ဦးပိန္တံတား သမိုင္းစကား မမွားေစဖို႔

ဦးပိန္တံတားေခၚ ေတာင္သမန္တံတားကို ပုဂံမင္းလက္ထက္ သကၠရာဇ္ ၁၂၀၉ ခုႏွစ္မွာ အမရပူရျမိဳ႕၀န္ ဦးဘိုင္ဆပ္နဲ႔ ျမိဳ႕ စာေရးေမာင္ပိန္တို႔ ဦးေဆာင္ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီတံတားဟာ ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဂုဏ္ေဆာင္တံတား ျဖစ္ေနပါျပီး။ အေရွ႕အာရွမွာ သက္တန္းအရွည္းဆံုး သစ္သားတံတားအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြား ေနရျပီး ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြရဲ႕ မ်က္စိပေသဒ ဆြဲေဆာင္ျခင္းခံေနရတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္၊ ႏုိင္ငံျခားေငြရွာေပးေနတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ သမိုင္းအေမြ၊ ျမန္မာ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ထိန္းသိမ္းရမွာပါ။

ဒီအေၾကာင္းကို စာေရးဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ မၾကာခန ဂုဏ္ယူစြာ ထုတ္ေဖၚေရးသား ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုေရးတဲ့အခါ မွာလည္း တစ္ခါ တစ္ခါ ျမန္မာဘုရင္နဲ႔ ျမန္မာဘုရင္ရဲ႕ ေျမာက္စားခံရသူေတြကို အထင္ေသးေစတဲ့ ႏုိင္ငံျခား သားမ်ားရဲ႕ စြပ္စြဲႏွိမ္ခ် ေရးသာခ်က္ေတြ ကို အေထာက္အကူျပဳမဲ့ အေရးသားေတြ ေဖၚျပလာတာကို မၾကာခဏ ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ အေတာ္ပဲ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရပါတယ္။ ဒီကေန႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အေရးထား ဂုဏ္ယူေနရတဲ့ အဆင့္ေရာက္ရတဲ့ ဦးပိန္တံတား ေဆာက္လုပ္ျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း မဟုတ္တလ်ား စြပ္စြဲေရးသားတာလည္း ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

ျမိဳ႕၀န္ကုလား ဘိုင္ဆပ္တို႔ရဲ႕အၾကံက အင္းရဲ႕အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ့ ဘိုင္ဆပ္နဲ႔ ဘာသာတူနဲ႕ အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြကို ဘိုင္ဆပ္အလိုရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အလ်င္ျမန္ အလြယ္တကူေရာက္ရွိျပီး အမရပူရ ထီးနန္းကိုေတာင္ အရယူဖို႔ ၾကံစည္ထားတယ္လို႔ စြပ္စြဲထားခ်က္ကို   ေဖၚျပေလ႔ ရွိပါတယ္။

အဲ့ဒီလို စြပ္စြဲရေအာင္ ခိုင္လံုတဲ့ အေထာက္အထားလည္း မရွိပါဘူး။ ခိုင္မာတ သမိုင္းစာအုပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဦးကုလား ရာဇ၀င္၊ မွန္နန္းရာဇ၀င္၊ ကုန္းေဘာင္မဟာ ရာဇ၀င္မ်ားမွာလည္း လံုး၀မပါပါဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္ မ်ားကို ဦးပိန္တံတားေဆာက္လုပ္ ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းေတြကို အရွိကိုအရွိတိုင္း သိရွိေအာင္ ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။

အဲ့ဒီ တံတားၾကီးမေဆာက္ခင္ အသာဖယ္ယာေခါင္းေဆာင္တဲ့ သံအဖြဲ႕ အင္း၀ျမိဳ႕ကို လာၾကတုန္းက ေတာင္ သမန္ကို သူတို႔ ပိုင္တဲ့သေဘာၤနဲ႔ျဖတ္ျပီး ၀င္လာၾကတာ နန္းေတာ္ျမိဳ႕ရိုးအထိ ေပါက္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္း ေၾကာင္း ရွိဖူးတယ္။ ဒီ ဦးပိန္တံတား   ေဆာက္ျပီးေနာက္မွာေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕သေဘၤာေတြဟာ နန္းေတာ္ဦးထိ မ ေရာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘုး။ ဒါကို ျမင္တက္ဖို႔ လိုပါတယ္။

