး၀ မေပးပါ။ ဗုဒၶ ဆိုတဲ့
စကားလံုးဟာ ဗုဇၩ-က ကဆင့္ပြားလာတယ္၊ သိတတ္သည္။ သိသည္ လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶ ဆိုတာ
“သိၿပီးသူ” လို႔ အဓိပၸါယ္ကိုေပးတယ္။ သိ တယ္ဆိုတာ ဉာဏ္က သိတာ ျဖစ္လို႔
မဏိမဥၨဴက်မ္းမွာ “၀ိေသသအားျဖင့္ ဗုဒၶ ဆိုသည္မွာ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ကို ေခၚ၏။
ထိုေရႊဉာဏ္ေတာ္သည္ အစ၊ အဆံုး မရွိဟု မွတ္ယူအပ္၏” လို႔ ဖြင့္ဆိုတယ္။ ပါဠိလိုေတာ့-
“၀ိေသႆ ဗုဒၶါတိ သဗၺ ညဳတ ဉာေဏာ၊ တႆ၊ အနေႏၱာ၊ အနႏၱ ဉာဏံတိ အေတၱာ၊” လို႔ ဆိုပါတယ္။
သမီးကိုယ္တိုင္လည္း ဘာသာျပန္ၾကည့္ပါ။- ဒီေတာ့ သမီး သိေနတဲ့ သမၼာသမၺဳဒၶ ဆိုတာလည္း
ဆရာ တစ္ဦးဦးရဲ႔ ဖြင့္ဆိုမႈအာေဘာေအာက္က နားလည္ထားတာပဲ ျဖစ္ ႏိုင္ေတာ့မွာပါ။ ဦး
အခု ေထာက္ျပတာက ပါဠိအဘိဓာန္ေရာ အထကထာေရာကို ေထာက္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
လံုး၀ ေရွ႔ေနာက္မလြဲ၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ မူမလြဲ၊
စာတစ္လံုးမလြဲ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ကပဲ ရွိေနတဲ့ မူနဲ႔ အခုမူ အတူ တူပါပဲ။
-
စာေတြေရွ႕ေနာက္ မလဲြရံုနဲ႔ ဦးရဲ့ အယူအဆမွန္တယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ပါ။
ေရွ႔တစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာတဲ့လူနဲ႔ - ေရွ႔ေနာက္ညီၫြတ္ေအာင္
ေျပာသူ ဘယ္သူက ပိုမုိမွန္ႏိုင္ပါလဲ။ သမီး ေျဖၾကည့္ ပါ။
ဦးရဲ့ ပန္းတိုင္က ပရမတ္ဘုရားျဖစ္လို႔
ပရမတ္ဘုရားကိုသိမွ ေသခ်ာမွာ ပါ။ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိရင္ အလႅာဟ္ (ပရမတ္ဘု ရား) ကို
မသိႏုိင္ဘူး၊ ဆိုေတာ့ ဦး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိၿပီလား၊ ပရမတ္ဘုရားကို သိမွ
ဓမၼေတြသိမွာ ဆိုေတာ့ ဦးပရမတ္ ဘုရားကို သိၿပီလား၊ ဓမၼေတြေရာသိၿပီလား။
အဲဒါေတြကိုမသိေသးသ၍ ဦးရဲ့ အယူအဆမွန္တယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ပါ။
မျမင္ႏိုင္တဲ့ နိဗၺာန္တို႔၊ စ်ာန္ေလးပါးတို႔၊ ပရမတ္ဘုရား (အလႅာဟ္)
တို႔ ဆိုတာ- အေတာ္ေလး ေ၀းပါတယ္။ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာကို ေျပာျပသူဟာ-၊ သူေျပာသမွ်ထဲက-
ျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြမွာ မွန္ေနဘို႔ လိုပါမယ္။
(၁) ျမင္ႏုိင္တဲ့ အရာေတြမွာ လြဲမွားေနရင္- အဲ့ဒီ လူေျပာတဲ့
နိဗၺာန္ဆိုတာ၊ သူေျပာတဲ့ က်င့္စဥ္ဆိုတာ၊ သူေျပာေနတဲ့ စ်ာန္ အဆင့္မ်ား ဆိုတာ
မွန္ႏိုင္မလား။ (၂) သို႔မဟုတ္ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြမွာ သူေျပာသမွ်ဟာ မွန္ေနတယ္၊
ေခတ္တိုင္းနဲ႔ ကိုက္ညီေနတယ္၊ ယုတၱိရွိေနတယ္ ဆိုရင္- အဲ့ဒီ ေျပာတဲ့ မျမင္ႏုိင္တဲ့
