အရွင္ေကာမလ (ခ) ဆန္နီေနမင္း ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေမး/ေျဖ (၂)

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း ရဲ႕ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးမႈ ေစာဒနာ ေသာဓနာမ်ား ဆိုတဲ့ပိုတ္စ့္အတြက္  အရွင္ေကာမလ (ခ) ဆန္နီေနမင္း ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေမး/ေျဖ (၁) အေနနဲ႔ ျပန္လည္ေစာေၾကာေပးလုိက္ပါတယ္… 

ဆန္နီေနမင္း ႏွင့္ ပထမအႀကိမ္ ေမး/ေျဖ ကို ဤေနရာေလး မွာ ကလစ္ႏွိပ္ကာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္….

ယခုတဖန္ ေဆြးေႏြးရန္ က်န္ရိွေနသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အရွင္ေကာမလ (ခ) ဆန္နီေနမင္း ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေမး/ေျဖ (၂) အေနနဲ႔ေစာေၾကာေပးလုိက္ပါတယ္-

ဟင္းမေကာင္းရင္ ဒကာ ဒကာမေတြကို ႀကိမ္းေမာင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလုပ္ရပ္ဟာ လုပ္တဲ့ဘုန္းႀကီးနဲ႔ပဲသက္ဆုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးကုိ ကိုယ္စားမျပဳဘူးဆုိတာ ခြဲျခားနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဲဒီလိုႀကိမ္းေမာင္းရမယ္လုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေဟာခဲ႕ဘူးသလို စားေကာင္းတဲ့(အပ္စပ္တဲ့)အသားနဲ႔ မစားေကာင္းတဲ့ (မအပ္စပ္တဲ့)အသားဆုိတာ ခြဲျခားျပီး သတ္မွတ္ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဆင္သား၊ ေခြးသား၊ ေျမြသားစတဲ့ အသားႀကီးဆယ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ရဟန္းေတြအေနနဲ႔မစားေကာင္းသလို အရုိး အေရေတြကအစ အသုံးမျပဳဖို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အသားႀကီးဆယ္မ်ိဳးမွလြတ္ကင္းတဲ့ တစ္ျခားအသားေတြ ကိုေတာ့ အစြန္း(၃)ပါးလြတ္တယ္ဆုိရင္ စားရန္အပ္စပ္ပါတယ္။

အစြန္း(၃)ပါးဆုိတာက …..

(၁) ကိုယ့္အတြက္ရည္မွန္းၿပီး သတ္ျဖတ္တာကို ကိုယ္တုိင္ျမင္တဲ့အသား

(၂) ကုိယ့္အတြက္သတ္ျဖတ္တယ္လို႔ ကိုယ္တုိင္ၾကားရတဲ့အသား

(၃) ကိုယ့္အတြက္သတ္ျဖတ္တယ္ဆုိတာ ကိုယ္တုိင္က ယုံမွားသံသယျဖစ္တဲ့အသား

အဲဒီလို အသားမ်ိဳးေတြကို မစားေကာင္းပါဘူး။ အဲဒီအစြန္းသုံးပါးလြတ္ကင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ စားဖုိ႔ရန္အပ္စပ္တယ္ဆုိတာ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူျပီးသားပါ။ မလြတ္ဘဲနဲ႔စားတယ္ဆုိရင္ စားတဲ့သူရဲ႕အျပစ္သာျဖစ္ျပီး ဘာသာတရားရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္မဟုတ္ ဘူးဆိုတာ ဒကာေတာ္ သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ-ဒကာတုိ႔ရဲ႕ဘာသာတရားမွာ လူကိုမသတ္ဖုိ႔ ဘုရားသခင္က တားျမစ္ ထားတယ္ဆုိပါေတာ့။ အဲဒါကို ဒကာတုိ႔ရဲ႕ဘာသာ၀င္တစ္ဦးဦးက လူသတ္မႈ က်ဴးလြန္တယ္ဆိုုရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕အျပစ္မဟုတ္သလုိ ဘာသာ၀င္အားလုံးရဲ႕အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဴးလြန္တဲ့သူရဲ႕ အျပစ္ပါပဲ။ အခုလည္း အဲဒီသေဘာတရားကို ခြဲျခားသိျမင္ပါလို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။

