အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တုိ႔ လက္ခံယံုၾကည္ေသာ ဘုရားရွင္

“ဘုရား” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ အႀကီးအကဲ သို႔မဟုတ္ ႀကီးကဲျမင့္ျမတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟု အနက္ရသည့္ အိႏိၵယ ဘာသာ စကား “ဘရား” ဆိုသည္မွ ဆင္းသက္ လာသည္ဟု ဆိုၾကေပသည္၊ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ဘာသာတရားတစ္ခုအား လက္ခံ ယံုၾကည္ေသာ သူတိုင္းက မိမိသက္၀င္ယံုၾကည္ေသာ ကိုးကြယ္ရာ အရွင္ကို “ဘုရား”ဟုေခၚၾကသည္မွာ ျငင္းႏိုင္ ဘြယ္မရွိေပ။

ဘာသာစကားမတူညီမွဳေၾကာင့္ “ဘုရား” ဟု အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္သည့္ ဘာသာစကား အသံထြက္မွာလည္း မတူညီၾက ေပ၊ ထို႔အျပင္ ဘုရားဟူသည္မွာ မည္သို႔ျဖစ္သည္ဟူသည့္ ခံစားယံုၾကည္ခ်က္ျခင္းလည္း မတူညီၾကေပ၊ သို႔ေသာ္ အသံ ထြက္ျခင္း မတူညီမွဳ။ ခံစားယံုၾကည္ခ်က္ျခင္း မတူညီမွဳေၾကာင့္ “သူ႔ဘုရား” “ငါ့ ဘုရား” မတူဘူး ဟူေသာ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား မွာ လြန္စြာ ေခတ္ေနာက္က်ၿပီး လူသားခ်င္း ခြဲျခား ဆက္ဆံမွဳကို အားေပးအားေျမွာက္ ျဖစ္ေစေသာ လူတန္းစားခြဲျခားမွဳ၏ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္ေပသည္၊

အမွန္တကယ္တြင္ “ဘုရား” ဟုဆိုေသာ ျမန္မာစကားသည္ “ကိုးကြယ္ျခင္းခံထိုက္ေသာအရွင္” ဟု ျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာ စကား ေျပာေသာသူမ်ားအတြက္ ထိုစကားလံုးတြင္ အျငင္းပြားဘြယ္ မရွိေပ၊ “ဘုရားရွင္ ဆိုသည္၌ ခံစားယံုၾကည္ခ်က္ျခင္း သာ” အျမင္ျခင္း ဖလွယ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေပသည္၊

အစၥလာမ္ သာသနာ၀င္မ်ားက “ဘုရားရွင္” ကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အံလာ အာရ္ဗီေ၀ါဟာရ“အလႅာဟ္” ဟု ေခၚတြင္ၾကၿပီး။ အစၥ လာမ္သာသနာ၀င္မ်ား ခံစားယံုၾကည္ေသာ “ဘုရားရွင္” ဆိုသည္သည္ႏွင့္ အျခားဘာသာ၀င္မ်ား ခံစားယံုၾကည္ေသာ “ဘုရားရွင္” ဆိုေသာ သေဘာတရား ျခားနားမွဳေၾကာင့္ “အလႅာဟ္” ကို စကားလံုး မဖလွယ္ေတာ့ဘဲ တိုက္ရိုက္ေမြးစား ေ၀ါဟာရ အျဖစ္ သံုးစြဲ ေရးသားၾကေပသည္၊ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္လည္း မူရင္း အႏွစ္သာရ ေပ်ာက္ပ်က္ သြားမည္ကို မလို လားပါ။ သို႔ေသာ္ စကားလံုး မဖလွယ္ဘဲ ထားျပန္ကလည္း အစၥလာမ္တို႔ ယံုၾကည္လက္ခံေသာ အလႅာဟ္ ဆိုသည္ကို ခရစ္ယံဘာသာက ျပန္ဆိုထားေသာ ထာ၀ရဘုရားႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ဟု လည္းေကာင္း။ ေကာင္းကင္ဘံုရွိ ရာဇ ပလႅင္ေပၚတြင္ စိုးစံေနလွ်က္ လူ႔ျပည္လူ႔ရြာအား မိန္႔ေႁခြ လမ္းၫႊန္ေနသည့္ ျမန္မာတို႔ နားလည္ထားသည့္ နတ္ဘုရားႀကီး ပံုစံမ်ိဳးဟု လည္းေကာင္း။ အရာရာကို “ဥံဳ-ဖြ” ျဖစ္ေစဟု ပၪၥလက္ ဆရာႀကီးကဲ့သို႔ ဖန္ဆင္းေလ့ရွိေသာ ႆရဖန္ဆင္းရွင္ အျဖစ္လည္းေကာင္း နားလည္ထားၾက သူမ်ားမွာ ထိုသို႔လြဲမွားေသာ အထင္အျမင္ထဲမွ ကၽြတ္လြတ္ႏိုင္ရန္ အခြင့္အေရး နည္းပါး လွေပသည္။

