ဘာသာျခားမ်ား ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ အေျဖမ်ား (၈)

ေမးသူ - မဇင္သူမင္း (zinthu.min@gmail.com)

ေျဖၾကားေပးသူ- ဦးေဌးလြင္ဦး (htaylwinoo@islammyanmar.com)

မဇင္သူမင္း 

မဂၤလာပါ ဦးေဌးလြင္ဦး
ကၽြန္မက ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ပါ။ အစၥလာမ္ဘာသာအေၾကာင္းကုိ ဦးရဲ႕ Web site မွာမွပထမဆံုးေတြ႕ဖူးတာပါ။ ကၽြန္မသိခ်င္တဲ့အခ်က္ (၃)ခ်က္ကို ဦး ေျဖဆိုႏိုင္မယ္ဆိုလ်ွင္ ေျဖဆိုေပးေစခ်င္ပါသည္။
၁) ဦးက နဂိုတည္းကအစၥလာမ္ဘာသာဝင္လား၊
၂) ဦးအေနနဲ႔အစၥလာမ္ဘာသာရဲ႕ဘယ္အယူအဆကို အဓိကသက္ဝင္ယံုၾကည္တာပါလဲ၊
၃) ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ အဓိကသက္ဝင္ယံုၾကည္ရတာပါလဲ၊

ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း

ဦးေဌးလြင္ဦး

မဂၤလာပါ- သမီး

(၁) ဟုတ္ပါတယ္- မိဘ လက္ထက္ကတည္းက မြတ္စလင္ ျဖစ္တာပါ။ ဘယ္လို ျဖစ္လာသလဲေတာ့ ဦးမသိဘူး။ အမ်ိဳး တစ္၀က္ေလာက္က ရခိုင္လူမ်ိဳးစစ္စစ္ မြတ္စလင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးတစ္၀က္ေလာက္က ဗုဒၶဘာသာေတြ ျဖစ္တယ္။ ဘာ ျပသနာမွ မရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းပါ။ တစ္အိမ္ထဲမွာ ဘာသာႏွစ္ခု ယွဥ္တြဲေနထိုင္တဲ့ မိသားစုက ဆိုပါေတာ့။

(၂) ဦးက ငယ္စဥ္ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ႀကီးျပင္းတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ဓေလ့ကိုပဲ သိတယ္။ အစၥလာမ္ ဓေလ့ ဘုရားရွိခိုးတာက အစ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ ေရာက္မွ သင္ယူခဲ့တယ္။-- ဒီအရြယ္မွာ ဦးက စာေတြ အမ်ား ႀကီး (လက္လွမ္း မွီသေလာက္ ဖတ္ေနပါၿပီ)။ အမ်ိဳးၾကားမွာ ဘယ္လိုပဲ သင့္ျမတ္သင့္ျမတ္- ၁၉၈၂ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ အမ်ိဳး တစ္ခ်ိဳ႔ထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာ အယူသည္းမႈေတြ စတင္ေပၚလာတယ္၊ ဒီအခါမွာ စာဖတ္၀ါသနာရွိၿပီး လူခ်စ္လူခင္ေပါတဲ့ ဦးကို သူတို႔က ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေစခ်င္လာတယ္။ အေဖရဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအားလံုး ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ စစ္၀န္ထမ္း အရာရွိႀကီးေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အရာရွိႀကီးေတြ ျဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ အေမ့ဘက္ကလည္း စစ္၀န္ထမ္း အရာရွိ ေတြ ျဖစ္လာၿပီး ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္ ခံယူသြားတာက တစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဦးကို စတင္ေျပာပါေတာ့တယ္။ (မိဘကေတာ့ ဦးတို႔ ညီအစ္ကိုေတြကို ဘယ္ဘာသာ ကိုးကြယ္ ကိုးကြယ္ ျပသနာမရွိတဲ့ မိဘ ျဖစ္တဲ့အျပင္ အဖိုးေတာ္ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ရွိေနတယ္။) ဒီအခ်ိန္မွာ မြတ္စလင္နာမည္ေအာက္က ဦးမွာ မြတ္စလင္ပညာတတ္အမ်ိဳးဆိုလို႔ နီးနီးကပ္ကပ္ မရွိတဲ့အျပင္ အေပါင္းအသင္းလည္း မရွိပါ။ ထူးျခားတာက အဖိုးေတာ္ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ဦးရဲ႔ မိဘအေပၚမွာလည္း ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈ ရွိတယ္။ ဦးတို႔ ညီအစ္ကိုေတြကို အရမ္းခ်စ္တယ္- (ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္- ဦးတို႔ ညီအစ္ကုိအေပၚ ယင္နားေတာင္ မခံတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြပါ။) ဒီလို ဆရာေတာ္အဘိုးဘုန္းႀကီးမ်ားက ဦးတို႔ကို ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္၊ စာရိတၱ ေကာင္းေစခ်င္တယ္- ဒါကလြဲ ဘယ္ဘာသာအေၾကာင္းကိုမွ မေျပာခဲ့ပါ။ (ရီးစားထားမိရင္သာ ျပသနာအႀကီးႀကီး ရွိ တယ္။) ဘာသာေရးကို ဆြဲေျပာေနတာက အမ်ိဳးထဲက ဦးေလး၀မ္းကြဲ တစ္ခ်ိဳ႔သာ ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔က ဗုဒၶဘာသာ မ်ားပါ။ ဒီကစ ဦးက ဘာသာေရးကို စတင္ေလ့လာပါေတာ့တယ္။ (ေလ့လာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ အဘိုးဘုန္းႀကီးမ်ားက ေက်းဇူးရွင္ႀကီးေတြပါ။)- မလိမ္မညာတမ္းေျပာရရင္- မြတ္စလင္ေတြကို ဦးကိုယ္တိုင္လည္း ငယ္စင္ကပဲ အျမင္မၾကည္ လင္ခဲ့ပါ။ သကၤန္း၀တ္ရံုထားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို ၾကည္ညိုခ်စ္ခင္ရင္းစြဲ လူတစ္ဦးအေနနဲ႔ မုတ္ဆိတ္တစ္ဖုတ္ထား ကုလားအကၤ်ီ ကားယား၀တ္တဲ့ လူတစ္ဦးကို ဘာသာေရး ဆရာေတာ္အျဖစ္ လက္ခံရမွာကိုလည္း ၀န္ေလးခဲ့တယ္။ ဒါေပ မယ့္ စပ္စုခ်င္တဲ့ စိတ္ေတာ့ ရွိခဲ့တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘႀကီးေတာ္တစ္ဦးက ခရစ္ယာန္ စေနအသင္းကို ၀င္သြားခဲ့ၿပီး သင္းအုပ္ဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ျပန္တယ္။ သူကလည္း ဘာသာေရး ဆြဲေဆာင္ စကားေျပာျပန္တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ေပ်ာ္စရာ ေတာ့ ေကာင္းသားပါ။ ႀကံဳရာ အကုန္စပ္စု ထင္ရာ ေလွ်ာက္ေျပာတဲ့ အရြယ္လည္း ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ သူမ်ားေတြလို မ်ိဳးခ်စ္ မ်က္ကန္ုးျဖစ္ဘို႔ အခ်ိန္မရခဲ့ဘူး။ (ဆိုလိုတာက ၾကားခ်င္ခ်င္ မၾကားခ်င္ခ်င္ ဘာသာသံုးခု အေၾကာင္းကို တစ္ၿပိဳင္နက္ ၾကားနာေနခြင့္ရခဲ့တယ္- ဆိုပါေတာ့)။ ဒီမွာ လူေတြ အျပင္ဘန္းေျပာေနတဲ့ မြတ္စလင္ဆိုတာနဲ႔ လက္ေတြ႔ အစၥလာမ္ ဆိုတာ၊ လူေတြ အျပင္ဘန္းေျပာေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ လက္ေတြ႔ ေလ့လာမႈ ဗုဒၶဘာသာ၊ လူေတြ အျပင္ဘန္းေျပာေနတဲ့ ခရစ္ယာန္နဲ႔ လက္ေတြ႔ ေလ့လာျဖစ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ အေတာ္ကို ကြာျခားေနပါတယ္။ ဒါကို သတိထားမိရာကစ-- သူမ်ားေတြ ေျပာေနတာ၊ ဓမၼစရိယေတြ ေရးသားေထာက္ျပေနတဲ့ က်မ္းခ်က္မ်ားထက္ က်မ္းမူရင္း (ပိဋကတ္၊ သမၼာက်မ္း၊ ကုရ္အံ က်မ္းကို အစအဆံုး ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္မွ ငါကိုယ္တိုင္ သိမယ္ဆိုတဲ့ အသိ၀င္လာခဲ့တယ္။) အဲ့ဒီကစ ပါဠိစာေပ၊ အဂၤလိပ္ နဲ႔ အာရ္ဗီစာကို ကိုယ္တိုင္ တတ္ေအာင္ စတင္သင္ယူခဲ့တယ္။ က်မ္းစာအုပ္အားလံုးကို ကိုယ္တိုင္ရေအာင္၀ယ္ၿပီး လက္ေတြ႔ ဖတ္ၾကည့္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ရေအာင္ ၀ယ္ယူခဲ့တယ္။) ၿပီးမွ အစၥလာမ္သာသနာကို ဦးရဲ႔ ဘ၀အတြက္ ေရြးခ်ယ္ ခဲ့တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဦးဆန္းလြင္ (ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လာသူတစ္ဦး စာအုပ္) ဟာလည္း အမ်ိဳး ေတာ္စပ္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေနေတာ့ သူနဲ႔လည္း ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့တယ္။ မခိုင္မာတဲ့ သီအိုရီမ်ားကို ဦးအေနနဲ႔ စတင္အထင္ေသး လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ မိမိရဲ႔ အမ်ိဳးေတြကိုလည္း သူတို႔ေတြ အကုန္မသိပါလား- ၾကားဘူးနား၀နဲ႔႕ ျငင္းေနသူမ်ား ျဖစ္တယ္ပါ လားလို႔ ကရုဏာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါကို ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သိႏိုင္သေလာက္ သိပါေစေတာ့ရယ္လို႔ ဦး အခ်ိန္ရသမွ် ႀကိဳးစား ၿပီး အစၥလာမ္ကို ျမန္မာမႈျပဳ တင္ျပေနတာပါ။ (မသိဘဲ အကုသိုလ္ ပြားေနမယ့္ အစား၊ ရာထူး ဌာနကို မက္ေမာၿပီး အမွန္ကို ဖံုးထားမိမယ့္ အစား၊ လူမ်ားစုႀကီးနဲ႔ အလိုက္သင့္ေနမယ့္ အစား) အမွန္တစ္ခုကို အမ်ားသူငါ သိေအာင္ ေျပာလိုတဲ့ ဆႏၵ ဦးဆီမွာ ကိန္း၀ပ္လာပါတယ္။