မွန္ပါတယ္- တစ္စံုတစ္ဦးရဲ႔ က်ဴးလြန္မႈက သာသနာ တစ္ခုလံုးကို ကိုယ္စားမျပဳပါ။ ဦးဇင္းေျဖစဥ္က အသားက်ေတာ့ မစား၊ စိတ္ဓါတ္က်ေတာ့ ညစ္ေထးၾကတယ္ ဆုိတဲ့ စကားေလးေၾကာင့္သာ ျပန္လည္ ထည့္ေျပာမိျခင္းပါ။ မိမိကိုရည္ရြယ္ၿပီး ျပင္ဆင္ထား တဲ့ အသားကို အရွင္ေဂါတမကိုယ္တိုင္စားသံုး ခဲ့ေၾကာင္း ပိဋကတ္မွာ ေတြ႔မိပါတယ္။-  အဂၤုတၱိဳရ္ ၂- မဟာ၀ဂ္၊ ၂ သီဟသုတ္။ အသားဆယ္မ်ိဳးကုိ အကပၸိယ အသားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း မဟာ၀ဂၢမွာ ေတြ႔ပါတယ္။ အခု ေဆြးေႏြးမႈမွာ ရွင္ေဂါတမကို မေ၀ဖန္ပါ။ မေ၀ဖန္လိုပါ။ သူေျပာခဲ့ပါတယ္လို႔ ကိုးကားၿပီး ေနာက္လူေတြက ဋီကာခ်ဲ႔ ထားလို႔ ခံစားမိတဲ့ အရာမ်ားကိုသာ ေျပာဆိုေ၀ဖန္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မေတာ္တဆ အဲ့လိုမ်ားျဖစ္ ေနရင္ တကယ္တမ္း ဗုဒၶဘာသာကုိ သံုးစားေနတာက ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာလည္း ဦးဇင္း သိေစလိုပါတယ္။- အကယ္၍ ပါဏာတိပါတာ ေ၀ယာမဏိ သိကၡာပဒံ သမၼာဒိယာမိ ဆိုတာကို သူ႔ အသက္အား သတ္ျခင္းလို႔ ဘာသာျပန္တာဟာ တစ္ကယ့္ အဓိပၸါယ္ အစစ္အမွန္ျဖစ္ ရင္ ေဟာေျပာ သူကိုယ္တုိင္က မ်က္ႏွာသစ္လို႔ေတာင္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ပါဏ ဆိုတာ (အာနာပါဏ- က ဆင့္ပြားတဲ့) အသက္ဆို တာလား၊ သို႔မဟုတ္ ဘ၀ ဆိုတာလား ကြဲျပားေစလိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစာေၾကာ လိုက္ျခင္းပါ။ ဦးဇင္း ဆႏၵရွိရင္ စိတ္လက္ေပါ့ ပါးၿပီး- လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးလိုရင္ ေဆြးေႏြး ႏိုင္ပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဇီ၀သည္ အသက္၊ ပါဏသည္ ဘ၀လို႔ပဲ ခံစားမိ ပါတယ္။ (ပါရာဇိကံ မွာ လည္း လူကိုသတ္- သို႔မဟုတ္ ေသေစ မွာ ပါရာဇိကံ ထိုက္ေၾကာင္း၊ တိရိစၦာန္ကို ေသေစျခင္းဟာ ပါ စိတ္ကံသာ ထိုက္ေၾကာင္း ခြဲထားတာကို ေတြ႔ရလို႔ပါ။)

ဒကာေတာ္ရဲ႕ ဒီေမးခြန္းကေတာ့ အေပၚမွာလည္းပါခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ အေပၚမွာေျဖဆုိထားတဲ႕ အေျဖေတြနဲ႔လုံေလာက္ျပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ပရုိဂရမ္ထည့္သြင္းျခင္းသည္လည္း အေၾကာင္းတရားထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာခလုပ္ကုိႏွိပ္ျခင္းသည္ စာလုံးတစ္ခုေပၚလာျခင္းရဲ႕ နီးေသာအေၾကာင္း ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ပရုိဂရမ္ထည့္သြင္းထားျခင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာတီထြင္ျခင္းစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြက ေ၀းေသာအေၾကာင္းတရားေတြပါ။