အစၥလာမ္ဘာသာက လက္ခံယံုၾကည္ေသာ “ဘုရားရွင္” ဆိုသည္မွာ ပညတိၱကာယ “ပညတ္ျဖစ္တည္မွဳ ခႏၶာကိုယ္” မဟုတ္ေပ၊ ပရမတၱကာယ “ပရမတ္အျဖစ္” ရွိေနၿပီး မံသစကၠဳျဖင့္ သိျမင္ခံစားႏိုင္မွဳ (တိုင္းတာသတ္မွတ္မွဳအျမင္) မွ ကင္း လြတ္ေပသည္၊ ထိုသို႔ ပရမတ္အျဖစ္ တည္ရွိ၍ သဗၺညဳတ ဉာဏ္စဥ္ေတာ္၏ မူလအစ ဇစ္ျမစ္ေတာ္ ျဖစ္ေပသည္၊ ထို ဉာဏ္ စဥ္ေတာ္သည္ ပါရမီျဖည့္ဆီး ရင့္သန္ေသာ (ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ကိန္း၀ပ္မွဳ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းရွိေသာ) ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ားအား ခံႏိုင္ ရည္ စြမ္းအေလွ်ာက္ ဉာဏ္စဥ္အဆင့္မ်ားကို ကိန္း၀ပ္ေပးေပသည္၊ ထိုဉာဏ္စဥ္အဆင့္ေပၚမူတည္၍ ဉဏ္စဥ္ေတာ္ရပုဂၢိဳလ္ တို႔အား ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ေဆာင္ (ရစူလ္)။ သတင္းေတာ္ေဆာင္ (နဗီ) ။ နိမိတ္ေတာ္ေဆာင္မ်ား။ ရဟႏၲာမ်ား ေသာတာပန္ မ်ား စသည္ျဖင့္ အဆင့္အဆင့္ ေခၚဆိုေပသည္၊

အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တို႔ ခံစားယံုၾကည္ေသာ “ဘုရားရွင္” ဆိုသည္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ေနာင္ေတာ္ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား နားလည္ ခံစားႏိုင္ရန္ ပမာေပးရွင္းျပရလွ်င္-မဟာယန ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား လက္ခံေသာ ဓမၼကာယ “မူလဇစ္ျမစ္ တရားကိုယ္” ဆို သည္ႏွင့္ နီးစပ္မွဳရွိေသာ္လည္း မဟာယနတို႔၏ အယူအရ ဓမြၼကာယသည္ ေလာကလူသားတို႔အား ကယ္တင္ရန္ အလို႔ငွာ သံေဘာဂကာယ (ေဗာဓိသတၱ) “လူသားဘုရား” အျဖစ္ ခံယူကာ ေလာကသို႔ ႁကြလာသည္ဟု ဆိုထားသျဖင့္။ လူသား ဘုရားအျဖစ္ ေလာက၌ ၀င္စားျခင္း မရွိေသာ ပရမတ္ဘုရားရွင္ “အလႅာဟ္” အား ဓမၼကာယဟု ဘာသာ ျပန္ဆိုလွ်င္ အဓိပၸါယ္ နီးကပ္မွဳ အားနည္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