(အစၥလာမ့္ ဓမၼဗိမာန္ ႏွစ္ ၂၀ ျပည္႔ အထူးစာေစာင္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀၂ မွာ တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ့္သာသနာ ၀င္ ေလာကမွာ ျမန္မာ့ သမိုင္းႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေလးစားခံရဆံုး ဆရာၾကီး ပသီဦးကိုကိုေလး၏ ေဟာေျပာခ်က္ (ခ်က္ (၃) ခ်က္ ေဆာင္းပါးမွ)

ဤသို႔ နယ္ခ်ဲ႔အႏၱရာယ္မွ လြတ္ကင္းေအာင္ ပရိယယ္ၾကြယ္ၾကြယ္ျဖင့္ တားဆီးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အမရပုူရျမိဳ႕ ပတ္ ၀န္းက်င္ကို တစ္ႏွစ္ လွ်င္ ႏွစ္လေက်ာ္ ေရလႊမ္းမိုးလ်က္ရွိရာ လူမ်ားစီးပြားေရးအတြက္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူ ျဖတ္သန္းသြားႏိုင္ရန္အတြက္ အေမွ်ာ္ အျမင္ၾကီးစြာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

(တကၠသိုလ္ ေန၀င္းဘာသာျပန္ အင္း၀ေရာက္ ျဗိတိသွ်သံ)

ျမိဳ႔စာေရး ဦးပိန္ သစ္သားတံတား တစ္ခုေဆာက္လုပ္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ (၁၄) အမရပုရျမိဳ႕အေၾကာင္းမွာ-

ပုဂံမင္းလက္ထက္က ျမိဳစာေရး ေမာင္ပိန္သည္ ထိုအင္းကိုျဖတ္၍ သစ္တားတံတားၾကီးတစ္ခု ေဆာက္လုပ္ လႈဒါန္းခဲ့ရာ ယခုတိုင္ ရွိေသးသည္။ ေတာင္သမာန္ အင္းတစ္ဖတ္တြင္ ပုဂံမင္းတည္းထားခဲ့ေသာ ေက်ာက္ေတာ္ ၾကီးဘုရား ရွိသည္လို႔ ေဖၚျပထားေတာ့ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ျမိဳ႕စာေရးမင္း ေမာင္ပိန္ ဟာ ေစတ နာအေလ်ာက္ တံတား ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းရာမွာ တံတား တစ္ဖတ္ခ်က္မွာရွိတဲ့ ရြာမ်ားက ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြ လြယ္လင့္တကူ အႏၱရာယ္ကင္းရွင္စြာနဲ႔ ဘုရားဖူးသြားႏုိင္ပါေစ ဖို႔ဆိုတဲ့   ေစတနာကိုလည္း ဘယ္သူမွ မ ျငင္းႏုိင္ပါဘူး။ ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္းလို ခိုင္မာတဲ့ က်မ္းၾကီးက ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းခဲ့သည္ ဟု ေဖၚျပထားပါသည္။

ျမိဳ႕စာေရးမင္း ဦးပိ္န္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ဦးပိန္တံတာား တစ္ခုတည္းသာမက ဦပိန္သည္ စက်င္၀ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ လ်က္   ေတာင္ၾကီးတံတား၊ ဟသၤာတံတား၊ ပန္းဘဲတံတား၊ ဗံုအိုးတံတား၊ စက်င္၀တံတား၊ ကုကၠိဳင္တံတား မ်ားကိုလည္း ေဆာက္လုပ္ခဲ့ ပါသည္။ တံတားမ်ားေဆာက္လုပ္ရန္ လုိအပ္ေသာ ပန္းဘဲသမားမ်ားႏွင့္ လက္သ မားမ်ား ေနထိုင္ရန္ ပန္းဘဲရြာႏွင့္ လက္သမား ရြာကိုလည္း တည္ေပးခဲ့ပါသည္။