ေ၀းေသာ အေၾကာင္းသည္လည္း အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္လာမယ့္ အေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့သလို ရန္ကုန္က လာတဲ့သူကုိ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့- ဘယ္က လာသလဲ ေမးတာမွာ ပဲခူး ေက်ာ္လာတယ္လို႔ ေျဖဆိုျခင္းဟာလည္း မမွားတဲ့ အေျဖပါ။ ဒါေပမယ့္ လံုေလာက္တဲ့ အေျဖ မဟုတ္ ဘူးလို႔ ခံစားမိပါတယ္။

 ရွင္နာဂသိန္ ေျဖသလို ျမႇားလာရာကို မၾကည့္နဲ႔ ဆိုလည္း စကားလံုးက လွပပါတယ္။ အဲ့လို ခံယူထား သူမ်ား အေနနဲ႔ ခံယူမႈဟာလည္း ေလွ်ာ္ကန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမႇားပစ္သူ မရွိဘူးလို႔ ထပ္ဆင့္ျငင္းဆို ျခင္းဟာ မသင့္ေတာ္ပါ။

အင္း က်ားတစ္ေကာင္ဟာ ပထမဘ၀မွာ မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့လုိ႔ ဒုတိယဘ၀မွာ မေကာင္းတဲ့ဘ၀ကုိေရာက္ၿပီး မေကာင္းတာေတြ ကုိ ထပ္လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕ရဲ႕ အရင္ဘ၀ေတြက အက်ိဳးေပးစရာကံေတြ ရွိပါေသးတယ္။ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့ အထိ အက်ိဳးေပးတဲ့ကံဟာ ဒီဘ၀ဟာ မေကာင္းတာလုပ္ေပးမဲ့ အဲဒီကံက ေနာက္မွအက်ိဳးေပးၿပီး အရင္အရင္ဘ၀က ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေပးရွိေနႏုိင္တာေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ ဥပမာ-အဇာတသတ္မင္းဟာ ဒီဘ၀မွာ အဖသတ္တဲ့မေကာင္းမႈေၾကာင့္ သူဟာ ငရဲကုိက်ခဲ့ရပါတယ္။ ငရဲက်တဲ့အခါမွာလည္း သူ႔မွာ ေကာင္းကံလုပ္စရာ မရွိပါ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ေနာက္ဘ၀က်ရင္လည္း မေကာင္းတဲ့ဘံုကုိ ေရာက္မယ္လုိ႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ တတိယ ဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးမဲ့ ေကာင္းမႈကံမ်ားရွိေနေသးတာေၾကာင့္ အဲဒီကံကအက်ိဳးေပးလုိက္ရင္ သူဟာ ေကာင္းတဲ့ဘံုမွာေရာက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ဘ၀ကုိျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မေကာင္းတဲ့ဘံုကုိေရာက္ၿပီးရင္ မေကာင္းတဲ့ဘုံ ကုိထပ္ေရာက္ဖုိ႔က မ်ားတယ္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမတ္ဗုဒၶက အပါယ္ေလးပါးက်သြားရင္ အေပၚကုိျပန္တတ္ဖုိ႔ရာ မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ အေပၚကုိေရာက္ေနတုန္းမွာ ေအာက္ကုိျပန္မေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနထုိင္ၾကပါလုိ႔ မိန္႔ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။

ေကာင္းပါၿပီ။ ေကာင္းရာေတြ လုပ္ေဆာင္ဘို႔ ပမာေပးေျပာတာလို႔ နားလည္ေပးပါမယ္။ ဆက္တိုက္ ေစာဒကတက္ေနလို႔လည္း တိက်ေသခ်ာတဲ့ အေျဖကို ရလာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ လူေတြအေနနဲ႔ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ေစဘို႔ ေျပာဆိုသြန္သင္တဲ့ စကား အျဖစ္ေျပာတာလို႔ ျမင္ေပးပါမယ္။