ေထရ၀ါဒဆရာေတာ္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဓမၼေစတီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားေတာ္မူေသာ သမစိတၱဘာသာက်မ္း သံဃာ စစ္တမ္း အလင္းက်မ္း သံဃာဟုတ္မဟုတ္ ေမးခြန္းထုတ္က်မ္း (ဂႏၶမာပံုႏွိပ္ တိုက္မွထုတ္ေ၀သည္) တြင္ “လူကျဖစ္ေသာ ဥပဇာဗုရား။ ပုဂၢလ ဓိဌာန္ဗုရားတို႔ကို ပါယ္၍ ဗုဒၶါန ဗုရားအစစ္ ဓမၼြဓိဌာန္ သဗၺညဳတဉာဏ္ နိယိယိယတ အၿမဲဗုရားကို ျပဦးအံ့၊ ေလာေက။ ေလာက၌။ ဧေကာေရ၀ တဆူသာလွ်င္။ ဥပၸဇၸႏိၲိ ျဖစ္ကုန္၏ ။ ကႎကရဏံ အဘယ္က့ဲသို႔နည္း ဟူမူကား။ မဟႏံၲ ႀကီးျမတ္ေသာ သဗၺညၺဳတဉာဏံ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို အစိုးရေသာ ဓမၼဓိဌာန္ နိယတ အၿမဲဗုရားသည္။ ဂဏုာနံ ဂုဏ္ေပါင္းတကာတို႔၏ တည္ရာျဖစ္ေသာ။ ဧကႏၲ ထိုသဗၺညဳတအရွင္ နိယတသခင္ တဆူတည္း အၿမဲဗုရားသည္သာလွ်င္ ေဟာတိ ျဖစ္၏ ။ တ ိဤသ ို႔ ဂဏတိွတိွိွ ဗံ ၺ ယူမွတ္အပ၏ ၊” ဟူ၍လည္းေကာင္း။

သံုးဆယ္ၿမိဳ႔ ဘုရားဒကာ ဦးလူငယ္ ေရးသားေသာ သဗၺညဳတစိႏၲာမဏိက်မ္း စာမ်က္ႏွာ (၂) တြင္ “သဗၺညဳတ ဘုရားသခင္ သည္ အမိမရွိ အဘမရွိ ကိုယ္ထက္ျမတ္ေသာ သူမရွိ။ ပါရမီဆယ္ပါးကိုမျဖည့္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တို႔ကို မျပဳလုပ္ဘဲ။ အ လိုလို ျဖစ္ေတာ္မူေၾကာင္း။ သက္ေသကား- သယ။ံ အလိုလို။ ဘူတူတူတ။ံ ထင္ရွား။ ဇာရတိ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ သယံအဘိညာယ ကာရေႆရႏ ိၲိၲိၲ ဆရာမိဘကင္း၍ ျဖစ္ေသာ ပါဠိသက္ေသ။ သဗၺညဳတဘုရား တဆူတည္း ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံပါဠိကား သာရတၳသဂၤဟက်မ္း၌ ဗုဒါၶႏုပန။ ဧေကာေရ၀ ဥပၸဇၸၨႏ။ိၲ ကႎကရဏံ၊ မဟံႏံၲတာရ။ သဗၺညၺဳတဉာဏ ဂဏုနံံ။ မဟႏ ံၲ ေဟာတိ။ ဧကံတံေရ၀။ ဂဏိွာတဗံဗ္ ဗုဒၶါႏုပန ဘုရားမည္သည္ကား။ ေလာေကေလာက၌။ ဧေကာေရ၀ တဆူတည္းသာလွ်င္။ ဥပၸဇၸၨႏ။ိၲ ျဖစ္ကုန္၏။ ကိကံရဏ ံ အဘယ္က့ဲသို႔နည္းဟူမူကား။ မဟႏၲ ႀကီးျမတ္ေသာ

