ဖန္ဆင္းရွင္နဲ႔ ဖန္ဆင္းမႈ

ဖန္ဆင္းရွင္နဲ႔ ဖန္ဆင္းမႈ

ဒီေနရာမွာ ခြဲျခား နားလည္ပါ။ အစဥ္အလာ ခရစ္ယာန္မ်ား၊ ဂ်ဴးမ်ား ေျပာဆိုတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္က အရာတိုင္းကို “ဥံဳဖြ” ျဖစ္ေစ သေဘာနဲ႔ ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာကို ေဆာင္ပါတယ္။ အာဒံနဲ႔ ဧ၀ကိုလည္း ဒီနည္းနဲ႔ ျဖစ္ေစ ခဲ့တာပဲ။ (ကမၻာဦးက်မ္း- အခန္းႀကီး ၁)-

ဒီေတာ့- အရာရာကို process ရွိေနစရာ မလိုဘဲ တန္းခိုးနဲ႔ လုပ္လိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္လာတဲ့သေဘာကို ေဆာင္တယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့- အက်ိဳး၊ အကန္းေလးေတြ ေမြးလာတာ-လည္း အဲ့လို ဖန္ဆင္းရွင္မ်ိဳးမွာ တာ၀န္ရွိပါ တယ္။ လူေတြ ဆင္းရဲရတာ ခ်မ္းသာရတာ၊ ကၽြန္ျဖစ္ရတာ၊ သခင္ျဖစ္ရတာ အာလံုး ဖန္ဆင္းရွင္မွာ တာ၀န္ရွိပါ တယ္။ ဒီသီအိုရီကို ကိုင္ထားတဲ့ အေနာက္တိုင္း ဒသနမွာ ဒါေတြအားလံုးကို ကယ္တင္ဘို႔ ဖန္ဆင္းရွင္က တာ၀န္ ရွိေနတယ္- ဒါေၾကာင့္ ကယ္တင္ရွင္၀ါဒကို ထပ္ဆင့္ဖန္တီးရျပန္တယ္။ ဒီက တစ္ဆင့္ ေယရႈကို ကယ္တင္ရွင္ အ ျဖစ္ သီအိုရီ ဖန္တီးရပါတယ္။  ယုတၱိေဗဒအရ ေယရႈဟာ သူ႔ဟာသူေတာင္ မကယ္တင္ခဲ့ႏုိင္ဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ ေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ အားလံုး အဲ့လို ဖန္ဆင္းရွင္မွာ တာ၀န္မကင္း ျဖစ္ေနေတာ့- ဒီသီအိုရီကို ဖန္တီးသူ မ်ားလည္း မေျဖရွင္းႏိုင္ ျဖစ္ေနတယ္။ အခု မိတ္ေဆြေလး ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးလိုေပါ့။