ဒကာေတာ္ကုိဘဲ အရင္ဆုံးေမးခြန္းတစ္ခု ျပန္ေမးပါရေစ။ ဒကာေတာ္ နံနက္တုိင္း မ်က္ႏွာသစ္တဲ့အခါမွာ မ်က္ႏွာကအညစ္ေၾကး ကုိ စင္ၾကယ္လုိတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာသစ္တာလား? ဒါမွမဟုတ္ ပုိးမႊားစတဲ့သတၱ၀ါေတြ ေသေစလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ေနတာ လား? ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါက စကၡဳပါလမေထရ္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ပုိးမႊားစတဲ့သတၱ၀ါေတြကို မေတာ္ တဆတက္နင္းမိျပီး ပုိးမႊားေတြေသကုန္လုိ႔ တစ္ျခားရဟန္းေတြက စကၡဳပါလမေထရ္ကုိ ပါဏာတိပါတကံျဖင့္ စြပ္စြဲၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဘုရားရွင္က စကၡဳပါလမေထရ္မွာ ပုိးမႊားေတြကုိ ေသေစလုိတဲ့စိတ္ မရွိတာေၾကာင့္ ပါဏာတိပါတကံမထုိက္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွာလည္း သတၱ၀ါေတြရဲ႕အသက္ကုိ သတ္လုိစိတ္မရွိဘူးဆိုတာေတာ့ အထူးေျပာစရာေတာင္လုိမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒကာေတာ္ေျပာသလုိဆုိရင္ သတၱ၀ါေတြရဲ႕အသက္ကုိ မသတ္ဖုိ႔တားျမစ္ထားတာသည္ပင္ အျပစ္တစ္ခုလုိျဖစ္ေနတယ္။ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္တာနဲ႔မသတ္တာ ဘယ္ဟာကုိပိုျပီး အျပစ္ကင္းတယ္ဆုိတာ ဒကာေတာ္လည္း စဥ္းစားတတ္မွာပါ။ မျမင္ရတဲ့သက္ရွိေလးေတြကုိ ကရုဏာမထားနဲ႔လုိ႔ တစ္ခါမွ ဘုရားရွင္ကမေဟာခဲ့ပါ။ ဒကာေတာ္ေျပာသလို မ်က္ႏွာသစ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ တစ္ျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ကသတ္လုိစိတ္မရွိပါဘဲ မေတာ္တဆ ပုိးမႊားစေသာ သတၱ၀ါေတြေသႏိုင္တာကို သိေတာ္မူလို႔လည္း သတ္လုိစိတ္မရွိရင္ ပါဏာတိပါတကံမေျမာက္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိအဂၤါေတြနဲ႔ ျပည့္စုံမွသာ ကံေျမာက္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ သတ္လုိစိတ္နဲ႔ဆုိရင္ ေသးငယ္ေသာပုိးမႊား ျခပုန္းကအစ မသတ္ဖုိ႔ အတိအလင္းေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာၾကားခဲ့တာကလည္း သူက ဖန္တီးျပဳလုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘဲ သူ႔သဘာ၀နဲ႔သူ အျပစ္မရွိတာကုိျမင္ လုိ႔ ေျပာျပခဲ့တာပါ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ကရုဏာေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သံသယရွိစရာလုိမယ္မထင္ပါဘူး။ 

ငါ ဒါကို လုပ္လိုက္ရင္ သူတို႔ ေသေတာ့မွာပဲ ဆိုတာကို သိလွ်က္ အဲ့ဒီ အလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္းဟာ အသက္မ်ားကို ေသေစမႈ၊ အသက္မ်ားကို သတ္ေနမႈ ထဲမွာ မပါ၀င္ဘူးလား- ဒါဆို ရွင္ေဂါတမ လုပ္ခဲ့တာ (ဆရာေတာ္မ်ား ဖြင့္ဆိုတဲ့အတိုင္း ေျပာတာပါ) အကုန္ေကာင္းတယ္ ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ ေနစရာ မလိုဘူးလို႔ ျဖစ္မေနဘူးလား ဦးဇင္း-။ ဒါဆို ကာလမသုတ္ကို ဘာျဖစ္ လို႔ ေဟာခဲ့ ေသးတာလဲ။ မျမင္သူက အသက္ေသမွာကို မသိလို႔ မသတ္မိတာ အျပစ္မရွိႏုိင္ေပမယ့္ ျမင္ေနသူက အသက္မ်ား ေသမွာကို သိလွ်က္ က်ဴးလြန္ေနျခင္းဟာ သြယ္၀ွိက္ေသာနည္းနဲ႔ေတာင္ အျပစ္ မသင့္ ႏုိင္ဘူးလား-။ ဒီလိုဆို ေသနတ္တစ္လက္ကို ကိုင္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုလို႔ မရည္ရြယ္ဘဲ လူၾကားထဲ ပစ္ထည့္ လိုက္သူ တစ္ဦးေၾကာင့္ သူမရည္ရြယ္တဲ့ လူ ေသသြားရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမွာ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သူ ကို အေရးယူေနတာ မွားယြင္းေနပါသလား။- ဦးဇင္းေျဖၾကည့္ပါ။