ေနာက္စြပ္စြဲခ်က္တစ္ခု ရွိေသးတယ္။ အမရပူရျမိဳ႕သစ္တည္တဲ့အခါ အင္း၀နဲ႔ စစ္ကိုင္းဘက္က နန္းေတာ္ ေဟာင္းေတြ အိမ္ေတာ္ေဟာင္းေတြ၊ ၾကမ္းအေဟာင္းေတြကိုဖ်က္ျပီး ေတာင္သမန္တံတားၾကီးမွာ အသံုးျပဳတာ ေပ့ါဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္။ ထိုစြပ္စြဲ ခ်က္ စကားသည္ လံုး၀ယုတိၱမရွိေပ။ နန္းေတာ္မ်ား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ား၊ မင္းစိုး ရာဇာမ်ား၏ အိမ္မ်ားတြင္ မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီး တက္ရပါ။ တံတားေဆာက္ရာတြင္ သံုးသည္ဟုဆိုလွ်င္ ျမန္မာ့ အယူအဆအရ နာမ္ႏွိမ္ရာက် ဘုရင္လာခြင့္ျပဳမည္ မဟုတ္ပါ။ နန္းေတာ္တိုင္သည္ လူၾကီးတစ္ပို္က္ ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိပါသည္။ ဦးပိန္တံတားမွာ လူၾကီးတစ္ပိုက္လံုးပတ္မရွိပါ။ နန္းေတာ္ကို မျမင္ ဖူးေသာ မႏၱေလးသား မဟုတ္ သည္႔ သမိုင္းဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္သာ ျဖစ္တန္ရာ၏လို႔ ေမာင္ေမာင္ခင္ (BSc. Dip Ed) က ၁၉၉၅ ခု၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလထုတ္ မိုးေသာက္ၾကယ္ မဂၢဇင္းမွာ ေရးသားထားပါတယ္ ။

ဦးပိန္သည္ တံတားမ်ားေဆာက္လုပ္ရန္အတြက္ ကၽြန္းသစ္ခုတ္ခြင့္ ရရွိေလသည္။ ျမစ္ေရၾကီးေသာအခါ ကၽြန္း သစ္မ်ား ေဖာင္ ဖြဲ႕ျပီး သယ္ေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ အေဟာင္းမ်ားမပါပဲ သစ္သားျဖင့္ ေဆာက္ခဲ့သည္။ အမရပုရ ေရာက္ အဂၤလိပ္သံမႉး ဟာင္နရီယူး က ဦးပိန္တံတားၾကီးပံုတူကို ေရးဆြဲေဖၚျပခဲ့ေပသည္။ တံတားၾကီးသည္ အ သစ္စက္စက္ျဖစ္ျပီး ကၽြန္း၀ရန္တာႏွစ္ဘက္တြင္ ပန္းပု၊ ပန္းႏြယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္ဟု အတိအက် ေဖၚျပ ထားသည္လို႔ (တကၠသိုလ္ ေန၀င္း ဘာသာျပန္ – အင္း၀ေရာက္ျဗိတိသွ်) စာအုပ္မွာ ေရးသားထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစြပ္စြဲခ်က္ဟာလည္း အေျခအျမစ္မရွိပါဘူး။

ေနာက္စြပ္စြဲခ်က္တစ္ခုက ျမိဳ႕၀န္ဘို္င္ဆပ္က သူရဲ႕ ရဲစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ ျမိဳ႕၀န္ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက ၾကက္တိုက္၊ ငွက္ တိုက္၊ ႏြားတိုက္၊ ဆိတ္တိုက္ဆိုတဲ့ အတက္ေတြကို ဘုရင္က သေဘာက်လို႔ ျမိဳ႕၀န္ ျဖစ္လာ ရေတာ့ နာယဂုဏ္ေျခာက္ပါးနဲ႔ ဘယ္ ညီႏုိင္မွာလဲလ ို႔စြပ္စြဲ ပါေသးတယ္…