အစၥလာမ့္ ဒသနက အဲ့လို မဟုတ္ဘူး။ ေလာကအေပါင္းမွာ လူဟာ နံပါတ္ (၁) ျဖစ္တယ္။ လူဟာ ေလာကအ ေပါင္းရဲ႕ ဉာဏ္စဥ္ကိုယ္စား ဘုရား ျဖစ္တယ္- (ကုရ္အံ ၆း၁၆၅)။ ဒါေပမယ့္ လူလူခ်င္း မကိုးကြယ္ရေအာင္- အဲ့ ဒီ ဉာဏ္ဆိုတာ ပင္မ ဉာဏ္ဇစ္ျမစ္ႀကီးဆီက ကူးစက္ရျခင္းျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္ဇစ္ျမစ္ႀကီး ဆိုတာရွိေနတယ္။ အဲ့ဒါကို အာရ္ဗီစကားနဲ႔ အလႅာဟ္လို႔ ေခၚတယ္။ မိတ္ေဆြေလးလည္း ဉာဏ္ဇစ္ျမစ္ကို လက္ခံမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမြန္ျမင့္ ျမတ္တဲ့ သေဘာကိုေဆာင္တဲ့ ဘယ္နာမည္နဲ႔ မဆို ေခၚဆိုႏိုင္တယ္။ (ကုရ္အံ ၇း၁၈၀) လူလူခ်င္း ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ျခင္းမွ ကင္းေအာင္- အဲ့ဒီ အလႅာဟ္သည္သာ အခရာ၊ အဲ့ဒီ အလႅာဟ္သည္သာ ေနာက္ဆံုစြန္ေသာ ဉာဏ္စဥ္ကိန္းဆိုက္မႈ ဇစ္ျမစ္၊ လူမွန္ရင္ ဘယ္သူမဆို ဉာဏ္စဥ္ ကိန္းဆိုက္ၿပီး လူသားဉာဏ္ရ ဘုရားျဖစ္ႏိုင္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီရဲ႕ ဉာဏ္စဥ္ရဲ႔ဇစ္ျမစ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး- လို႔ သိတတ္ခံယူ လာေအာင္ “အလႅာဟ္မွအပ အျခား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာဘုရားမရွိ” ဆိုတဲ့ အသိကို သြင္းေပးထားျခင္း ျဖစ္တယ္။

အဲ့ဒီ ဉာဏ္စဥ္ဇစ္ျမစ္ အလႅာဟ္ကို စကားလံုးအားျဖင့္ ခိုင္းႏိႈင္းလို႔ မရလို႔ ပရမတ္ဘုရားလို႔ ေခၚတယ္။ အဲ့ဒီ အလႅာဟ္ဟာ ေလာကစၾကာ၀ဠာအားလံုးရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ အခရာျဖစ္တယ္- ဒါကို ဗဒိ လို႔ေခၚတယ္- (၆း၁၀၁)။

အလႅာဟ္ဟာ ေလာကအေပါင္း ျဖစ္တည္ေစမႈကို ဥံဳဖြ (ကြန္း-ကားန- ျဖစ္ဆို ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ၿပီ) ဆိုတာနဲ႔ ျပဳလုပ္ တယ္လို႔ ကုရ္အံက်မ္းရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာမွ မေျပာထားဘူး။ (ကုရ္အံက်မ္းကို ကိုးကားရျခင္းက ဒီေန႔ထိ ကမၻာ့ ဘာသာေရးက်မ္းေတြထဲမွာ အခုိင္မာဆံုးက်မ္း ျဖစ္လို႔ပါ။) အရွိန္အ၀ါနဲ႔ ခြင့္ျပဳျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒီခြင့္ျပဳတဲ့ process ကို “ကြန္း ဖ ယကူးန” အတည္ ျပဳ ျဖည့္ဆီးမႈကို “ျဖစ္” ဟု မိန္႔လိုက္ေသာ္ သို႔ျဖင့္ ျဖစ္လာရမည္သာ တည္း” လို႔ ေျပာတယ္။ ဥပမာ- ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အႀကီးဆံုးပုဂၢိဳလ္က ဤျမစ္ေပၚမွာ တံတားျဖတ္ထိုးခြင့္ ျပဳလိုက္ သည္ဆုိတဲ့ သေဘာပါ။ အဲ့ဒီအမိန္႔ကို အတည္ျပဳေပးလိုက္တာနဲ႔ အဲ့ဒီ ျမစ္ႀကီးေပၚမွာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ၀ုန္း ဒိုင္း တံတားတစ္စင္း ၿပီးသြားျခင္း မဟုတ္ပါ။ တံတားတည္ေဆာက္မယ့္ အခ်ိန္ တံတားတည္ေဆာက္ရာမွာ သံုး မယ့္ ၀တၳဳပစၥည္းမ်ား-၊ လုပ္အားမ်ား စိုက္ထုတ္မႈမ်ား အားလံုး ေပါင္းစပ္ရဦးမွာ ျဖစ္တယ္။