ႏြားေလာက္ အေကာင္ႀကီးတဲ့ သတၱ၀ါမွာလည္း အသက္က တစ္ခုတည္းပါ။ မ်က္ႏွာမွာ ရွိတဲ့ ပိုးေလး ေတြလည္း အသက္က တစ္ခုတည္းပါ။ အေကာင္ႀကီးလုိ႔ အသက္ ႏွစ္ခု သံုးခု မပါသလို။ အေကာင္ ေသးလို႔လည္း အသက္ တစ္ခုထက္ေလွ်ာ့ၿပီး ထက္၀က္၊ တစ္စိတ္ ပါ၀င္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။

 မိမိရဲ႔ မ်က္ႏွာ၊ မ်က္လံုးက်မၼာေရးအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆီးတဲ့အခါ ပိုးမြားမ်ား အသက္ကို စေတးလုိက္ရသလို၊ မိမိတို႔ လူသားမ်ား ၀မ္း- ခႏၶာ က်မၼာေရးအတြက္ ႏြား၊ ကၽြဲ၊ ဆိတ္ စေတးလိုက္ရတာ ဘယ္လိုမ်ား ကြာမယ္ ထင္ပါသလဲ- ဦးဇင္း


သစၥာေလးပါးကုိ ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဒကာေတာ္အေနနဲ႔ သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္အထိ သိနားလည္ သလဲဆုိတာ အရင္ဆုံး ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ သိနားလည္ တယ္ဆုိရင္ ဒကာေတာ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းက ေျဖစရာေတာင္မလုိဘဲ သူ႔အလုိလုိရွင္းသြားမွာပါ။ ဒကာေတာ္ရဲ႕ေမးခြန္းကုိ ဖတ္ၾကည့္ေသာအားျဖင့္ သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကုိ တီးမိ ေခါက္မိရုံေလာက္ေတာင္ မသိဘူးဆုိတာထင္ရွားပါတယ္။ 

သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကုိ တီးမိေခါက္သိတယ္ဆုိရင္ ဒီေန႔မွာသုံးပါးျဖစ္လုိက္ ေနာက္ေန႔မွာငါးပါးျဖစ္လိုက္ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳး မေမးပါဘူး။ သစၥာေလးပါး ဆုိတာ ေဖာက္ျပန္မႈမရွိတဲ့ တိက်တဲ့နိယာမတစ္ခုပါ။ မည္သည့္အရာကမွ ျပ႒ာန္းေပးထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေလာကမွာ ထင္ရွားရွိေနတဲ့တရားပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဲဒီသစၥာတရားကို ေဖာ္ထုတ္ျပသသူသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသစၥာေလးပါးတရားကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္တီထြင္ခဲ့တာမဟုတ္သလုိ တျခားသူတစ္ေယာက္ေယာက္က တီထြင္ခဲ တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာ၀အတုိင္းတည္ရွိေနတာေတြကုိ ျမတ္ဗုဒၶကသိျမင္ခဲ့လုိ႔ သိျမင္ခဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ေျပာျပေပး ခဲ့တာပါ။ ဒကာလည္း သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကုိလည္း နားလည္ေအာင္ ေလ့လာပါလုိ႔ ေစတနာနဲ႔တုိက္တြန္းလိုပါတယ္။

ဒီေလာက္တိက်တဲ့ ေဖါက္ျပန္မႈမရွိတဲ့ အရာတစ္ခုက၊ နိယာမတစ္ခုက ဘာအသိဉာဏ္မွ မရွိတဲ့ သဘာ၀အေလွ်ာက္ေၾကာင့္ ဆိုတာ တစ္ကယ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါလား ဦးဇင္း ဟိုးအထက္မွာ Atuo တံခါး ဥပမာ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ပါ။

 သဘာ၀အေလွ်ာက္ သူ႔အလိုလိုတည္ေနတဲ့ အရာခ်ည္းပဲ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြလည္း ဘာမွ လုပ္ေနစရာမလိုဘဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ႀကိဳက္သလိုေန၊ ႀကံဳသလိုစား- သူ႔အလိုလို သဘာ၀ အေလွ်ာက္ ဘာေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကို ေရာက္မသြားႏုိင္တာလဲ။ ဦးဇင္း ဆင္ျခင္ေပးေစလိုပါတယ္။