အဲဒီလိုစြပ္စြဲတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာဘုရင္ေတြကို ဆင္ျခင္တုံတရား နည္းပါးသူအျဖစ္ ေရးရာ ေျပာဆိုရာက်ပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားနဲ႔ စည္းကားေအာင္ လမ္းတံတားမ်ားနဲ႔ တင့္တယ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မဲ့ ျမိဳ႕ ေတာ္စည္ပင္ေအာင္ တာ၀န္ ယူႏုိင္တဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္တစ္ဦးကို တာ၀န္ေပးေရြးခ်ယ္ရာမွာလဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေရြး မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမိဳေတာ္၀န္တာ၀န္ကလည္း ၾကီးမားတဲ့အတြက္ ေတာ္ရံုတန္ရံု အရည္အခ်င္းနဲ႔ ျဖစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘုး။ ဘုရင္ကို ႏွိမ့္ခ်ဟန္အေရးအသားေတြဟာ ျမန္မာ့ အေရးကို ႏွိမ္ခ်င္ၾကတဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံ သား ေတြရဲ႕ေလသံမ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမိဳ႕စား ၊ ရြာစား၊ ျမိဳ႕၀န္ျဖစ္တဲ့ အဆင့္ေတြဟာ သာမန္မဟုတ္ပါ့ဘုူး .။

သူတို႔မွာ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးမွ အဲ့ဒီ ေနရာကိုေရာက္ ရတာပါ။ ျမန္မာနန္းတြင္း အမႈထမ္းေတြ မွာ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရွိပါတယ္။ ေသေဖၚရွင္ဖတ္ ငါးေယာက္တစ္စုကို တစ္အိုးစားလို႔ ေခၚပါ တယ္။ ႏွစ္အိုးစားကို အၾကပ္ တစ္ေယာက္ ထားပါတယ္။ အၾကပ္ငါးေယာက္ပါတဲ့ အိုးစားအစုကို ေသြးေသာက္ တစ္ေယာက္ ထားပါတယ္။ ေသြးေသာက္ႏွစ္ေယာက္ကို တပ္မႈးတစ္ေယာက္ထား ပါတယ္ အဲဒီတပ္မႉး ငါး ေယာက္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ အစုကို ဗိုလ္တစ္ေယာက္ ထားတယ္။

အ့ဲဒီထဲက ေျခဆယ္ပြဲရမွ ဆင္အစုကို ၀င္ရတယ္။ ဆင္တယ္ပြဲရမွ ေသြးေသာက္အစုကို ေရာက္တယ္။ အဲဒီ အဆင့္ေတြကို   ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးမွ ျမိဳ႕စား၊ ရြာစား၊ ျမိဳ႕၀န္ မွဴးမတ္ေတြ ျဖစ္ၾကရတာပါ။ အဲဒါေတြကိုသိရက္သားနဲ႔ ျမိဳ႕၀န္ရာထူးကို လြယ္လြယ္ခန္႔ လိုက္တယ္ ေျပာတာဟာ ဘုရင္ကို အရည္အခ်င္းမဲ့သူအျဖစ္ စြပ္စြဲလိုက္တာ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမိုင္းဆရာ ေဒါက္ တာေက်ာ္သက္က သူေရးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသမိုင္း စာအုပ္စာ မ်က္ႏွာ (၃၇၄) မွ ပုဂံမင္း (၁၈၄၆-၁၈၅၂) နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထီးနန္းကို သာယာ၀တီမင္း၏ သားေတာ္ၾကီး ပုဂံမင္းက ဆက္ခံေလသည္။ ပုဂံမင္းလက္ထက္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကုန္းေဘာင္ရာဇ၀င္တြင္ ပုဂံမင္းကို ေရွး အစဥ္အလာမင္းမ်ားကဲ့သို႔ မင္းျဖစ္သည္ဟု ေဖၚျပထားသည္။