(၃) ဘာအခ်က္ကို အဓိကထားၿပီး အစၥလာမ္ကို လက္ခံရသလဲ- ဆိုတာက အဓိက ႏွစ္ခ်က္ပါ။ (၁) ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ခရစ္ယာန္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ တစ္သမတ္တည္း လက္ခံရေလာက္မယ့္ ယုတၱိကိုက္ညီမႈ ပညတ္ျပဌာန္းခ်က္မ်ား မရွိပါ။ ၾကားဘူးနား၀မ်ားနဲ႔ ပံုျပင္မ်ား အလြန္ေရာႁပြန္းပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ေရာထိန္းထားေပမယ့္- တစ္ကယ္ တမ္းမွာ လူ႔ေလာကအတြက္ လက္ေတြ႔ အသံုးမ၀င္ဘူးလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ငါးပါးသီလ ဆိုတာေတာင္ ဗုဒၶ မေပၚမွီ ကတည္းက နဂို ရွိေနၿပီး ဂရုဓမၼသီလ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ လူက်င့္၀တ္ေကာင္းမြန္ေစတဲ့ အဆံုးအမမ်ား ရွိေပ မယ့္- အဲ့ဒီ က်င့္၀တ္မ်ားအတြက္ အဲ့ဒီ ဘာသာတစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္စရာမလိုပါ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ က်င့္၀တ္ ထံုးတမ္းမ်ားက ဘာသာတိုင္းမွာ ပါ၀င္ ေနပါတယ္။ (၂) ကိုယ္တိုင္ မျမင္ဘူး၊ မဆံုဘူးတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦး (ေဂါတမ၊ ေယရႈ၊ မုဟမၼဒ္) တို႔ကို  သူတို႔ဟာ လူသားဘုရား ေတြ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ အစဥ္အလာက ေျပာတိုင္း ဦးမွာ လက္ခံႏိုင္အား မရွိပါ။ သူတို႔ေတြက တစ္ကယ္ ဘုရား ျဖစ္သလား၊ မျဖစ္ဘူးလား- ဘုရားဆိုတာ လူသာမန္မ်ား မသိႏိုင္တာကို ေသခ်ာ ေပါက္ ထိုးေဖါက္သိၿပီး ခိုင္မာယုတၱိရွိတဲ့ စကားကို ေျပာဆိုေဟာၾကား ခဲ့ႏိုင္ရမယ္- လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ဒီေနရာတစ္မ်ိဳး- ဟိုေနရာတစ္မ်ိဳး ေလွ်ာက္ေျပာေနတာက အာဏာမက္ႏိုင္ငံေရး သမားတစ္ဦး ရဲ႔ အဂၤါရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ဆင္ျခင္တဲ့ အခါ- မုဟမၼဒ္ပါးစပ္က ထြက္ခဲ့တဲ့ ကုရ္အံက်မ္းက ေရွ႔ေနာက္ ယုတၱိခိုင္မာညီၫြတ္ေနၿပီး က်န္တဲ့ က်မ္းမ်ားက အလြန္တရာ ေရွ႔ေနာက္မညီမၫြတ္မႈေတြ မ်ားေနပါတယ္။ လံုး၀ ဆန္႔က်င့္ေနတဲ့ သေဘာတရားေတြကိုလည္း အႀကီး အက်ယ္ ေတြ႔ေနရပါတယ္။

ဟိုတစ္မ်ိဳး ဒီတစ္မ်ိဳး ေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေနာက္ကို လိုက္မလား၊ သို႔မဟုတ္ မုန္းခ်င္မုန္း ခ်စ္ခ်င္ခ်စ္ တစ္သမတ္တည္း ေျပာေနတဲ့ လူတစ္ဦးရဲ႔ ေနာက္ကို လိုက္မလား ဆံုးျဖတ္တဲ့အခါ- ဦးကေတာ့ တစ္သမတ္တည္း ေျပာဆို သူရဲ႔ ေနာက္ကိုပဲ လိုက္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆို သမီးေမးထားတာမ်ား ငံု မိမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဆက္လက္ သိလုိရင္လည္း ဆက္လက္ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။ ဦးရဲ႔ အေျဖေတြမွာ ပုတ္ခတ္သလို ျဖစ္ေနရင္လည္း ျပန္လည္ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။ ဦး ရည္ရြယ္ခ်က္အရင္းခံမွာ ဘယ္သူ႔ကို မွ ပုတ္ခတ္ လိုစိတ္ မရွိပါ။ ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ျခင္းနဲ႔ ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားျခင္း မတူညီဘူး ဆုိေတာ့ေတာ့ သမီး သိေနမွာပါ။

ေလးစားလွ်က္

ေဌးလြင္ဦး

မဇင္သူမင္း-

ဦးနဲ႔အခုလို ဘာသာေရးအလြန္ဝါသနာပါၿပီး စာဖတ္ဝါသနာပါသူအခ်င္းခ်င္း သိခြင့္ရတာ အလြန္ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ဘယ္မူရင္းက်မ္းစာကိုမွ မဖတ္ဘူးပါ။ ဦးကိုေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြအတိုင္း ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ျပန္လည္ မိတ္ဆက္ပါရေစ။

၁) ကၽြန္မကလည္းမိဘလက္ထက္ကတည္းက  ဗုဒၶဘာသာပါ။

၂) ဗုဒၶဘာသာရဲ့ ပန္းတိုင္နိဗၺာန္အယူအဆကို အဓိကသက္ဝင္ယံုၾကည္တာပါ။

၃) ဗုဒၶဘာသာရဲ့လက္ေတြ႕က်င့္လို႔ရတာကို အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ။ ငယ္စဥ္က ကၽြန္မဟာ ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ ေတာ္လွန္တတ္တဲ့ ကေလးတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဖိုးကေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို ကၽြန္မဖတ္ဖို႔ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ယူလာပါတယ္။ စာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီးရင္ ကၽြန္မက အဖိုးကိုေမးခြန္းေတြ ေမးတတ္ပါတယ္။ အဖိုးယူလာတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ စိႏၱာမဏိဂါထာ၊ ရွင္အရဟံပုတီးစိပ္နည္း၊ ေနာကိုးတန္ဂါထာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး စတဲ့ဂါထာေပါင္းစံုကို ေတြ႔ေတာ့ စမ္းသပ္ ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာပါတယ္ ဦး။ ဒါနဲ႔အဲဒီဂါထာေတြကို အမ်ားဆံုးအေခါက္ (၁၀၀၀) ထိပုတီးစိပ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္စြမ္း လဲဆိုတာ စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ကၽြန္မေက်ာင္းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွာ စိတ္အာရံုထဲ ေက်ာင္းသြားမယ့္လမ္းမွာ ေတြရ မယ့္ လူေတြနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ရုတ္တရက္ထင္လာပါတယ္။

ကၽြန္မ တကယ္ေက်ာင္းသြားေတာ့ အာရံုထဲမွာျမင္ခဲ့တဲ့အတိုင္း တကယ္ျဖစ္တာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ငါက အၾကား အျမင္ရသလို သမထဆန္ဆန္ေတြမ်ားျဖစ္တာလား အဲဒီလိုေတာ့မျဖစ္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ရြတ္လက္စဂါထာေတြကို ရပ္ခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅) ႏွစ္ကေတာ့ ကၽြန္မႏိုင္ငံျခား မထြက္ခင္ တရားစခန္း (၁၅) ရက္ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ တစ္နာရီျခားတစ္ခါ တရားထိုင္ၿပီးတိုင္း တရားစစ္ေပးပါတယ္။ တစ္ေန႔ကို (၇) ႀကိမ္ တရားထိုင္ရပါတယ္။ (၁၅) ရက္ၿပီးလို႔ အဓိဌာန္ဝင္တဲ့အခါ ပထမမဂ္ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း ကၽြန္မရဲ႕ခႏၵာကိုယ္က ကၽြန္မကိုသက္ေသျပပါတယ္ဦး။

အစၥလာမ္ဘာသာမွာေရာ လက္ေတြ႕က်င့္လို႔ရတဲ့ နည္းမ်ားရွိသလားဆိုတာ သိပါရေစဦး။

ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း

ဦးေဌးလြင္ဦး-

မဂၤလာပါ သမီး--

သမီး အခုေျပာလာမယ့္ စကားေတြကို မေန႔ကတည္းက ဦး ႀကိဳသိေနပါတယ္၊ ေနာက္ထပ္ ဘာေျပာလာဦးမယ္ ဆိုတာလဲ ေနာက္ ထပ္သိေနပါတယ္။ (မယံုရင္ သမီးက သမီးဘာေျပာလာမလဲ သိခ်င္တယ္ လို႔ ျပန္ေမးၾကည့္ပါ)--။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ေလ့က်င့္အားေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သမီးလို လူေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေမးေျဖ ေဆြးေႏြးခဲ့တာ ႏွစ္ ေပါင္း ၂၀ ရွိၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳက ဦးကို သင္ေပးလိုက္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။--

သမီးကို အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုေျပာျပပါမယ္။ အခု ပါကစၥတန္လို႔ ေခၚတဲ့ အရပ္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၇၀ ေလာက္က ပရ္ေ၀့ဇ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့တယ္။ သူဟာ ဘာသာေရးကို ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ ခ်ည္းကပ္ဆံုးျဖတ္သူပါ။ သူ႔ရဲ႔ ခ်ည္းကပ္မႈက တစ္ခုခ်င္းကို ကြန္ျပဴတာနဲ႔ တြက္ၿပီး အေျဖထုတ္သလိုပဲ-၊ အခုေခတ္ထိ ဘယ္သူမွ မေက်ာ္ႏိုင္ေသးဘူး ဆိုရပါမယ္။-