အရာကို မွားတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္မလား- သမီး ဆင္ျခင္ ၾကည့္ပါ။
ဒီလို
မ်ိဳးသံုးသပ္ရင္ ဒီေန႔ သမီးပါးစပ္က ေျပာေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ဆိုတာ
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာ သာနဲ႔ တူႏုိင္ပါ့မလား။ မူရင္းသာ
ရွိေနတယ္ ဆိုရင္ ဒီဆရာေတာ္က ဒီမူရင္းစာကို ဒီလို ယူဆတယ္၊ ဟုိဆရာေတာ္က ဟိုလို ယူဆတယ္ဆိုတဲ့
အထကထာ ဆရာေတာ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႔ ပုဂၢလိက ယူဆခ်က္ပဲ ကြဲႏိုင္တယ္။ ႏွစ္သက္တဲ့လူက
ႏွစ္သက္တဲ့ အယူအဆကို လက္ခံခြင့္ရွိသလို- မႏွစ္သက္သူကလည္း မႏွစ္သက္တဲ့ အယူကို
ပါယ္ခြင့္ရွိတယ္။
- ျမဲတဲ့နာမ္ေလာက
(ပန္းတိုင္) ကိုသြားတဲ့ေနရာမွာ ရုပ္ဝတၳဳေတြနဲ႔ အစစ္ဟုတ္မဟုတ္ ဘယ္လိုစစ္မလဲဦး။
ဒါေၾကာင့္ ဆရာ ရွာတဲ့ေနရာမွာ ဆရာရဲ့ ဥာဏ္စဥ္နည္းလမ္းမွန္မွန္ စာနဲ႔စစ္လို႔မရဘဲ
မိမိခႏၶာနဲ႔တိုက္ၾကည့္ရတယ္ ဦး။ စာက ဦးကို လိမ္ႏိုင္ တယ္၊ ဦးရဲ့ခႏၶာက
ဘယ္ေတာ့မွမလိမ္ဘူး ဦး။
မွန္တယ္ စာေတြက လိမ္ႏိုင္သလို၊ ဆရာေတြကလည္း လိမ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ
ဆရာကိုယ္တိုင္က ဆရာစဥ္ဆက္ အလိမ္ခံ ရတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီေၾကာင့္ ျမင္ႏိုင္တဲ့
အရာေတြမွာ ယုတၱိေဗဒကို ကိုယ္တိုင္ကိုင္တြယ္ပါလို႔ ဦး ခဏခဏ ေျပာေန တာေပါ့။ စာေတြ
လိမ္သလား မလိမ္ဘူးလား ဆိုတာလည္း အဲ့ဒီ စာကို စီစစ္ရမွာပဲ။ မ်က္ကန္းယံု
ယံုေနလို႔ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ မလဲ။ ဦးက ကုရ္အံက်မ္း၊ ပိဋကတ္က်မ္း၊ သမၼာက်မ္းကို
ေသခ်ာေအာင္ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီ က်မ္းေတြထဲမွာ ကုရ္အံ က်မ္းက အတိက် အေသခ်ာဆံုး
ျဖစ္ေနတယ္၊ (သမီး ျငင္းႏိုင္ရင္ ျငင္းၾကည့္ေပါ့။)
သမီးေျပာတဲ့ ဆရာ ဆိုတာကိုယ္တိုင္က ဘယ္နည္းနဲ႔ မဆို ပိဋကတ္ကို
မွီျငမ္းမွာပဲ။ အဲ့ဒီ ပိဋကတ္က ယုတၱိမဲ့ေနတာေတြ၊ ကမၻာေပၚမွာ လူေတြရွိၿပီးမွ- လူေတြက
တမ္းတလို႔ ေနတို႔ လတို႔ ေပၚလာရတာ ေတြ၊ လ တုိ႔ ေန တို႔က တစ္သမတ္တည္း ရပ္တည္ေနတယ္
ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြ၊ သံသရာဟာ လံုး၀ အစ မရွိဘူး လို႔ တစ္ေနရာမွာ ေျပာၿပီး-
ေနာက္တစ္ေနရာမွာ သံ သရာသည္ မျမင္အပ္ မသိအပ္ေသာ အစသည္ ရွိ၏ ဆိုတာေတြ။
ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမက အျခားေသာ သမေဏ ျဗဟၼဏ တို႔ အေနနဲ႔ သဗၺညဳဉာဏ္ မရႏိုင္ဘူး လို႔
ဆိုၿပီး သူ႔ကို ဘုရင္က ေခၚစစ္ေတာ့မွာ- ေနာက္ဆံုး ေရွာင္မထြက္ႏိုင္တဲ့ အခါ- သူ မေျပာမိပါ။
လို႔ ၀န္ခံရတာေတြ- ဒီလိုမ်ိဳး က်မ္းစာေနာက္ကို လိုက္တဲ့ ဆရာတစ္ဦးက ေျဖာင့္