မျပည့္စံုမႈ

မျပည့္စံုမႈ- ဆိုတာ ဆိုတာ- အထူးသျဖင့္ ကိုယ္အဂၤါ မျပည့္မစံုေမြးမႈ- စသည္တို႔ကို နားလည္ပါ။ ဒီျဖစ္ရပ္မ်ိဳးက ကမၻာ့ အတိုင္းအတာနဲ႔ ၾကည္ရင္ လူ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳမွာ ပိုမ်ားတယ္။ ဒီအခါ လူေတြက ဖန္ဆင္းရွင္ကို အျပစ္တင္ ေလ့ရွိတယ္။- မွန္ပါတယ္ ကယ္တင္ရွင္၀ါဒ ဖန္ဆင္းရွင္သီအိုရီမွာ အျပစ္ရွိပါတယ္။ သူက အားလံုးကို ဥံဳဖြ သ ေဘာ ဖန္ဆင္းေနတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ အစၥလာမ္ဒသန ဖန္ဆင္းရွင္က- အားလံုးကို process နဲ႔ နိယာမ ျပဌာန္း ေပးထားတယ္။ လူေတြမွာ ကိုယ္လက္ မျပည့္မစံုေမြးတာ ခ်ိဳ႔တဲ့တာ လူေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္- အဲ့လို မျဖစ္ရေအာင္ လမ္းၫႊန္ေပးထားတယ္။ ဒါကို ရႈပ္ သြားႏိုင္တယ္- တစ္ခုခ်င္း ရွင္းျပပါမယ္။

လူနဲ႔ အျခားအရာ၀တၳဳမ်ား

လူဟာ အျခားအရာ၀တၳဳမ်ားထက္ ထူးျခားတယ္။ လူကို ျဖစ္တည္ေစမႈ နိယာမထဲမွာ ေလာကအေပါင္းကို ဘု ရားလုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ထိန္းေက်ာင္းေပးေစဘို႔ဆိုတဲ့ ေဖၚျမဴလာ ပါ၀င္လို႔ပါ။ (၆း၁၆၅) (ဒါကို ဘုရားကပ်င္းလို႔ ဖန္ ဆင္းသလား ဆိုတဲ့ ေခါင္းစီးမွာ ရွင္းပါမယ္။)

လူမွအပ တိရိစၦာန္မ်ား အရာအ၀တၳဳမ်ားအားလံုးက ေလာကဓမၼဥပေဒကို တိုက္ရိုက္နာခံ- အလုိက္သင့္ေနထိုင္ မႈနဲ႔ ျဖစ္တည္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြမွာ အကုန္လံုး အလိုက္သင့္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ားအေကာင္ တစ္ ေထာင္မွာ ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္း ခ်ိဳ႔ယြင္းတာ တစ္ေကာင္ မရွိႏိုင္ပါ။ တစ္သန္းမွာ တစ္ေကာင္ရွိတယ္ ထား ပါ- အဲ့ဒီ တစ္ေကာင္ ဘာျဖစ္ လို႔ ခ်ိဳ႔ယြင္းရသလဲ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ရင္- သူ႔မိခင္က ကိုယ္၀န္ရွိစဥ္ ကာလမွာ အဲ့ဒီ ကိုယ္၀န္ရွိရာ ဗိုက္ကို တစ္စံုတစ္ခုနဲ႔ ထိမိသြားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျပဌာန္းၿပီး process ထဲမွာ process ကုိ တာ၀န္ရွိေနတဲ့အရာက ခ်ိဳ႔ယြင္းသြားျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ က်ားမႀကီးက ေနာက္ေမြးလာသမွ် က်ားေလးေတြက ခႏၶာခ်ိဳ႔ယြင္းေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဒီလို ခၽြင္းခ်က္မ်ိဳးက ေတာရိုင္းသတၱ၀ါမ်ားထက္ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႔ေနအိမ္ေမြး တိရိစၦာန္ေတြမွာ ပိုမ်ားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လမ္းေဘး ေခြးေလ ေခြးလြင့္ေတြမွာ- ခႏၶာမစံုတဲ့ ေခြးေလးေတြ ေမြးတာ ေတြ႔ရပါတယ္။- လူေတြက ရိုက္ေထာင္း၊ ေလွ်ာက္လွန္႔၊ ခဲနဲ႔ထု မ်ိဳး စံုလုပ္ေနတာကိုး။