အင္း ဦးဇင္း တျခားဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ မေဟာခဲ့ဘူးလုိ႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး ဒကာ။

ဒီသေဘာတူညီခ်က္ အေပၚမွာ ဦးဇင္းကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးသာ ေဆြးေႏြးေနရပါတယ္- ရွင္ေဂါတမကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္ေနမိပါတယ္။

ဒကာေျပာတဲ့အရာေတြက ေက်းဇူးရွင္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိခုိးရုိေသတဲ့အခါမွာ မိမိမလုပ္ႏုိင္တာကုိလုပ္ႏုိင္လုိ႔ ကုိယ့္ထက္သာလုိ႔ အဲဒီလူဟာ မိမိထက္ အဆင့္အတန္းျမင့္လုိ႔ ရွိခုိးရုိေသရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ ဒကာ။ အေပၚက ျမတ္ဗုဒၶ ရွိခုိးတယ္ဆုိတာေတြထဲမွာလည္း အဲဒါေတြ ပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဇင္းက လုိရင္းအဓိကက်တာကုိပဲ ေျဖေပးခဲ့တာမုိ႔ပါ။ မိဘေတြက ယေန႔မွ ကုိရင္၀တ္တဲ့ သားကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွိခုိးရတာလဲဆုိေတာ့ မိဘေတြက ေစာင့္ထိန္းတဲ့သီလတရားထက္ ကုိရင္ျဖစ္သူက သာသြားလုိ႔ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ကုိရင္၀တ္ရံုထားတဲ့သကၤန္းဟာ မိဘေတြ၀တ္ထားတဲ့ အက်ႋ ပုဆုိးထက္ ျမင့္ျမတ္လုိ႔ ပါ။ ျမင့္ျမတ္တယ္ဆုိတာက သာသနာေဘာင္မွာေနတဲ့ ကုိရင္၊ ရဟန္းေတြရဲ႕ အ၀တ္တန္ဆာဟာ ကိေလသာကုန္ေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ အ၀တ္တန္ဆာျဖစ္ေနလုိ႔ ခု၀တ္ေနတဲ့ကုိရင္ရဟန္းဟာ ရဟႏၱာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း ထုိနည္းတူျမင့္ျမတ္မဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္မွာမုိ႔ ရည္းမွန္းရုိေသရွိခုိးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဥပမာ-ဘုရင္ကုိယ္တုိင္မလာေသာ္လည္း ဘုရင္ရဲ႕အမိန္႔စာပါတာနဲ႔ အဲဒီအမိန္႔စာေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ရုိေသေပးရသလုိ ကုိရင္ေလးဟာ ဒီေန႔ဘာမွမျဖစ္ေသးပဲ သူ၀တ္ရံုထားတဲ့ အရဟတၱဓဇ-ဘုရားရဟႏၱာတုိ႔ရဲ႕ အ၀တ္အစားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရုိေသကန္ေတာ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္ ဦးဇင္း ရိုေသထုိက္သူကို ရိုေသရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္းေျပာတဲ့ ဒသန မ်ိဳးက တစ္ကယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ဓမၼစရိယမ်ားရဲ႔ ပါးစပ္ဖ်ားေလာက္မွာသာ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ႀကိတ္ၿပီး အားကိုးမရွိ အားကိုးရွာ (နတ္က အစ အိမ္ထဲမွာ ႀကိတ္ၿပီး) ကိုးကြယ္ေနတာပဲ- ၿပီးေတာ့ သူတစ္ပါးကိုေတာ့ ဆုေတာင္းျခင္းဟာ မွားေနသလိုလို ေလွ်ာက္ေျပာေနေတာ့ မခက္ဘူးလား။

ဦးဇင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေဆြးေႏြးႏိုင္မွာပါ။- စကားလံုးအရ မဟုတ္ေပမယ့္ သေဘာတရားအရ အေတာ္ေလး အေတြးအေခၚတူညီတာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဦးဇင္း အားမွပါ။

အရွင္ေကာမလ (ခ) ဆန္နီေနမင္း ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေမး/ေျဖ (၁)