မတ္မွန္ကန္ ႏိုင္ပါ့မလား။ သမီး ဆင္ျခင္ေပါ့။ (ဦးက ဆန္းစစ္ျပယံု သက္သက္ပါ။)
သမီး စိတ္မဆိုးဘူး ဆိုရင္ ဦးေျပာလိုပါတယ္။ သမီး ေျပာသမွ်ကို ဦး
ေလ့လာၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးက ဓမၼသိဂၤဏီ ထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိဋကတ္က
ေရွ႔တစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာေနတာေတြ ရွိၿပီး လက္ေတြ႔ယုတၱိနဲ႔ လြဲေနတာေတြ၊
ဒ႑ာရီေတြက မ်ားေနေတာ့ အဲ့လို က်မ္းစာမ်ိဳးက ေျပာတာကို ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ားက ဘယ္လို
ဆံုးျဖတ္မလဲ။
- စိတ္မဆိုးတ့ဲအျပင္
ကိုယ္ေျပာတာေတြဟာ ဘယ္က်မ္းထဲကဆိုတာ သိရလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦး။ ပိဋကတ္မွာက
ပုုထု ဇဥ္ကစၿပီး ရဟႏၱာအထိ “Level" အစံုအတြက္ေရးထားတာပါ ဦး။ ရဟႏၱာအဆင့္မွ သိႏိုင္တာကို
ပုုထုဇဥ္ ဖတ္ရင္ ဘယ္လို မွ နားမလည္နိုင္ပါ ဦး။ ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္ကိုရင့္
သန္ေအာင္က်င့္ၿပီးမွ ဖတ္သင့္ပါတယ္ ဦး။
မဆိုးပါဘူး။ စာတိုင္းမွာ သူ႔အဆင့္နဲ႔ သူနားလည္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြ
ရွိေနပါတယ္။ ဗဟုသုတေပၚ မူတည္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ ဒါ ေပမယ့္- လူေတြက တမ္းတေတာ့မွ ေန၊ လ
ေပၚလာရတယ္ ဆိုတဲ့ ဒီဃနီကယ္က အခ်က္ကေတာ့ ယုတၱိမရွိဘူး ဆိုတာ လူတိုင္း
နားလည္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ပါ။ လူတစ္ဦး ဆန္ တစ္စိတ္ (ေလးျပည္) ခ်က္ကို စားတယ္-။ ဆိုတဲ့
အခ်က္လည္း လူ တိုင္း နားလည္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ပါ။ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမကိုယ္တိုင္ သဗၺညဳ ဉာဏ္
မရခဲ့ပါဘူးလို႔ ၀န္ခံတဲ့ မစၩီမ နီကယ္က အ ခ်က္ကလည္း လူတိုင္း နားလည္ႏုိင္တဲ့
အခ်က္ပါ။ ေရွ႔ဘ၀ ကံကိုခ်ည္း ေျပာမေနနဲ႔ အဲ့ဒီ အယူဟာလည္း မမွန္ေသးဘူး ဆို တဲ့
အဂၤုတၳိဳရ္နီကယ္က အခ်က္ကလည္း လူတိုင္း နားလည္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ပါ။ (ဒါေတြကို သမီးေျပာတဲ့
ရဟႏၱာ ဆိုသူေတြ) နားမလည္ပဲ လက္ခံေနတာေတာ့- သမီး ကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။
သမီး
ကိန္းဆိုက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္က သမီးထင္ေနတဲ့ ပန္းတိုင္ ျဖစ္မွာေပါ့။ သို႔မဟုတ္
အဲ့ဒါဟာ ပန္းတိုင္အစစ္ ျဖစ္ တယ္လို႔ သမီးကို ဘယ္သူက ေျပာပါသလဲ။ ဘယ္သူက အာမခံပါသလဲ။
ဘယ္ အေထာက္အထားနဲ႔ အာမခံပါသလဲ။
- ကၽြန္မ
ကိန္းဆိုက္တာကို ကၽြန္မရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကသက္ေသျပပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထက္