ဒီလို ျဖစ္စဥ္ရဲ႔ အမ်ားဆံုး သတၱ၀ါကေတာ့ “လူ”လို႔ ဆိုရပါမယ္။ လူ ဆိုတဲ့အရာမွာ အျခားသတၱ၀ါမ်ားနဲ႔တူတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြက ရုပ္နဲ႔ အသက္ ျဖစ္တယ္။ အျခားသတၱ၀ါမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့ အပိုင္းက ထပ္ဆင့္ပ့ံပိုင္းဉာဏ္ ျဖစ္ တယ္။ အဲ့ဒီ ထပ္ဆင့္ ပ့ံပိုးဉာဏ္ကို ကုရ္အံ ရူးဟ္ လို႔ေခၚတြင္တယ္။ မိန္းကေလးတိုင္းမွာ ေမြးလာကတည္းက “သားအိမ္” ပါလာေစသလို (ခၽြင္း ခ်က္ ဆယ္သန္းမွာ တစ္ေယာက္ မရွိႏိုင္ဘူးေနာ္- ဒါကိုလည္း ရွင္းပါမယ္။) လူတိုင္းမွာ ရူးဟ္ဆိုတဲ့ ထပ္ဆင့္ပ့ံပိုးဉာဏ္အား က ပါလာေစဘို႔- သူ႔ကို ျဖစ္ေစတဲ့ ပံုစံခြက္ mold ထဲမွာ ရွိၿပီး ျဖစ္တယ္။ ဒီ ဉာဏ္အားက- ေလာကအေပါင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္ထိန္းသိမ္းေစဘို႔ အတြက္ ကရိယာ အျဖစ္လို႔ နား လည္ပါ။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ လူကို ေလာကအတြက္ ဘုရားျဖစ္ေစ တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာ ေလာကကို အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ အရည္အခ်င္း (လက္ႏွက္) မရွိျဖစ္ေနဦးမယ္။

ဒီဉာဏ္အားကို ပံ့ပိုးမယ့္ ေလာင္စာက ဆႏၵ ျဖစ္တယ္။ ဆႏၵဆိုတဲ့ တြန္းအားေလာင္စာ မရွိရင္ သိလို၊ တတ္လို၊ စူးစမ္းလိုတဲ့ အရာမရွိဘဲ ဉာဏ္က ရပ္ေနဦးမယ္။ အဲ့ဒီ ဆႏၵက လြတ္လပ္မႈရွိတယ္- ဒါမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စူး စမ္း- ေတြးေခၚႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။- တိရိစၦာန္ေတြမွာ အဲ့လို တြန္းအား ဆႏၵမပါ၀င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ားဟာ ဘယ္ ေတာ့မွ ျမက္ကို မစားဘူး၊ စား စရာအျဖစ္လည္း မစူးစမ္းဘူး။

ဒီ ဆႏၵရဲ႕ တြန္းအားေၾကာင့္ ထပ္ဆင့္ပ့ံပိုးဉာဏ္ ဖြံ႔လာတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ အက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ ေကာင္း တာေတြ ျဖစ္လာသလို ခ်ိဳ႔ယြင္းတာေတြလည္း ရွိေနတယ္။ လူေတြရဲ႔ ထပ္ဆင့္ပ့ံဉာဏ္အားေၾကာင့္ ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာေတြ- ဥပမာ သေႏၶတား ေဆးေပၚလာလို႔ ေကာင္းတာေတြ ရွိသလို- အဲ့ဒီရဲ႔ အက်ိဳးဆက္ ေၾကာင့္ ခႏၶာ မသန္စြမ္းတဲ့ ကေလးေတြလည္း ေမြးလာႏိုင္တယ္။