ပုဂံမင္းသည္ စတုတြင္ ဆည္ေျမာင္း၊ ကန္ေခ်ာင္းမ်ားကို ေဖါက္လုပ္သည္။ ထိုေဒသမ်ားတြင္ ေစတီပုထိုး တည္ ထားသည့္ သာသ နာေဘာင္သို႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအား သြတ္သြင္းခ်ိီျမင့္၍ သာသနာဒါယကာ အျဖစ္ခံယူခဲ့ပါသည္။ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား၏ သမီးေတာ္ႏွင့္ လက္ဆက္သည္။ သူပုန္ထျခင္းကို ျငိမ္သက္ပိျပားေအာင္ ျပဳလုပ္သည္။ တရုတ္ႏုိင္ငံမွ သံတမန္အဖြဲ႕ကို တန္းတူႏုိင္ငံမွ ေစ လႊတ္ေသာ သံအဖြဲ႔သို႔ လက္ခံျပဳစုသည္ဟု ပါရိွေလသည္ဟု ပုဂံမင္း ေကာင္းေၾကာင္း ေရးသားထားခ်က္မ်ားကို ေတြ႕ရွိေန ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားက ပုဂံမင္း၏ အ ေၾကာင္းကို ေျပာဆိုၾကသည္မွာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ကြဲေလသည္။ ၄င္းတုိ႔အဆိုအရ ထင္ရွားသည့္ အခ်က္ကား ပုဂံ မင္းသည္ တန္ခိုးအာဏာကို အလြဲသံုးစားျပဳသည္ဟုလည္းေကာင္း၊ တို္င္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးကို ေဆာင္ ရြက္ျခင္း မျပဳ ဟု လည္ေကာင္းဆိုၾကေသာ အခ်က္ျဖစ္ေလသည္။ တိုင္းေရးျပည္ရာကို မင္းက လစ္လ်ဴရႉထားသည္႔အတြက္ တန္ခိုးအာဏာကို အလြဲသံုးစား၍ ေဟာရမ္းမႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

ေနာက္စြပ္စြဲမႈ တစ္ခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘိုင္ဆပ္ျမိဳ႕၀န္ျဖစ္တာနဲ႔ အမရပူရက အမ်ိဳးသားေကာင္း အမ်ိဳး သမီးေကာင္းေတြမွာ အသက္ေသတဲ့သူနဲ႔ ဘ၀ပ်က္တဲ့သူနဲ႔ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြမွာေတာင္ အ ရွက္ကြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ ပါပဲ။

ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အခုလို သမိုင္းအမွန္ကို ျပန္တင္ျပခ်င္ပါတယ္-

ျမန္မာရာဇ၀င္တြင္ အာဏာအတြက္ အေဖကိုသားသတ္၊ သားကိုအေဖသတ္၊ အစ္ကိုကို ညီသတ္၊ ညီကို အစ္ ကိုသတ္စေသာ ရႈပ္ေထြးလွေသာ နန္းတြင္ေရးရာမွာ မင္းညီမင္းသား သို႔မဟုတ္ ဘုရင္တစ္ပါးပါးရဲ႕ သစၥာေတာ္ ခံအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရတာ လြယ္ကူတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘုး။ အဲဒီအေျခအေနတြင္ ဦးဘို္င္ဆပ္တို႔ အမႈ ေတာ္ ထမ္းခဲ့ရတဲ့ျဖစ္စဥ္က ၾကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ ရသကဲ့သို႔ အႏၱရယ္မ်ားလွပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျမိဳ႕ေတာ္ ၀န္ဘို္င္ဆပ္ႏွင့္ ျမိဳ႕စာေရး ဦးပိန္တို႔အေၾကာင္းကို ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ လထုတ္ မိုးေသာက္ၾကယ္ မဂၢဇင္းပါ သမိုင္းသုေတသီ ဆရာဦးေမာင္ေမာင္ခင္ BSc (Dip Ed) ရဲရာဇ၀င္ အေဆာင္ေဆာင္ မွ ေမႊေႏွာက္ စုစည္းထား ေသာ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္၀န္ဘို္င္ဆပ္ႏွင့္ ျမိဳ႕စာေရးဦးပိန္ စြပ္စြဲေခ်ပခ်က္မွ ထုတ္ႏွတ္ျပီး အနည္းငယ္ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ျမိဳ႕ေတာ္ဦးဘိုုင္ဆပ္၊ ဦးပိန္ႏွင့္ ပုဂံမင္းတို႔သည္ ငယ္စဥ္က ေတာင္သမန္အင္း အေနာက္ထိပ္ရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းတြင္ စာ အတုူ သင္အံခဲ့ၾကသည္။ ဘို္င္ဆပ္သည္ ပုဂံမင္းသား၏ ယံုၾကည္ခ်က္ သဒၵါ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ ဆံရေသာ လူပ်ိဳေတာ္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး မင္းသားအလိုက် တာ၀န္မ်ားေဆာင္ရြက္ခံစား ေတနရေလသည္။ သာယာ ၀တီမင္းသည္ မိမိ၏သားၾကီး ျပည္မင္းသားအား ဒဂံုျမိဳ႕မွအျပန္ အထင္မွားျပီး သာယာ၀တီမင္း၏ မိဖုရား မျမ ကေလး၊ ျပည္မင္းသားႏွင့္ ေျမးေတာ္ ကေလးမ်ားသည္ မင္းမိန္ျဖင့္ အကြပ္မ်က္ခံရေလသည္။ ျပည္မင္းသား အသတ္ခံရျပီးေနာက္ သာယာ၀တီမင္း နတ္ရြာစံေလသည္။ ပုဂံမင္းက ခမည္းေတာ္ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံခဲ့ ေလသည္။ ပုဂံမင္းသည္ မိမိနန္းတက္ေသာအခါ ဦးဘိုင္ဆပ္၏ အရည္အေသြကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ပင္သိရွိ ျပီးျဖစ္၍ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ခန္႔ျပီး ဦးပိန္ကို စာေရးခန္႔ခဲ့ေပသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္သည္ နန္းျမိဳေတာ္အတြင္းႏွင့္ ျမိဳ႕ျပင္ ႏွစ္ ရပ္ စလံုးကို အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္၀န္ပင္ျဖစ္သည္။

ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဦးဘို္င္ဆပ္သည္ အမရပူရျမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားအနက္ ရွားရွားပါးပါး အုတ္ တိုက္ေက်ာင္းၾကီး တစ္ေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းခဲ့သည္။ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဦးဘိုင္ဆပ္သည္ အခြန္အတုပ္ ေကာက္ရာတြင္ တိုင္းသူျပည္သားႏွင့္ မင္းမႈ ထမ္းမ်ား အေပၚျခားနားျခင္းမျပဳပဲ မင္းမိန္႔အတိုင္း စည္းၾကပ္ ေကာက္ခံခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အခြန္မေဆာင္လိုေသာ မင္းမႈထမ္း မ်ား၏ မ်က္မုန္းက်ိဳးျခင္း ခံရေလသည္။ ေန ျပည္ေတာ္၌ ျပည္မင္းသားသစၥာခံ ဘက္ေတာ္သားမ်ားက လည္းရွိေနပါသည္။ ပုဂံမင္း၏ သစၥာခံ ဘက္ေတာ္ သားအေပၚ မလိုမုန္းထား မႈမ်ားလည္းရွိၾကေပမည္။

ဤသည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။ အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာမရွိေပ။ ဦးဘို္င္ဆပ္သည္လည္း က်မ္းေတာ္ရြက္ သစၥာေတာ္ ခံတစ္ဦး ျဖစ္ သည္ႏွင့္အညီ ေစသည္႔ကၽြန္၏၊ ထယ္သည္႔ႏြားကြဲသို႔ အမႈေတာ္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းရြက္ရေပ သည္။ ပုဂံမင္း၏ အတိုက္ခံမ်ား အားလံုးမွာလည္း အမႈေတာ္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းရြက္ရေပသည္။ ပုဂံမင္း၏ အ တိုက္အခံ အားလံူးမွာလည္း ေရႊျမိဳေတာ္၀န္ ဦးဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ ျမိဳ႕စာေရး ဦးပိန္တို႔ကို မလိုမုန္းတီး ၾကေပမည္။ ၄င္း တုိ႔ကဲ့သို႔ သစၥာရွိ မင္းမႈထမ္းလူယံုမ်ားရွိေန၍ ပုဂံမင္းကို လုပ္ၾကံရန္မလြယ္ကူေပ။ ဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ ေတာင္သမန္ တံတား ဒါယကာ ဦးပိန္တို႔ကို အျပစ္ရွာမွာသာလွ်င္ ပုဂံမင္း၏ ထီးနန္းကို လြယ္လင့္တကူ ရရွိေပမည္။ က ေနာင္းမင္းသား၏ ေနာက္လိုက္အဖြဲ႕မ်ားသည္လည္း ပုဂံမင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ဆန္႕က်င္သူ မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။