သူဟာ အစၥလာမ္၀ိပႆနာဂိုဏ္းရဲ႔ အဓိပတိ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ဦးရဲ႔ သားပါ။ သူ႔မိဘ ဘိုးဘြားလက္ထက္ကပဲ-- နီးစပ္ သလို သူလည္း ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ အဲ့ဒီ က်င့္စဥ္ေတြမွာ က်င္လည္က်က္စားခဲ့ရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ သူက တကၠသိုလ္ကို တက္ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီေခတ္က အိႏၵိယျပည္မႀကီးကို လာခဲ့တယ္။ ဘံုေဘၿမိဳ႔မွာ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး အလြန္ခင္သြားတယ္၊ အဲ့ဒီ သူငယ္ခ်င္းက ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ျဖစ္တယ္။ တိုက္ဆိုင္ခ်င္ ေတာ့ အဲ့ဒီ သူငယ္ခ်င္းကလည္း-- မ်ိဳးရိုးအလိုက္ ဟိႏၵဴပႆနာဂိုဏ္းက အဓိပတိရဲ႔ မ်ိဳးရိုးက ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ပရ္ေ၀့ဇ္ က သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းကို အလယ္လိုက္သြားေတာ့--၊ ပရ္ေ၀့ဇ္ရဲ႔ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ဟိႏၵဴပန္ဒက္ႀကီးက အံ့ၾသေနတယ္။ အလားတူပဲ ပရ္ေ၀့ဇ္ကလည္း ဟိႏၵဴပန္ဒက္ႀကီး မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး အ့ံၾသေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ အတူပါသြား တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက - အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ သာမန္လူေတြနဲ႔ ကြဲျပားေနၿပီး-- မ်က္ႏွာမွာ အလင္းေရာင္ေတြ ထင္ဟပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ပရ္ေ၀့ဇ္ဟာ ဘာသာေရး ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ စတင္စူးစမ္းပါေတာ့တယ္။ “ဘာသာေရးဆိုတာ ဟိႏၵဴ မဟုတ္၊ အစၥာလာမ္မဟုတ္၊ ခရစ္ယာန္မဟုတ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၊ ဂ်ိန္း မဟုတ္---၊ ဘာနဲ႔မွာ စကားလံုး ပံုဖြဲ႔လို႔မရတဲ့ အႏွစ္သာရ တစ္ခုလို႔ မွတ္ ခ်က္ေပးခဲ့တယ္။”

အခု လူသားေတြ ေျပာေနတာေတြက-- ဘာသာေရး အေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ပါတီ၊ ငါ့ပါတီ- သူ႔ဂိုဏ္း ငါ့ဂိုဏ္း၊ သူ႔ ဘာသာ ငါ့ဘာသာ- ဆိုတဲ့ အင္အားၿပိဳင္ အုပ္စုေတြရဲ႔ အေၾကာင္းမွ်သာ ျဖစ္တယ္--၊ သမီး။

----------------

သမီးေျပာတဲ့ က်င့္စဥ္မ်ိဳးေတြ အစၥလာမ္မွာ အလြန္တရာ ေပါမ်ားပါတယ္။ ဒီက်င့္စဥ္မ်ိဳးက ဘာသာစကား မတူတာကလြဲ- လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀၀၀ ေလာက္ကပဲ တည္ရွိေနတဲ့ က်င့္စဥ္မ်ိဳးပါ သမီး။

ဒါေတြဟာ ဘာသာေရး မဟုတ္ေသးပါ။ ဥပမာ ပထ၀ီ ပညာရပ္ကို အင္မတန္ကၽြမ္းက်င္ယံုနဲ႔ ဆယ္တန္း မေအာင္ေသးတဲ့ သေဘာလို႔ သမီး တစ္ေျဖးေျဖး သိလာမွာပါ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္

မဇင္သူမင္း

ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။
က်မ္းစာအုပ္ေတြဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ပါဠိစာေပ၊ အဂၤလိပ္နဲ႔အာရ္ဗီစာကိုကိုယ္တိုင္တတ္ေအာင္သင္ယူခဲ့ၿပီးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ့လာထားတဲ့ ဦးက ကၽြန္မဘာေမးမယ္ဆိုတာကို ႀကိဳသိမယ္ဆိုတာ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ပါတယ္ဦး။

၁) အစၥလာမ္၀ိပႆနာ၊ ဟိႏၵဴဝိပႆနာ နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀ိပႆနာ ဘာကြာျခားလဲ သိပါရေစ။

၂) ဦးေရာ အစၥလာမ္၀ိပႆနာကို ကိုယ္တိုင္က်င့္ဖူးပါသလား။

၃) အစၥလာမ္မွာ နိဗၺာန္ရွိပါသလား၊ ရွိရင္ နိဗၺာန္ကို ဦးဘယ္လိုနားလည္ပါသလဲ။

အခ်ိန္ေပးၿပီးရွင္းျပတဲ့အတြက္ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္ဦး။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း

ဦးေဌးလြင္ဦး

၁) အစၥလာမ္၀ိပႆနာ၊ ဟိႏၵဴဝိပႆနာ နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀ိပႆနာ ဘာကြာျခားလဲ သိပါရေစ။

၀ိပႆနာ ဆိုတာ- စိတ္ကို ေလ့က်င့္ယူတဲ့ အေလ့အက်င့္ တစ္ခုပါ။ ဥပမာ- လူ တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ခံပညာ တစ္ခုကို သင္ယူေလ့က်င့္သလိုပဲ။ ေလ့က်င့္ရည္၀လာတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႔ ေလ့က်င့္မႈနဲ႔ သူ႔ရဲ႔ ကိုယ္ထည္္ အေသြးအသားဟာ တစ္သား တည္း က်သြာပါတယ္။ ဒီလို ေလ့က်င့္သင္ယူေနဆဲကာလမွာ အဆင့္ေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ဆင့္ခ်င္း တက္လွမ္းသြား ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးဆိုတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ရင္- ဘာမွ မရွိေတာ့ပါ။-- အလားတူပဲ-- လူေတြရဲ႔ စိတ္ဆိုတာ အင္မတန္ ေယာက္ယက္ခတ္ျမန္တယ္၊ ဂဏာမၿငိမ္မႈမ်ားတယ္၊ အလြန္အမင္း ပ်ံ႔ႏွံ႔မႈမ်ား ရွိတယ္။- အဲ့ဒါကို လိုက္ဖမ္းထားၿပီး- စိတ္ကို လက္ထိပ္ခတ္ထားတဲ့ အေလ့အက်င့္တစ္မ်ိဳးပါ။ (နားလည္ေအာင္ ေျပာတာေနာ္၊) ဒီေတာ့- ၀ိပႆနာ ဆိုတဲ့ အရာကို က်င့္တဲ့ သူတိုင္းက မြတ္စလင္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဟိႏၵဴျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ျဖစ္- ပထမဆံုး မိမိရဲ႔စိတ္ကို မိမိ ၿငိမ္သြားေအာင္ ေလ့့က်င့္ယူရတာခ်ည္း ပါပဲ။-- မ်ားေသာ အားျဖင့္ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလ ကို တုိင္ပင္ ယူတာမ်ားပါတယ္။- အဲ့ေတာ့ ဦး အေန နဲ႔ ၀ိပႆနာ ဆိုတာ ဘာမွ မကြာဘူး လို႔ ေျပာလိုတယ္။ (တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ကပ္ဖက္ခံတာ ရွိပါတယ္။- ငါတို႔ ဟာပဲ ၀ိပႆနာ ျဖစ္တယ္၊ က်န္သူမ်ားဟာက သမထက်င့္စဥ္သာ ျဖစ္တယ္- ဘာညာေပါ့။- အေတာ့ကို ကေလးဆန္တဲ့ လူေတြ က ေျပာတာပါ။)

၂) ဦးေရာ အစၥလာမ္၀ိပႆနာကို ကိုယ္တိုင္က်င့္ဖူးပါသလား။

ဆိုပါေတာ့၊

၃) အစၥလာမ္မွာ နိဗၺာန္ရွိပါသလား၊ ရွိရင္ နိဗၺာန္ကို ဦးဘယ္လိုနားလည္ပါသလဲ။

နိဗၺာန္နဲ႔ ငရဲ ဆိုတာ ဘာသာတိုင္းက ေျပာတဲ့ စကားပါ။ ဦးနားလည္သေလာက္---၊ ဥပမာ သမီးက ခဲတံတစ္ခု၊ စာရြက္ တစ္ရြက္ကို ယူၿပီး စာတစ္ေစာင္ကို ေရးခ်လိုက္ပါ။- (တစ္မ်က္ႏွာ ဆိုပါေတာ့) ၿပီးရင္ အစအဆံုး ျပန္ဖတ္လိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ--၊ ဒီစာတစ္မ်က္ႏွာ ဘယ္က လာသလဲ။ ငါေရးခ်လိုက္လို႔၊ ေရးခ်ဘို႔ အတြက္ အကူအညီေတြ ျဖစ္တဲ့ ခဲတံ၊ စာရြက္၊ စဥ္းစားတဲ့ ဦးေႏွာက္၊ အခ်ိန္၊ စာတတ္ေအာင္ သင္ယူခဲ့ရျခင္း--၊ အမ်ားႀကီး ျပန္ထြက္လာမယ္။-- အဲ့ေတာ့ အဲ့ဒီ တစ္မ်က္ႏွာေပၚမွာ သမီးက ေနာက္ျပန္ႏွတ္လိုက္ပါ။ ငါသင္ယူခဲ့တဲ့ စာကို ဖယ္လိုက္၊ ခဲတံကို ဖယ္လိုက္။ စာရြက္ကို ဖယ္ လိုက္၊ ေရးျခစ္ခဲ့မႈကို ဖယ္လိုက္-- ဒီလိုဒီလို ဖယ္လိုက္ရင္ ေနာက္ဆံုး ဘာက်န္သလဲ--။ အဲ့ဒီ ေနာက္ဆံုးဟာ ဟုိပထမဆံုးနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ (ပထမ ကလည္း ဘာမွ မရွိခဲ့ဘူးလို႔ သတ္မွတ္ခံစားႏိုင္တဲ့ ရွိျခင္းတစ္မ်ိဳး ရွိသလို၊ ေနာက္ဆံုး မွာလည္း ဘာမွာ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားႏိုင္တဲ့ ရွိျခင္း တစ္မ်ိဳး ရွိေနပါတယ္။) အဲ့ဒါကို လူေတြက နိဗၺာန္ ဆိုၿပီး စကားလံုး ဖြဲ႔ေနတာပါ။