က်ားတစ္ေကာင္မွာ ကေလးဖ်က္ခ်တာ မရွိဘူး၊ ဖ်က္ခ်ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိဘူး။ လူကေတာ့ ကေလး လည္း ဖ်က္ခ် တယ္- လက္သည္မႏိုင္လိုက္တဲ့အခါ က်ိဳး၊ ပဲ့၊ကန္း၊ အ- ေတြ ေမြးလာႏိုင္တယ္။

အစားအေသာက္ပိုင္း ဆိုင္ရာမွာလည္း ဒီလိုပဲ က်ားက အသားကလြဲ ဘာမွ မစားဘူး၊ လူက အကုန္စားၾကည့္ ခ်င္တယ္- ဒီေတာ့ သေႏၶမယ့္ကေလးမွာ မိဘရဲ႔ အစားအေသာက္ေၾကာင့္ အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္ေပၚတာေတြ ရွိ တယ္။

ဒီဆႏၵ ဆိုတဲ့ အရာေၾကာင့္ပဲ-- လူေတြဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတယ္- ပတ္၀န္းက်င္ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္လာတယ္လို႔ ျမင္ရတယ္- ဒီအခါ အဲ့ဒါကို လိုက္မမွီတဲ့ လူေတြက သူမ်ားလို ေနခ်င္၊ စားခ်င္၊ ျပဳမူခ်င္မႈမ်ားေၾကာင့္ မြန္းၾကပ္ သလို ခံစားလာရတယ္- ဒီ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ ဆိုတဲ့ အရာကို ေနာက္ဆံုး ထြက္ေပါက္အျဖစ္ အျပစ္ တင္ရပါေတာ့တယ္။

အစၥလာမ့္ သြန္သင္မႈမွာ အဲ့ဒီအတြက္ သီးျခား ကယ္တင္ရွင္ မရွိဘူး။ ကယ္တင္ရွင္ဆိုတာ မိမိပဲ ျဖစ္တယ္။ မိမိ ဟာ လူျဖစ္လို႔ လူတစ္ဦးရဲ႔ အရည္အခ်င္းကို လူကိုယ္တုိင္က ေဖၚေဆာင္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ အတြက္ဘယ္လို ရုန္းကန္ေနထိုင္ က်က္စားရမယ္ဆိုတဲ့ အသိဉာဏ္ကို ရလာဘို႔၊ သူမ်ားထက္သာခ်င္ရင္ သူမ်ားထက္ ဉာဏ္ အားေကာင္းလာဘို႔- ဉာဏ္စဥ္ ဇစ္ျမစ္ဆီက ဉာဏ္အားကို မိမိရဲ႔ ဉာဏ္အားက ဓါတ္ကူးယူႏိုင္ဘို႔ လိုတယ္။ ဓါတ္ကူးယူႏိုင္ေလ ဉာဏ္အား ပိုေကာင္းလာေလပဲ။ ဒီအခါ ေလာကကို ပိုၿပီးပိုၿပီး ျမင္လာမယ္- ေဘာ္လံုးပြဲကို အေပၚကၾကည့္သလို ျမင္လာမယ္။

ကမၻာေပၚရွိ လူသား ဘုရားေတြဆိုတာက - နမူနာေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေတာင္ ပါေမာကၡ ျဖစ္ႏိုင္တာ၊ ငါတို႔ လည္း ပါေမာကၡ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့- ဆိုတဲ့ အသိမ်ိဳး၀င္ေအာင္ ေဖၚေဆာင္ျပျခင္း ျဖစ္တယ္။