သဗၺညၺဳတဉာဏံ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သည္ ဂုဏာနံ ဂုဏ္တို႔၏ တည္ရာျဖစ္ေသာ။ ဧကံတံံ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္္ တဆူတည္းသာလွ်င္။ ေဟာတိ ျဖစ္၏။ တိဤသ ို႔ ဂဏတိွတိွတိွ ဗံၺယူအပ္၏ ၊” ဟူ၍လည္းေကာင္း ေဖၚျပ ထားၾကေပရာ၊__

ထိုေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဆရာေတာ္မ်ား ရွင္းထားသည့္ သဗၺညဳတဘုရားရွင္ ဆိုသည္မွာ ပရမတ္ဘုရားျဖစ္၍ လူသား ပညတ္ဘုရား။ ဥပဇာ ဘုရားမ်ားႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ၊ ထိုပရမတ္ဘုရားရွင္က လူသားအျဖစ္ ၀င္စား၍ေလာကသို႔ ႁကြလာ ေတာ္ မူသည္ဟုလည္း မဟာယန ဗုဒၶဘာသာ ကဲ့သို႔ ခံယူထားသည္ကို မေတြ႔ရေပ၊ ေလာကလူသားမွပြင့္ေပၚေသာ ဘုရားမ်ားမွာ ထိုပရမတ္ ဘုရားရွင္မွ ခ်ီးျမႇင့္ေသာ ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ ကိန္း၀ပ္ျခင္းကို ခံရသည့္ လူသားစင္စစ္မ်ား (ဘုရား ကျပားမ်ားမဟုတ္) ျဖစ္ေၾကာင္းကို သဗၺညဳတ စိႏၲာမဏိက်မ္း စာမ်က္ႏွာ (၁၅) တြင္ “ရွင္ေဂါဓမဘုရား သဗၺညဳတ ကိန္း ေအာင္း၍ ပြင့္ေတာ္မူသကဲ့သို႔ အျခားစၾကာ၀ဠာမ်ားမွာလည္း ရွင္ေဂါဓမ အရွင္ျမတ္ကဲ့သို႔ သဗၺညဳတ ကိန္းေအာင္း၍ ပြင့္ေတာ္မူေသာ ဘုရားေပါင္းကား အနႏၲပင္ရွိေခ်မည္၊” ဟုလည္းေကာင္း။ စာမ်က္ႏွာ (၁၇) တြင္ “မနိမၪၹဴ႗ီကာက်မ္း၌—သဗၺညၺညၺ ဳတဉာဏ။ံ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ပတိလိလိလာဘ ရျခင္းေၾကာင့္ တႆ ထိုခႏၶာငါးပါးအစဥ္ကို ဗုေဒၶါတိ ဘုရားဟူ၍ ပညတၱတၱာ ပညတ ္ သည၏္ အေၾကာင္းေၾကာင့္တည္း” ဟုဆိုထားေပသည္၊

အစၥလာမ္ဘာသာတြင္မူ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တို႔အား ပညတ္ဘုရား ဟူ၍မေခၚဆိုေပ။ ဉာဏ္စဥ္ ေတာ္ေဆာင္(ရစူလ္)။ သတင္းေတာ္ေဆာင္ (နဗီ) မ်ားဟုေခၚေပသည္၊ လူသား ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ေဆာင္မ်ားကို ပညတ္ ဘုရားဟု မေခၚဆိုေသာ္လည္း အစၥလာမ္ဘာသာက လက္ခံေသာ အလႅာဟ္ ဆိုသည္မွာ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ရွင္းျပ ေသာ ပရမတ္ဘုရားရွင္ႏွင့္ အႏွစ္သာရျခင္း အလြန္႔အလြန္ နီးစပ္လွေပသည္၊

အထက္ပါ ပိုတ္စ့္အား ေဒါင္းလိုလွ်င္ ကလစ္ႏွိပ္ပါ....

ေဌးလြင္ဦး