သမီးကို သတိေဖၚေပးပါရေစ---။ ပုတီးခ်ည္း ထိုင္စိပ္ေနတာ ဘာသာေရး မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ဦးဟာ တစ္ေန႔လံုး ၂၄ နာရီ မစားမေသာက္၊ အိမ္သာမသြား၊ မအိပ္မေန ပုတီးခ်ည္း ထိုင္စိတ္ေနလို႔ မျဖစ္ပါ။ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာကို ပိုင္တဲ့ လူသားဟာ ခႏၶာကိစၥကိုလည္း သူ႔အမႈနဲ႔သူ ျပဳရပါတယ္။ ဥပမာ- မ်က္လံုး ဆိုရင္ မ်က္လံုး အမႈကို ျပဳရတယ္၊ ႏွာေခါင္းဆိုရင္ ႏွာေခါင္း အမႈကို ျပဳရတယ္။--ေျခေထာက္က ေျခေထာက္အမႈကို ျပဳရတယ္၊ ဒီေနရာမွာ ဦး အဓိက ေျပာလိုတာက ဦးေႏွာက္ ကိစၥပါ။ လူေတြမွာ စိတ္ကို ေလ့က်င့္ရင္း ဦးေႏွာက္ကိုပါ ေခ်ာင္ထိုးထားမိတာ မ်ားတယ္။

ဦးေႏွာက္အတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းမပါတဲ့ အရာမ်ားက ဘာသာေရး မဟုတ္ပါ။ အခု သမီးက ၀ိပႆနာခ်ည္း က်င့္ေနမယ္ ဆိုရင္ အဲ့ဒီ ၀ိပႆနာမွာ သြားသတိ၊ လာသတိ၊ စားသတိ၊ ေနသတိ၊ ေျပာသတိ၊ ဆိုသတိ- အားလံုးမွာ သတိရွိေနေစဘို႔ ေနာက္ထပ္ပူးတြဲ အေလ့အက်င့္ လိုအပ္ပါတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ တရားထိုင္စဥ္ခဏ စိတ္ဘ၀င္ေတြက -- ပီတိမႈ တစ္ခုကို ခံစားရတဲ့ အေျခအေနထိ ဆိုက္ကပ္ႏုိင္ေပမယ့္၊ တရားထိုင္ရာလည္း ထ ေရာ- ခဏၾကာရင္ အဲ့ဒီ ဆိုက္ကပ္မႈ ဘ၀င္ဟာ အတိတ္မွာသာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ မိမိအလုပ္ကို သြားရင္ အလုပ္ထဲကိုပါ မလာႏိုင္ပါ။ (ျပန္ေျပာင္း ခံစား ေျပာလို႔ပဲ ရႏိုင္ပါ တယ္။)

ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ ဆိုတာ လူ႔ေလာကရွိ က်င့္စဥ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာထဲက တစ္ခုေလးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ တစ္ခု ေလးဟာ လူ႔ေလာက အလံုးမွာ ေနထိုင္တဲ့ မိမိလို လူတစ္ဦးအတြက္ ဘာသာေရး မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သမီး ဆင္ျခင္ ေစလိုပါတယ္။

သာယာမႈ တစ္ခုမွာ ကပ္ညိေနတာဟာ တဏွာ ျဖစ္ပါတယ္- သမီး

ေလးစားလွ်က္

မဇင္သူမင္း

ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ အခုလိုစိတ္ရွည္၊ လက္ရွည္ရွင္းျပေပးတာအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မရွင္းတာေလးနဲနဲ ထပ္ေမးပါရေစေနာ္ ဦး။

၁) ဦးက်င့္တဲ့ ၀ိပႆနာကို နည္းနည္းအေသးစိတ္ထပ္ေျပာျပေပးႏိုင္မလား ဦး။“ပထမဆံုး မိမိရဲ႔စိတ္ကို မိမိ ၿငိမ္သြား ေအာင္ ေလ့့က်င့္ယူရတာခ်ည္းပါပဲ။-- မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကို တုိင္ပင္ ယူတာမ်ားပါတယ္။” ဆိုတဲ့အထိ ေတာ့တူပါတယ္ဦး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထိက အစပဲရွိပါေသးတယ္ဦး။ စိ္တ္တည္ၿငိမ္သြားၿပီဆို ဘာကိုဆက္ရွဳသလဲ ဆိုတာ သိပါရေစ ဦး။ (ကၽြန္မလည္း ဘာသာစဲြ၊ လူမ်ိဳးစဲြ မရွိပါဘူး။ “ငါတို႔ ဟာပဲ ၀ိပႆနာ ျဖစ္တယ္” လို႔တယူသန္ေျပာတာေတာ့ ကၽြန္မလည္းသေဘာမက်ပါဘူး ဦး။  အေသးစိတ္သိမွ တူမတူဆိုတာသိႏိုင္မွာျဖစ္လို႔ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္ ဦး။)

ေနာက္တခုက ကၽြန္မသိတဲ့ နိဗၺာန္ကေတာ့ ေနာက္ျပန္ႏွတ္ၿပီး မူရင္းျပန္ေရာက္တာမဟုတ္ပါဘူး ဦး။ ေရွ႕ဆက္မျဖစ္ ေအာင္ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ၿပီး လြတ္ေျမာက္သြားတာပါ။

၂) ဘာသာေရးဆိုတာကို ဦးက ဘယ္လိုနားလည္သလဲဆိုတာ သိပါရေစ ဦး။

-ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ပုတီးစိတ္ၿပီး “ ျဖစ္လာမယ့္အရာေတြ ႀကိဳသိတာကိုမႀကိဳက္လို႔” ဆက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ဦး။ လူ႔ဘဝတုိတို ေလးမွာ မမွန္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခံမယ့္အစား အမွန္တရားကိုရွာၿပီး အက်ိဳးရွိေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ ထားပါတယ္ ဦး။ ၀ိပႆနာအလုပ္တစ္ခုပဲ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ ေလာကီအလုပ္ေတြျဖစ္တဲ့ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးမႈ၊ လင္ သား ေယာကၡမနဲ႔ ေမာင္ႏွမအေပၚ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈကိုလည္း လုပ္ေနပါတယ္ ဦး။ တရားစခန္းမွာ တရားထိုင္သလို အေသးစိတ္ လိုက္မမွတ္ႏိုင္ေပမယ့္ အကုသို္လ္စိတ္ေတြေပၚတိုင္း ေရွ႕မဆက္ေအာင္မွတ္ၿပီး ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ပါတယ္။

၃)“ခဏၾကာရင္ အဲ့ဒီ ဆိုက္ကပ္မႈ ဘ၀င္ဟာ အတိတ္မွာသာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ မိမိအလုပ္ကို သြားရင္ အလုပ္ ထဲကိုပါ မလာႏိုင္ပါ။”  ႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မွပါလာမလဲဆိုတာ သိပါရေစ။

ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း

ဦးေဌးလြင္ဦး

၁) ဦးက်င့္တဲ့ ၀ိပႆနာကို နည္းနည္းအေသးစိတ္ထပ္ေျပာျပေပးႏိုင္မလား ဦး။“ပထမဆံုး မိမိရဲ႔စိတ္ကို မိမိ ၿငိမ္သြား ေအာင္ ေလ့့က်င့္ယူရတာခ်ည္းပါပဲ။-- မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကို တုိင္ပင္ ယူတာမ်ားပါတယ္။” ဆိုတဲ့အထိ ေတာ့တူပါတယ္ဦး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထိက အစပဲရွိပါေသးတယ္ဦး။ စိ္တ္တည္ၿငိမ္သြားၿပီဆို ဘာကိုဆက္ရွဳသလဲ ဆိုတာ သိပါရေစ ဦး။ (ကၽြန္မလည္း ဘာသာစဲြ၊ လူမ်ိဳးစဲြ မရွိပါဘူး။ “ငါတို႔ ဟာပဲ ၀ိပႆနာ ျဖစ္တယ္” လို႔တယူသန္ေျပာတာေတာ့ ကၽြန္မလည္းသေဘာမက်ပါဘူး ဦး။  အေသးစိတ္သိမွ တူမတူဆိုတာသိႏိုင္မွာျဖစ္လို႔ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္ ဦး။)

မူလ ခံစားသိေနတဲ့ စိတ္ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားတာကို (ခံစားရလို႔ ရွိေနခဲ့သမွ် အရာမ်ား အားလံုး အနိစၥ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါ ကို အစၥလာမ္က ဖနာေဗလာဟ္ လို႔ေခၚတယ္။ ဒီက တစ္ဆင့္ သမီး လံုး၀ မေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ ေနာက္စိတ္က ထြက္လာ ပါမယ္။ အဲ့ဒီ ေနာက္စိတ္က ေရွ႔စိတ္ကို လိုက္ၾကည့္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္လာပါမယ္-၊ ဒါဟာ ဘ၀င္စိတ္ အဆင့္ပါ။ ဒီအခ်ိန္ မွာ မူလသိေနတဲ့ စိတ္က မခံစားထားတဲ့ အရာမ်ားကို ျမင္ေယာင္ေလ့ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲ့ဒါဟာ အျပင္ေလာကမွာ တိုက္ဆုိင္တာမ်ားလည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါကို အၾကား အျမင္ရတယ္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း ခံစားပါတယ္။