ဘယ္သူ႔ကိုယံုရမွာလည္း၊ ဦးရဲ့ စာအုပ္ေတြကိုလား။
သမီးရဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မႈကို ရင့္က်ဴးတာ သမီးရဲ႔ အခြင့္အေရး ျဖစ္ပါတယ္။
ေမးခြန္ေလးေတာ့ ေမးခ်င္တယ္။ သမီးရဲ႔ ခႏၶာ ကိုယ္က ဘယ္အစိတ္အပိုင္းက ကိန္းဆိုက္တာလဲ။
ေခါင္းကလား၊ လက္ကလား၊ ေျခေထာက္ကလား၊ ႏွေခါင္းကလား-။ သမီး ဘယ္လို သက္ေသျပမလဲ။
လူေတြေရးေပမယ့္- Copy Right ဆိုတာ သမီးၾကားဘူးမွာပါ။
- Copy Right ဆိုလိုု႔ ဦးေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုသြားသတိရမိတယ္။ စကားလံုးေ၀ါဟာရ ဆိုတာ ငါသာ ပိုင္တယ္၊ ငါ့ဘာသာရဲ႔ မူ
ပိုင္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္က အရာတစ္ခုကို ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။
ဒါဟာ ဘာသာေရးသမား တို႔ က်င့္သံုးရယူအပ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါ။ - “ဗလေခ်ာင္”
ေၾကာ္ကိုေမြးစားစကားလံုးအျဖစ္ သံုးရင္ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ပင္မယ့္ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့
စကားလံုးေတြကို ေမြးစားသံုးလို႔ စာဖတ္ပရိသတ္က မွားယြင္းႏွလံုးသြင္းမိရင္ ဦးတာဝန္
ယူရမွာပါ။ ေနာက္ တစ္ခု ကၽြန္မစဥ္းစားမိတာက ဘာသာေတြမွာ ဥပေဒေတြအရွိဆံုး
အစၥလာမ္ဘာသာကို သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့ ဦးကလူတိုင္း လိုက္နာဖို႔ ႏိုင္ငံတကာက
ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒတစ္ခုျဖစ္တဲ့ “Copyright Law” ကိုပါ “ ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္တဲ့
စိတ္ဓါတ္” လို႔ မ်ား ယူဆသလားလို႔ ထင္မိလို႔ပါ။
သမီးက copy right ရဲ႔ သေဘာကိုေတာင္ နားမလည္ေသးဘဲ။ (ဥပေဒ ရဲ႔
တန္ဘိုးကို မသြန္ သင္ေပးတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း ထဲ က အေလ့အက်င့္ေတြကို သမီး
ပါယ္သတ္သင့္ပါတယ္။) Copy Right (မူပိုင္ခြင့္) နဲ႔ monopolize
(ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း) ဆို တာကို နားလည္ေအာင္ ေလ့လာပါ။ Copy Right ဆိုတာ
မူရင္းထုတ္လုပ္သူက-၊ အဲ့ဒီ အေပၚမွာ အျခားသူတစ္ဦး ၀င္ ေရာက္ျဖည့္စြက္၊
လုိတိုးပိုေလွ်ာ့ လုပ္ၿပီး ေမာင္ပိုင္စီးလို႔ မရေအာင္ ကာကြယ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႔
မူရင္းကို သူက အာမခံ- ယူထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ ေမာင္ပိုင္စီးမႈ ဆိုတာက မိမိရဲ႔ အရာ
မဟုတ္တဲ့ အရာတစ္ခုကို မိမိက အင္အားသံုး၊ ေငြေၾကးသံုး၊ အာဏာ သံုးၿပီး
အပိုင္သိမ္းထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ သမီးမွာ သမီးေျပာေနတဲ့ ဘာသာရဲ႔ သမၼဒိဌိ၊ သမၼာသကၤပ