အဲ့ဒီက အဆင့္တက္သြားရင္- ငါ ဆိုတာ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္လာပါမယ္။ ဒါကို အစၥလာမ္က ဗကာ ေဗလာဟ္ လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီအဆင့္မွာ -- ငါ မရွိေတာ့ပါ။ သူ လည္း မရွိေတာ့ပါ။ ေနရာ မရွိေတာ့ပါ။ ---- ဒီအဆင့္ကို ဗုဒၶ ေ၀ါဟာရအားျဖင့္ နိဗၺာန္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သမီး နည္းလည္ရ ရႈပ္ေထြးႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ- လူတစ္ဦးဟာ ငရဲက် တယ္ ဆိုပါေတာ့-၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူ႔မွာ “ငရဲ” ဆိုတဲ့ ေနရာ တစ္ခု ရွိေနေသးတယ္၊ သုခဘံု တစ္ခုခုမွာ ခံစားရတယ္ ဆိုပါ ေတာ့- သူ႔မွာလည္း ေနရာဆိုတာ တစ္ခု ရွိေနေသးတယ္။ အဲ့ဒါေတြ တစ္ခုမွ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အဆင့္--၊ အဲ့ဒါကို ေခၚတာပါ။ ဒါဟာ ခဏ တစ္ျဖဳတ္ စိတ္အာရံု မွာ ရခဲ့ႏိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ျပန္ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္၊ ဒါကို အၿမဲေလ့က်င့္ယူေနၿပီ ဆိုရင္ အဲ့ဒီ အသိ အဲ့ဒီ အာရံု ဟာ လူမွာ တစ္သားတဲ့ ျဖစ္သြားတဲ့ အဆင့္ေရာက္မွ သူ႔စိတ္ဘ၀င္ဟာ အဲ့ဒီ အဆင့္မွာ အစဥ္ကပ္ၿငိေနပါတယ္။ ဒါေတြက တစ္သီးပုဂၢလ ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။- လူတစ္ဦးရဲ႔ က်င့္ေဆာင္မႈဟာ သူ႔အတြက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ဦးက အဲ့လို ခံစားခ်င္လို႔ ေရွ႔က လူကို ဆရာတင္ရင္လည္း- ဆရာျဖစ္သူက သူေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့ နည္း အားလံုးကို တစ္ေသြးမတိမ္း မျပႏိုင္ေတာ့ပါ။ အေျခခံအၾကမ္းဖ်င္း ေက်ာရိုးေလာက္ပဲ - ပံုစံခ် ျပလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္လူ တစ္ေထာင္မွာ ၁ ေယာက္ေလာက္ပဲ လမ္းတည့္ႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ ဒီအခါ ဓါတ္ခံပါရမီ ေၾကာင့္လို႔ အေၾကာင္းျပ ခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားပါေတာ့တယ္။--

ေနာက္တခုက ကၽြန္မသိတဲ့ နိဗၺာန္ကေတာ့ ေနာက္ျပန္ႏွတ္ၿပီး မူရင္းျပန္ေရာက္တာမဟုတ္ပါဘူး ဦး။ ေရွ႕ဆက္မျဖစ္ ေအာင္ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ၿပီး လြတ္ေျမာက္သြားတာပါ။

ဘာမွ မရွိတဲ့ သမီး ေရွ႔မွာ ခြက္တစ္ခုကို ခ်လိုက္ပါ၊ ၿပီးရင္ ေသာက္ေရသန္႔ တစ္ဘူးကို ယူၿပီး ေသာက္ေရျဖည့္ လိုက္ပါ။ ဒီ အေျခအေနမွာ နဂိုက အတုိင္း သမီးေရွ႔မွာ ဘာမွ မရွိေအာင္ ျပန္လုပ္ၾကည့္ပါ။ (၁) ဖန္ခြက္ထဲက ေရကို ေရဘူးထဲ ျပန္ ထည့္ရမယ္- (လုပ္ရပ္က အႏွတ္ ျဖစ္ေပမယ့္ အလုပ္က ဆက္လုပ္ေနရလို႔ အေပါင္း ျဖစ္ေနတယ္၊- ဥံဳဖြ ဆိုၿပီး ေရက ေပ်ာက္သြားျခင္း မဟုတ္ပါ။) (၂) ေရမရွိေတာ့တဲ့ ဖန္ခြက္ကို အရင္ယူခဲ့တဲ့ ေနရာ သို႔မဟုတ္ တစ္ေနရာရာကို ျပန္လည္ ပို႔ ရမယ္ (ေရႊ႔လိုက္ရမယ္)- ဒီမွာလည္း ရွိၿပီးသား ဖန္ခြက္ကို မရွိေအာင္ ႏွတ္လိုက္တာ ျဖစ္ေပမယ့္- အလုပ္က မလုပ္ရေသး တာကို လုပ္ေနရလို႔ အေပါင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

လူ႔ဘ၀ ဆိုတာ ရွိေနခဲ့ၿပီး အရာတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါကို ဘာမွ မရွိေအာင္ လုပ္တဲ့အခါမွာ-  ရွိေနခဲ့ၿပီး (သဘာ၀က တြဲေပးလိုက္တာမ်ားကို) တစ္ခုခ်င္း ဘယ္လို ျပန္ထုတ္ပါယ္မလဲဆိုတာ ပညာရပ္ ျဖစ္လာပါတယ္၊ လူတစ္ဦးဟာ အဆိပ္ ေသာက္ ေသသြားရင္ ခႏၶာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားႏုိင္တယ္၊ သို႔မဟုတ္ ဓါတ္ေျပာင္းၿပီး တစ္ခုခု ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ခႏၶာထဲမွာ ပါလာတဲ့ ဓါတ္အားကို သူ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏိုင္လိုက္ဘူး ဆိုတာ သူသိဘို႔ လိုပါမယ္။ (ေနာက္ ဥပမာ တစ္ခုေပးပါမယ္။ လူ နဲ႔ ၀ိညာဥ္ ဟာ၊ ဓါတ္ခဲကိုယ္ထည္နဲ႔ ဓါတ္အား လုိ တြဲေနတယ္၊ ဓါတ္ခဲကို ကုမၼဏီက ထုတ္လုပ္စဥ္ ၆ လ ခံမယ္ အာမခံ ထားေပမယ့္၊ ကားနင္းလို႔ ဓါတ္ခဲကြဲသြားရင္ ဓါတ္အားက ဓါတ္ခဲထဲက ထြက္သြားပါတယ္။- ဒီလုိပဲ လူဟာ ခႏၶာ ရွိတယ္၊ ၀ိညာဥ္ ရွိတယ္၊ အဲ့ဒီ ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ ၿပီး ေနာက္ထပ္ထြက္လာတဲ့ အားတစ္ခုက ဉာဏ္ ဆုိတာ ျဖစ္လာတယ္။-- ဒီအဆင့္ ေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းသာ သိေအာင္ လုပ္ပါ။

၂) ဘာသာေရးဆိုတာကို ဦးကဘယ္လိုနားလည္သလဲဆိုတာ သိပါရေစ ဦး။

ေအာက္မွာ သမီး ေျပာေနတာေတြဟာ ဘာသာေရးရဲ႔ အစိတ္အပိုင္းေတြပါပဲ။ လူေတြက ဘာသာေရး ဆိုတာ “အကိုင္းမရွိ အခက္မရွိ တစ္ပင္တိုင္ သစ္ေျခာက္ပင္ႀကီး” လို သတ္မွတ္ၿပီး one way ေမာင္းေနၾကတယ္၊ ေအာ္ ဟစ္ေနၾကတယ္။-- ဒါေတြက လြဲေခ်ာ္ေနပါတယ္။

ဘာသာေရးမွာ လူမႈ၀တၱရားေတြ ရွိတယ္၊ က်မၼာေရး ၀တၱရားေတြ ရွိတယ္၊ လံုၿခံဳေရး ၀တၱရားေတြ ရွိတယ္။ ကိုယ့္က်င့္ ၀တၱရားေတြ ရွိတယ္၊ ပညာေရး၊ ဗဟုသုတ အစစ တိုးတက္သာယာေစဘို႔ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ၀တၱရား ေတြရွိတယ္။

ဒါေတြကို တစ္ခုမွ ထည့္မေျပာဘဲ-- ၀ိပႆနာက်င့္၊ တရားစခန္း၀င္၊ တရားနာၾက၊ ဘုရားဖူးၾက- ၊ ဆုေတာင္းၾက ဒါေတြကို သြန္သင္ ေဟာေျပာေနရင္-- ဘာသာေရး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ-၊ မ်က္လံုးသဲပက္ၿပီး ႏွဖါးႀကိဳးထိုးခံရတဲ့ က်င့္စဥ္ႀကီး ျဖစ္သြား လိမ့္မယ္-။ (လက္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဘာသာတိုင္း ဆိုတာကို ေျပာတာေနာ္)။

-ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ပုတီးစိတ္ၿပီး “ ျဖစ္လာမယ့္အရာေတြ ႀကိဳသိတာကိုမႀကိဳက္လို႔” ဆက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ဦး။ လူ႔ဘဝတုိတို ေလးမွာ မမွန္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခံမယ့္အစား အမွန္တရားကိုရွာၿပီး အက်ိဳးရွိေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ ထားပါတယ္ ဦး။ ၀ိပႆနာအလုပ္တစ္ခုပဲ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ ေလာကီအလုပ္ေတြျဖစ္တဲ့ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးမႈ၊ လင္ သား ေယာကၡမနဲ႔ ေမာင္ႏွမအေပၚ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈကိုလည္း လုပ္ေနပါတယ္ ဦး။ တရားစခန္းမွာ တရားထိုင္သလို အေသးစိတ္ လိုက္မမွတ္ႏိုင္ေပမယ့္ အကုသို္လ္စိတ္ေတြေပၚတိုင္း ေရွ႕မဆက္ေအာင္မွတ္ၿပီး ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ပါတယ္။

လုပ္တဲ့ အလုပ္တိုင္းမွာေတာ့ အသိနဲ႔ လုပ္တာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ (သိတတ္မႈကို ေျပာတာပါ၊) ဒါေပမယ့္ ဥပေဒနဲ႔ လည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ဘို႔ လိုပါမယ္။

မိဘ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေပးကမ္းေကၽြးေမြးျခင္းကို ဘာသာတရားတိုင္းက ေဟာေျပာ သြန္သင္ပါတယ္။ လူဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ ေသမယ္ ေျပာမရပါ။ ဒါကို အစၥလာမ္က ဥပေဒနဲ႔ ျပဌာန္းထားပါတယ္။ ဥပေဒနဲ႔ ျပဌာန္း ထားေတာ့ ေသမယ့္ လူက အေသေျဖာင့္တဲ့ သေဘာပါ။- ဥပမာ၊ အမ်ိဳးသား တစ္ဦး ဆိုပါေတာ့- သူက အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးအတြက္ သီးသန္႔ေငြ၊ ဥစၥာ တစ္ရပ္ ဖယ္ထားရပါမယ္၊ လင္ေယာက်ားက ေသာက္စား မူးရူး ဖဲရိုက္လို႔ အမ်ိဳး သမီးရဲ႔ ေ၀စု ကုန္သြားတယ္၊ ပဲ့သြားတယ္ ဆိုတာ မရွိေစရဘူး။ (ဒါေတြကို ကာကြယ္ထားမႈကိုလည္း ေနာက္ႀကံဳရင္ ရွင္းျပ ပါမယ္။)

မေတာ္တဆ ေယာက်္ားေသသြားရင္လည္း အမ်ိဳးသမီးမွာ သူ႔ေ၀စု ရွိေနတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အဲ့ဒီ ေ၀စု အျပင္ က်န္ ေသာ လက္ထက္ပြားထဲက အေမြ တစ္ရပ္ ရွိေနတယ္။ ဒီအေမြမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက အကုန္ကို မပိုင္ျပန္ဘူး။-- ေသဆံုး သူ ေယာက်ားျဖစ္ေစ၊ မိန္းမ ျဖစ္ေစ-၊ သူ႔မွာ မိဘ ရွိေနေသးရင္ အဲ့ဒီ မိဘကို လက္ထက္ပြားရဲ႔ ၆ ပံု ၁ ပံု အေမြ ေပးရပါ မယ္။ (သားသမီးက မိဘကို ျပန္လည္ လုပ္ေကၽြးဘို႔ ခြဲတမ္း ျဖစ္ပါ တယ္။) ေသဆံုးသူ အမ်ိဳးသား ျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေစ သားသမီး က်န္ေနခဲ့ရင္ အဲ့ဒီ ကေလးေတြကို အေမြ ခြဲေပးရပါမယ္။ (ဒါေတြဟာ မျပဳမေနရ ဥပေဒမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။)

ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ဦးဟာ ငါ- အခုေတာ့ မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို လုပ္ေကၽြးေနတယ္၊ သားသမီးေတြကို လုပ္ေကၽြး ေနတယ္၊ မေတာ္တဆ ငါ မ်ားေသသြားခဲ့ရင္ မိဘေတြကို ဘယ္သူက လုပ္ေကၽြးမလဲ၊ ငါ့ လင္၊ ငါ့မယားနဲ႔ ငါ့ မိဘ ေတြနဲ႔ သင့္ျမတ္ပါ့ မလား၊ ငါ့လင္၊ ငါ့မယားက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳသြားခဲ့ရင္ ငါ့သားသမီးေလးေတြက ဘယ္ လိုေနမလဲ--။ ဆိုတာမ်ိဳး ပူပန္ စရာ မလိုပါ။

လူတစ္ဦး ေသဆံုးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ႔ ေလာကီး ပစၥည္းမ်ားကို မိဘ၊ ခင္ပြန္း၊ ဇနီး၊ သား၊ သမီး၊ ဒုကၡိတ- အားလံုးကို အသိုင္းအ၀ိုင္း က ခြဲျခမ္းေပးလိုက္တယ္။ ဒါဟာ ဥပေဒ ျဖစ္လို႔ က်န္ခဲ့တဲ လင္က ျဖစ္ေစ၊ မယားက ျဖစ္ေစ တား ျမစ္ပိုင္ခြင့္ မရွိပါ။ ၿပီး ေတာ့ လင္ ျဖစ္သူသည္ သူ႔ဘ၀ အသစ္ကို သူ ျပန္စႏုိင္တယ္၊ မယား က်န္ခဲ့ရင္လည္း မယား ျဖစ္သူသည္ သူ႔ဘ၀ အသစ္ ကို သူျပန္စ ႏုိင္တယ္။

(အသိတရား ရွိသူမ်ား အတြက္ ဒီလို ဥပေဒေတြ မလိုေပမယ့္-၊ လူ႔သေဘာ၊ လူ႔ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးကို ျပန္တြက္ရင္ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ သြန္သင္ ဆံုးမယံုေလာက္က လက္ေတြ႔ နားမေထာင္သူေတြ မ်ားတယ္ သမီး၊ ေလာဘ သားေတြကိုး၊ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမွာ မဆို ဥပေဒ လိုတာ လိုေနပါတယ္။)

၃)“ခဏၾကာရင္ အဲ့ဒီ ဆိုက္ကပ္မႈ ဘ၀င္ဟာ အတိတ္မွာသာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ မိမိအလုပ္ကို သြားရင္ အလုပ္ ထဲကိုပါ မလာႏိုင္ပါ။”  ႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မွပါလာမလဲဆိုတာ သိပါရေစ။

သမီးနဲ႔ ဥပေဒမ်ား တစ္သားတည္း ျဖစ္သြားတဲ့ေန႔ သမိးဘ၀မွာ ၀ိမုတၱိ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ (ဒါဟာ ဦးရဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳအရ တည့္ တည့္ ေျပာလိုက္တာပါ၊)

ေလးစားစြာျဖင့္

ေဌးလြင္ဦး

မဇင္သူမင္း

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦး။ ၀ိပႆနာမွာ မတူညီတဲ့ ႏွလံုးသြင္းမႈေတြကိုေတာ့ ေတြ႔ရပါတယ္ ဦး။

၁) “ငါ ဆိုတာ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္လာပါမယ္။ ဒါကို အစၥလာမ္က ဗကာေဗလာဟ္ လို႔ေခၚပါတယ္။” အဲဒီအဆင့္မွာဦး ဘယ္လို ေတြ႕ရွိခံစားရသလဲဆိုတာ သိပါရေစ ဦး။

- ေနာက္တစ္ခုက ဦးေျပာတဲ့ နိဗၺာန္အယူအဆဟာ “ဘာမွမရွိဖို႔လုပ္ရပ္ေတြကိုေနာက္ျပန္လုပ္ရသလိုျဖစ္ေနပါတယ္ဦး”။ ကၽြန္မသိတဲ့ နိဗၺာန္နဲ႔ အေတာ္ကို ကြာျခားေနပါတယ္ ဦး။

၂) ဦးက ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ဘယ္အယူအဆကို မႀကိဳက္ဆံုးလဲဆိုတာသိပါရေစ။ ဥပမာ- သံသရာ၊ ငရဲဘံု၊ နိဗၺာန္ ဆိုတာ ေတြလား၊ အစၥလာမ္လို ဥပေဒနဲ႔ ျပဌာန္းမထားလို႔လား။

၃) အစၥလာမ္ဘာသာရဲ့ပန္းတိုင္ကိုသိပါရေစ။

၄) အစၥလာမ္ဘာသာရဲ့ဘယ္လိုခိုင္လံုတဲ့သက္ေသေတြက ဦးကိုသက္ဝင္ယံုၾကည္ေစပါသလဲ သိပါရေစ။

ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း

ဦးေဌးလြင္ဦး

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦး။ ၀ိပႆနာမွာမတူညီတဲ့ႏွလံုးသြင္းမႈေတြကိုေတာ့ ေတြ႔ရပါတယ္ ဦး။

စကားလံုးေ၀ါဟာရနဲ႔ ပံုဖြဲ႔မရႏိုင္တဲ့ ရသ ကို ပမာေပး ေဖၚျပေနတာမွာ- တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ပမာေပးမႈ မတူညီႏိုင္ပါ။ လက္ေတြ႔ က်င့္ေဆာင္မႈ ခရီးတစ္ခုထိ ေရာက္မွ ဆံုလာမယ့္ တူညီခ်က္ကို ေတြ႔ႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္။

၁) “ငါ ဆိုတာ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္လာပါမယ္။ဒါကို အစၥလာမ္က ဗကာေဗလာဟ္ လို႔ေခၚပါတယ္။” အဲဒီအဆင့္မွာဦး ဘယ္လို ေတြ႕ရွိခံစားရသလဲဆိုတာ သိပါရေစ ဦး။

ဒါဟာ စကားလံုးမဲ့ နယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို သႏၱိသုခ အစၥလာမ္အေခၚ ဆလာမတ္ လို႔ေခၚပါတယ္။ ေအးၿငိမ္းပီတိရသ သေဘာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါမယ္။- ငါ ဆိုတာ လံုး၀ ေပ်ာက္ေနေတာ့- စကားလံုးက ဂိတ္ဆံုး ေနပါတယ္။

- ေနာက္တစ္ခုက ဦးေျပာတဲ့ နိဗၺာန္အယူအဆဟာ “ဘာမွမရွိဖို႔ လုပ္ရပ္ေတြကို ေနာက္ျပန္လုပ္ရ သလိုျဖစ္ေနပါတယ္ဦး”။ ကၽြန္မသိတဲ့ နိဗၺာန္နဲ႔အေတာ္ကိုကြာျခားေနပါတယ္ ဦး။

သမီးျဖစ္ေစ၊ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္ေစ- ၀တၱဳတစ္ခု ျဖစ္ေစ-၊ ရွိၿပီး အေျခအေန တစ္ခုပါ။ ရွိၿပီး အေျခအေနတိုင္းမွာ ဘ၀ သို႔မဟုတ္ ဘံု ဆိုတာ ရွိေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ ဘံု ဆိုတာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတဲ့ ရသ ကို ရရွိဘို႔ ရွိၿပီးကို မရွိေအာင္ ျပန္လုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဦး သည္ျဖစ္ေစ၊ သမီးသည္ ျဖစ္ေစ- အသက္ ၄၀ အရြယ္ကို ျပန္ႏွတ္ အေမ့ဗိုက္ထဲျပန္၀င္၊ အဲ့ဒီ သေႏၶသားကို အေရေဖ်ာ္ သုတ္ရည္ျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ သုတ္ရည္ကို ျပန္ဓါတ္ခဲြ စားေသာက္ခဲ့တဲ့ အစားအစာမ်ား ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဆိုတဲ့ ရုပ္သေဘာကို ႏွတ္ခိုင္းျခင္း မဟုတ္ပါ။ (သမီးကို ေပးလိုက္တဲ့ ေရတစ္ေစာင္ကို ျပန္ႏွတ္ဆိုတာ ဥပမာ ေပးလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။) လူမွာ ရွိၿပီး ဘ၀သည္ ဘာေၾကာင့္လဲ- ဘာျဖစ္လို႔ ရွိလာတာလဲ- ဆိုတာ၊ ဒီအတိုင္း ဆက္ ထားရင္ ဘာျဖစ္လာမွာလဲ။ ေလာကနဲ႔ အလိုက္သင့္ ေနလိုက္ရင္ေကာ ဘာျဖစ္လာမွာလဲ။ ဘာသာတရားတစ္ခုကိုမွ မလိုက္နာရင္ေကာ ဘာျဖစ္လာမွာလဲ-၊ ဆိုတာမ်ားကိုလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျခင္ဆင္ရပါဦးမယ္။ ၿပီးမွ- ဘ၀ ေတြ ဘ၀ ေတြ ဆိုတာ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္တည္လာတာလဲ။ မျဖစ္တည္ရေလေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ေဆာင္ရမလဲ- ဆိုတဲ့ အေျဖကို ရွာရပါ မယ္။ ဒီမွာ ရွိၿပီး ဘ၀ကို မရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ ဘံုမဲ့ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ရွိၿပီး ဖေရာင္းတိုင္ တစ္ခုကို မီးကုန္ဆံုး ေအာင္ ေလာင္ေစလိုက္ရင္လည္း ေနာက္ဆံုးမွာ ရွိၿပီးဟာ မရွိျခင္းကို ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဓိက အခ်က္က ဘံု (ဘ၀ အတြက္ ေနရာ) ဆိုတာ မရွိေတာ့တဲ့ အဆင့္ပါ။