ဆိုတာ ရွိႏုိင္ ပါေစ။
“ငါ့ အိမ္က ေၾကာင္မႀကီး မေန႔က ၾကက္ဥ ႏွစ္လံုးဥတယ္” လို႔ ဦးက
ေျပာမယ္၊ သမီး လက္ခံႏုိင္ မလား။ အဲ့ေလာက္ဆို ယုတၱိ ကို သမီး နားလည္မယ္ ထင္ပါတယ္။
-
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိေအာင္လုပ္တာ ေၾကာင္မႀကီး ၾကက္ဥ ဥတာထက္ေတာ့ ယုတၱိရွိပါတယ္ဦး။
သမီးကိုယ္သမီး သိတယ္ ေျပာေနတယ္။ လူတိုင္းကလည္း ကိုယ့္အေၾကာင္း
ကိုယ္သိေနတာပဲ။ (အရူးေတြက လြဲၿပီးေပါ့။) သမီးေျပာေနတဲ့ မိမိကိုယ္မိမိ သိေနတယ္
ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္က ဘာကို ေျပာေနတာလဲ။ အစၥလာမ္မွာေတာ့ မိမိကိုယ္မိမိ သိ ျခင္းဆိုတာ
မိမိရဲ႔ ဇစ္ျမစ္ကို သိျခင္းကိုပဲ ဆိုလိုတယ္။ သမီး ေရလည္ေအာင္ ျပန္မရွင္းေသးတဲ့
သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို မေရာက္မွီ ဘယ္မွာ ေနခဲ့သလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္လာသလဲ။ ဘာေၾကာင့္
အဲ့ဒီ ဘံုမွာပဲ ျဖစ္ၿပီး အျခားဘံုတစ္ခုခုမွာ မျဖစ္ရ သလဲဆိုတာ သမီး
ေရလည္သြားတဲ့ေန႔မွ သမီး မိမိရဲ႔ ဇစ္ျမစ္ အစစ္ကို သိမွာပါ။
ဒါက ဖ်ာေပၚထုိင္ သမီးသိသလို စိတ္ကို ေလ့က်င့္ယူေနစဥ္ကာလ
အခိုက္အတန္႔ ျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္ကယ္လို႔ သမီးရဲ႔ အိမ္ ေထာင္ဘက္နဲ႔ သမီး
ေပ်ာ္ေမြ႔ေနခ်ိန္မွာ သမီး ေလ့က်င့္ထားတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဘယ္လို ေနထိုင္ ဆံုးျဖတ္မလဲ။
ဘယ္လို ဆင္ျခင္ မလဲ- ဆိုတာေလး သမီး ေဆြးေႏြးေပးပါ။
-
ဦးတို႔အစၥလာမ္လိုေတာ့ ဥပေဒေတြမရွိပါ။ တတိယမဂ္ကိုရရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး
ကိစၥေတြလံုးဝ မလုပ္လိုေတာ့ပါဘူး ဦး။ ဒါေၾကာင့္ တတိယအဆင့္ ကို ဆရာေတာ္က
အိမ္ေထာင္ရွိသူေတြကို မသင္ေပးပါဘူး ဦး။
ဥပေဒ မရွိဘူး ဆိုကတည္းက၊ စည္းကမ္းမရွိဘူး ဆုိတာကို ၀န္ခံျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။
သမီး အေျဖအရ- အိမ္ေထာင္ရွိေနျခင္းဟာ ဘာသာတရား အတြက္ အေႏွာက္အယွက္
တစ္ခု ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဒီေတာ့ မဇၩိမ ပဋိပဋာ ဘယ္လို ျဖစ္ပါ့မလဲ။
စည္းကမ္းမရွိတဲ့ ဘာသာ၊ လူ႔ေဘာင္ေလာကနဲ႔ လူ႔သဘာ၀ကို
တိုက္ရိုက္ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ ဘာသာက လူသား အားလံုး အ တြက္ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ၀ါဒ (ဘာသာ)
တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါ့မလား။ သမီး ဆင္ျခင္ၾကည့္ေပါ့။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေဌးလြင္ဦး
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပေပးပါဦးမည္)