သမီးနားလည္ထားတဲ့ အယူအဆကိုလည္း ဦး ကို ရွင္းျပပါဦး-။

၂) ဦးက ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ဘယ္အယူအဆကို မႀကိဳက္ဆံုးလဲဆိုတာသိပါရေစ။ ဥပမာ- သံသရာ၊ ငရဲဘံု၊ နိဗၺာန္ ဆိုတာေတြ လား၊ အစၥလာမ္လို ဥပေဒနဲ႔ ျပဌာန္းမထားလို႔လား။

တည့္တည့္ ေျပာရရင္- ဘယ္အရာမွ ေသခ်ာတိက်စြာ မေျပာထားလို႔ပါ။ ဦးက မ်က္ျမင္ ေသခ်ာတာကို အရင္ ဆင္ျခင္ပါ တယ္။ ဥပမာ လူတစ္ဦးက- ဟိုေရွ႔မွာ ၾကည့္လိုက္- ထမ္းပင္ ရွိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္၊ သြားၾကည့္ ေတာ့- ထမ္းပင္က မရွိ ဘူး၊ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ၊ ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ သိတယ္- ဘယ္ရြာက ေမာင္ျဖဴရဲ႔ အေဖက ဦးနီ ျဖစ္တယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္။ တစ္ကယ္တမ္း သူေျပာတဲ့ ေမာင္ျဖဴ အေၾကာင္းကို စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့- ေမာင္ျဖဴရဲ႕႔ အေဖက ဦးနီ မဟုတ္ဘူး၊ ေမာင္ျဖဴ ဆိုသူမွာ အေဖအရြယ္ ဦးေလးေတာ္စပ္သူ (အေဖလို႔ သတ္မွတ္လို႔ ရေလာက္ေအာင္ တစ္ဦးဦးဟာလည္း) ဦးနီ ဆိုတာ မရွိ ဘူး-။ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုပါေတာ့-။ ဒီလို မ်က္ေတြ႔နဲ႔ စံုစမ္းလို႔ ရတဲ့ အရာမ်ားမွာေတာင္ လြဲေခ်ာ္ေနမယ္ ဆိုရင္---၊ အဲ့ဒီ လူက ေျပာပါတယ္ ဆိုတဲ့ မျမင္ႏိုင္တဲ့- ဟိုဘက္ကမၻာ၊ ဟိုဘက္ ဘ၀က အရာမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ စိတ္ခ်လက္ခ် ယံုၾကည္ႏိုင္မလဲ။-- ဦးက အဲ့လိုမ်ိဳး ဆင္ျခင္ယူပါတယ္။

ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမက ေျပာပါတယ္လို႔- မွတ္တမ္းတင္ထားတာေတြဟာ- လက္ရွိအေျခအေန အေနနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ေနတာေတြ၊ ေရွးတစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဘာသာ ျပန္ဆရာမ်ားက လြဲေခ်ာ္တာလားလို႔ ဆင္ျခင္စရာလည္း မူရင္းစစ္စစ္က မရွိျပန္ေတာ့- လိုက္နာယံုၾကည္ဘို႔ ခက္ခဲလွပါတယ္။ (ဒီအတြက္ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမကိုယ္လည္း အျပစ္မတင္ႏိုင္ပါ- သူကိုယ္တိုင္က သူ႔ေခတ္မွာ သူ႔ေရွ႔ေမွာက္ မွတ္တမ္းမတင္ေပးခဲ့ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနပါ။)

အခုေျပာေနတဲ့ ၀ိပႆနာ ဆိုတာလည္း ပိဋကတ္ကို ျပန္ေလ့လာေတာ့ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႔ သင္တန္းပို႔ခ်မႈက မ်ားေနပါ တယ္။ (သမီးေလ့လာၾကည့္ေစလိုပါတယ္။ ေလ့လာလိုရင္ က်မ္းၫႊန္းမ်ားလည္း ေပးပါမယ္။)

လက္ေတြ႔စီစစ္မႈမ်ားအရ ငါးပါးသီလ ဆိုတာပင္လွ်င္ အေတာ့ကို လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ျဖစ္ေနပါတယ္။ (ဖြင့္ဆိုတဲ့ ဆရာမ်ားရဲ႔ လြဲ ေခ်ာ္မႈလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။) ဒီလုိ လက္ေတြ႔ေတြမွာ လြဲေခ်ာ္ေနၿပီ ဆိုရင္--၊ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာမ်ားကို ဖြင့္ဆိုထားတာ မ်ားမွာ မွန္မွား ဘယ္လို တုိင္းတာ ဆင္ျခင္ႏိုင္မလဲ သမီး။

တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ္ေတြ႔ကို စြဲလန္းႏွစ္သက္ အသည္းစြဲၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔ ဆိုတာကို အရင္ ဆင္ျခင္ရပါမယ္။- ကမၻာမွာ လူ ဆိုတာ ငါ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး၊ အျခားေသာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူ သားေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္။ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္းမွာေကာ ကိုယ္ေတြ႔ေတြ မရွိႏိုင္ဘူး လားေပါ့။ အန္ကယ္ ေလ့လာ ဘူးသေလာက္ ေျပာပါမယ္။ (အန္ကယ့္ ကိုယ္ေတြ႔ကို ဖယ္ထားပါ။)

(၁) မိတ္ေဆြ သေဘၤာသား တစ္ဦး အန္ကယ္နဲ႔ ဘန္ေကာက္မွာ ေတြ႔ေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေတြ႔ကို ေျပာျပတယ္။- သူက သေဘၤာ သား၊ သူ႔ရဲ႔ သေဘၤာေပၚက အခန္းမွာ ဘုရားရုပ္ပြားေလး ထားတယ္။ သူတို႔ သေဘၤာ မေလးရွားမွာ ကပ္ေတာ့-၊ မေလးက ရဲ ေတြ သေဘၤာေပၚ တက္လာတယ္-၊ ရဲတစ္ခ်ိဳ႔က ဒီအရုပ္ ဘာလုပ္မလဲ- လြင့္ပစ္လိုက္ ဘာညာေျပာတယ္။ ဒီအခါမွာ သူဟာ သူယံုၾကည္တဲ့ သံဗုေဒၶ ေလးကို ႀကိတ္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္ ၿပီး ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ မၾကာမွီမွာ အဲ့ဒီ ရဲအဖြဲ႔ထဲက ရာထူး အႀကီးဆံုး အရာရွိ သေဘၤာေပၚ တက္လာတယ္။ အရုပ္ကို လြင့္ပစ္လိုက္ ဘာညာ ဆူပူေနတဲ့ ရဲကို အရာက- ဘာျဖစ္သလဲလို႔ လွမ္းေမးလိုက္တယ္။- အဲ့ဒီ ရဲက ဒီမွာ ဘာမဟုတ္တာကို ဘုရားဆိုၿပီး ပူေဇာ္ေနလို႔ လြင့္ပစ္ခိုင္းေနတာလို႔ ေျပာေတာ့--၊ အရာရွိက အဲ့ဒီ ရဲကို ေဟာက္လိုက္ၿပီး- ဒါမင္းကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ရဲ႔ ဘာသာ သူကိုးကြယ္ပါေစ-၊ သူ႔ဟာသူ ဘာလုပ္လုပ္ မင္းနဲ႔ မဆုိင္ဘူး- မင္းတာ၀န္က သေဘာၤပါ ပစၥည္းမ်ားကို တရား၀င္ မ၀င္ စစ္ေဆးဘို႔ပဲ တာ၀န္ရွိတာ ဆိုၿပီး ဆူလိုက္တယ္။-- တဲ့။ ဒီေတာ့ သေဘၤာသား ချမာ သူယံုၾကည္တဲ့ ဘုရားရုပ္ပြားေလးကို လြင့္ပစ္ရျခင္းက ကင္းလြတ္သြားသလို- စိတ္သက္သာ ရာလည္း ရသြားခဲ့တယ္။ -- ဒါဟာ သူ ရြတ္ေနတဲ့ သံဗုေဒၶ ဂါထာ ရဲ႔ တန္ခိုးလို႔ သူခံစားသြားခဲ့တယ္။

(၂) ေနာက္မိတ္ေဆြ တစ္ဦး-- ကရင္ျပည္နယ္သားတစ္ဦးပါ။ ကရင္ျပည္နယ္မွာ KNU အားေကာင္းစဥ္က ၀မ္ခ ဆိုတဲ့ စခန္း ဟာ နာမည္ႀကီးတယ္။ မသကၤာသူမ်ားကို ဖမ္းၿပီး သတ္ပစ္တာမွာလည္း နာမည္ႀကီးတယ္။ (အန္ကယ္ လက္ေတြ႔ပါ)- အဲ့ဒီမွာ အဲ့ဒီ မိတ္ေဆြႀကီးနဲ႔ အေပါင္းပါ ၂ ဦးကို ကရင္တပ္က ဖမ္းထားတယ္။ ေနာက္ေန႔ ညဘက္မွာ သူတို႔ကို သတ္ေတာ့မယ္ေပါ့။ (သူက ကရင္စကားကို ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေတာ့ အကုန္ နားလည္ေနတယ္။) ဒီအေျခအေနမွာ သူဟာ သူယံုၾကည္တဲ့ မြတ္ဆလင္ဘာသာရဲ႔ ဂါထာေလးေလးကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖတ္ေနတယ္။ တစ္ေန႔လံုး ဘာမွ မစားမေသာက္ ဖတ္ေန တယ္။ သူတို႔သံုးေယာက္လံုးက အခ်ဳပ္ထဲမွာ၊ လက္နဲ႔ ေျခကိုပါ ႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ထားတယ္။ ညက တစ္ေျဖးေျဖး ေန၀င္လာတယ္။ အခါတိုင္း လူသတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က ည ၁၁ နာရီနဲ႔ ၁၂ နာရီၾကားဆိုေတာ့ သူတို႔ကို သတ္မယ့္ အခ်ိန္က နီးသည္ ထက္ နီး လာေနတယ္။ ည ၇ နာရီေက်ာ္လာၿပီ- သူကလည္း က်န္တဲ့ အသိတရားေတြ ဆင္ျခင္မႈေတြ အားလံုး ေပ်ာက္သြားၿပီ- သူရြတ္ ေနတဲ့ ဂါထာကိုပဲ အားကိုးအားထား သဲႀကီးမဲႀကီး စြဲစြဲလန္းလန္း ရြတ္ေနခဲ့တယ္။ ည ၉ နာရီေလာက္မွာ သူ႔ကို ခ်ည္ထားတဲ့ ႀကိဳးက ျပဳတ္သြားခဲ့တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ သူဟာ လက္ႀကိဳးျပဳတ္သြားခဲ့ေတာ့ ေျခက ႀကိဳးကိုပါ ျဖဳတ္လိုက္တယ္။ က်န္လူ ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ႀကိဳးျဖဳတ္ေပးလိုက္တယ္။ အခ်ဳပ္ထဲမွာ ရွိေနေသးတယ္။ အခ်ဳပ္က အေမွာင္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ အျပင္က လူေတြက သူတို႔ကို မျမင္တာလား အေစာင့္ေတြ မူးေနတာလား သူတို႔လည္း မသိဘူး။ ႀကိဳးေျပသြားခဲ့ၿပီး- အခ်ဳပ္တံခါးနားကို တိုးကပ္သြားေတာ့ အခ်ဳပ္တံခါးကို ခတ္ထားတဲ့ ေသာ့က ေသာ့တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ပြင့္ေနျပန္တယ္။ သူတို႔လည္း ေျဖးေျဖးလည္း အခ်ဳပ္ခန္းက ထြက္ ေတာင္ေစာင္းေပၚက လွိမ့္ခ် ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္ ဆုိပါေတာ့--။ ဒီေတာ့ အဲ့ဒီ မိတ္ေဆြ (ဦးေမာင္း၀င္း) ဆိုသူဟာ သူ႔ရြတ္ဖတ္တဲ့ ဂါထာရဲ႔ တန္ခိုးကို အႀကီးအက်ယ္ ယံုၾကည္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔ကိုယ္ေတြ႔ကိုး--။

(၃) ခရစ္ယာန္ အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ဦး- သူဟာ နယ္စပ္ကို ေရာက္လာတယ္၊ ဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာ အလြန္ ၾကပ္တည္းမႈနဲ႔ ႀကံဳေနရတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဲ့ဒီေန႔မွာ ၀ယ္ယူစားေသာက္ဘို႔ ေငြေၾကး မရွိေတာ့ဘူး- ဒါနဲ႔သူဟာ တစ္ညလံုး သူ႔ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဆုေတာင္းတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ သူ႔တဲေလးေဘးက ေခ်ာင္းထဲ ေရခပ္ရင္း ဒီေခ်ာင္း ထဲက ေငြေတြ ေမ်ာလာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းၿပီး ေရခပ္ေနတယ္။ သူ႔ေရအိုးထဲကို စကၠဴလိပ္ေလး တစ္ခု ၀င္လာ တယ္- ေနာက္ထပ္ စကၠဴေလးေတြ ဆက္ေမ်ာ လာတယ္- သူဟာ စကၠဴေလးေတြကို ေကာက္ယူလိုက္တယ္။ ဒါေတြဟာ ေငြေတြ ျဖစ္ေနပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္းေပါ့--၊ တစ္ ကယ္ေတာ့လည္း အဲ့ဒါေတြက ေငြေတြပါ။ သူက ထုိင္းႏိုင္ငံကို မေရာက္ဘူးေတာ့ ထုိင္းေငြစကၠဴေတြကို သူက မသိခဲ့ဘူး။ သူ႔တဲကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ေမာင္ ေလးေတြကို ျပၾကည့္ေတာ့ ေငြေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ သူသိထားတဲ့ ျမန္မာေငြထက္ တန္ဘိုး မ်ားစြာ မ်ားေနတယ္။- အဲ့ဒီ ကေလးမေလးဟာ အခု ဦး ဆိုင္မွာ မန္ေနဂ်ာ လုပ္ေနတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ၂ ႏွစ္တာ ဦးနဲ႔ နီးကပ္စြာ ေနခဲ့တဲ့ အေပၚမွာ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္တာ- သူဟာ မလိမ္ညာတတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ သူ႔ ရဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳကိုလည္း ဦးက မျငင္းႏုိင္ ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။---

ဒါေတြကို ဦး- ကေတာ့ အေျဖထုတ္ယူလို႔ ရပါတယ္။ (ဦးရဲ႔ ရႈေထာင့္ကေပါ့။) သမီး ဆိုရင္ ဘယ္လို သံုးသပ္မလဲ- အခု ဦးေျပာ ျပတာ သံုးခုက သံုးဘာသာ က အေတြ႔အႀကံဳေတြပါ။ တစ္သီးပုဂၢလ ခံစား ေနသူမ်ားကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္မွန္တယ္၊ တန္ခိုးရွိတယ္ ခံစားမွာပါပဲ။-

ဒါေၾကာင့္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားက မွန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာဟာ ဘာသာတရား မဟုတ္ပါ။ အေတြ႔အႀကံဳတစ္ခုစီမွာ လူတစ္ဦးဟာ ဘာကိုပဲ ရြတ္ရြတ္- (ေနာက္ဆံုး ကြန္ျမဴနစ္မ်ားလို တစ္က တစ္ဆယ္ထိပဲ ရြတ္ရြတ္- ရြတ္ခ်င္ရာ ရြတ္) သူ႔ရဲ႔ မသိစိတ္က လႈံ႔ ေဆာ္မႈ အားႀကီးသြားတဲ့အခါ- သူ႔ကိုယ္တိုင္မွာ စိတ္ပါ၀ါ အင္အား ၀င္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီ စိတ္ပါ၀ါဟာ အျခားေသာ ေလာက သေဘာတရားကို ဆြဲယူပစ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဂိတ္ဆိုတာ ေက်ာ္လာရင္ လူတစ္ဦးခ်င္းမွာ ပါးစပ္ကသာ လာရာ ရြတ္ေနေပမယ့္ မသိစိတ္မွာ သူကိုယ္တိုင္က သူ႔ဘာသာ ဆိုတာကို ေမ့ေနတဲ့ အဆင့္ပါ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ပါးစပ္က ေျပာေနတဲ့ ဘာသာေပ်ာက္ေနပါတယ္။ ဒီ အေျခအေနမ်ိဳးကို ဘာသာတစ္ခုနဲ႔ ကိုယ္စားျပဳယူလို႔ မရေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေတြ႔အႀကံဳေၾကာင့္ ဆိုတာ-- ဘာသာနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ပါ- သမီး။

၃) အစၥလာမ္ဘာသာရဲ့ပန္းတိုင္ကိုသိပါရေစ။

အရာအားလံုးဟာ ပရမတ္ဘုရားဆီမွ စခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ပရမတ္ဘုရားရွင္ဆီ ေပါင္းဆံုသြားဘို႔ပါပဲ။ (ဆိုလိုတာက သကၤတနဲ႔ ေဖၚျပလို႔ မရႏိုင္တဲ့ အသကၤတ ဓါတ္ တစ္ခု ျဖစ္သြားဘို႔ပါပဲ)။

၄) အစၥလာမ္ဘာသာရဲ့ ဘယ္လိုခိုင္လံုတဲ့ သက္ေသေတြက ဦးကိုသက္ဝင္ယံုၾကည္ေစပါသလဲ သိပါရေစ။

ဦးေလ့လာ သေလာက္- ကုရ္အံက ေျပာတဲ့ စကားေတြဟာ တစ္လံုးမွ- လက္ေတြ႔နဲ႔ မကိုက္ညီတာ၊ ယုတၱိမဲ့ ေနတာ မေတြ႔ ရလို႔ အစၥလာမ္ကို လက္ခံပါတယ္။ (ယုတၱမဲ့တဲ့ စကားတစ္လံုးေလာက္ ျပေပးႏိုင္သူ ရွိမလား လို႔လဲ--၊ ဆႏၵရွိပါတယ္။) အ ကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဒီစကားလံုး ဒီသြန္သင္မႈဟာ ယုတၱိမဲ့ေနပါတယ္လို႔ ေထာက္ျပလိုရင္ ရိုးသားစြာပဲ ေဆြးေႏြး လိုပါတယ္။ အဲ့လို ေဆြးေႏြးမႈမွာ ေထာက္ျပလာသူဘက္က ေသခ်ာတိက်တဲ့ ရွင္းလင္းမႈနဲ႔ တင္ျပႏုိင္ရင္ ဦးဘက္က လက္ရွိ လက္ခံထားတဲ့ အစၥလာမ္ကိုလည္း အခ်ိန္မေရြး စြန္႔လႊတ္ဘို႔ အသင့္ပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္- ေဆြးေႏြးမယ့္သူ ကိုယ္တိုင္မွာ ပုိမိုယုတၱိရွိတဲ့ လမ္းစဥ္တစ္ ခုခုေတာ့ ရွိေနရပါမယ္။ အဲ့ေတာ့မွ သူ႔ရဲ႔ လမ္းစဥ္ကို ဦးက လိုက္နာႏိုင္မွာေပါ့။

ဦးရဲ႔ လက္ေတြ႔က်င့္စဥ္ေတြအားလံုးကိုလည္း-- ဦး ဥပမာ ေပးခဲ့သလို စိတ္ပါ၀ါ အျဖစ္ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့မွာပါ။ ဘာသာတစ္ခုအျဖစ္ ဆက္လက္ခံယူျခင္း မျပဳေတာ့ပါလို႔လည္း ကတိေပးႏိုင္ပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ေဌးလြင္ဦး

ေနာက္ဆက္တြဲ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ဖတ္ရန္ ကလစ္ႏွိပ္ပါ-