ဤအေျခအေနတြင္ ဦးဘိုင္ဆပ္တုိ႕ကို ဒုကၡေပးလိုေသာ ေနာက္ထပ္အုပ္စုတစ္ခုကလည္း ရွိေနသည္။ ယင္း သည္ အျခားမဟုတ္၊ ပုဂံမင္းမိဖုရား၏ ေမာင္ေတာ္ ဦးေက်ာက္လံုးတုိ႔ အုပ္စု ျဖစ္သည္။ ၄င္းဦးေက်ာက္လံုးက ဦးဘိုင္ဆပ္ကို ျမိဳ႕၀န္ရာထူးမွ ျဖဳတ္ခ်၍ မိမိျမိဳ႕၀န္ျဖစ္လိုသည္.။

တစ္ေန႔ ဦးဘိုင္ဆပ္သမီးကို ဦးေက်ာက္လံုးက ခိုးယူေပါင္းသင္းသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္က သမီးခိုးမႈကို မင္းၾကီးအား တိုင္တန္းရန္ နန္းေတာ္သို႔ ၀င္ခဲ့သည္။ မိဖုရားၾကီးက မိမိ၏ ေမာင္ေတာ္ ဦးေက်ာက္လံုး မယား လိုလားမႈကို ပုဂံ မင္းအား ၾကိဳတင္ ေလွ်ာက္ထား ခဲ့ေလသည္။ ဦးဘို္င္ဆပ္ ပုဂံမင္းေရွ႕ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ဘုရင္က အရိပ္အကဲၾကည္ျပီး …ေယာက္ဖေတာ္   ေမာင္ေက်ာက္လံုး၏ ေယာကၡၾကီး ေနာက္က်လွခ်ည္လား …က်ီဆည္ ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္ ႏွင့္ ေမာင္ေက်ာက္လံုးတို႔ လည္း သမီးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး က်ားႏွင့္ ဆင္ကဲ့သို႔ ရန္ေစာင္ေနခဲ့ၾကသည္။

ထုိအေတာအတြင္း မင္းမႈထမ္းနာခံေတာ္ ဦေရႊရ၏သမီး မနစ္ကို ေရႊနားေဋာင္းအမႈႏွင့္ ခ်ဳပ္ထားခဲ့ရမွ နာခံေတာ္ ဦးေရႊရ ေတာင္း ပန္မႈကို ေထာက္ထားျပီး မနစ္အား လက္မေဖာက္တန္း အခ်ဳပ္ေထာင္မွ လႊတ္ေပးခဲ့ေလသည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ မနစ္ကို ဦးေက်ာက္ လံုး၏ အစ္မေတာ္ မိဖုရားၾကီးက ေသာက္ေတာ္ ေရႊဖလားတစ္လံုး ေပ်ာက္ ဆံုးမႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ မနစ္က ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ ပါး ခိုးယူထားေၾကာင္း ေခ်ပခဲ့သည္။ မိဖုရားၾကီးလည္း ဦးဘို္င္ဆပ္အား ကိုယ္လုပ္ေတာ္မိဖုရားငယ္တစ္ပါး ခိုး၀ွက္ထားသည္ဟူ၍ ပင္ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးျပီး စံုစမ္းခိုင္း ေလသည္။

တစ္ေန႔ ပုဂံမင္းတရားၾကီး ရုပ္စံုသဘင္ ၾကည္႔ရႈေတာ္မူေနရာမွ ရုတ္တရက္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ မိဖုရားငယ္ထံ ၾကြ ျမန္းေတာ္ မူခဲ့ေလသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္သည္ ေရႊဖလားေပ်ာက္ဆံုးမႈကို စံုစမ္းရန္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ မိဖုရားငယ္ထံ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ စစ္ေဆးေမးျမန္ျပီးအျပန္ ဦးဘို္င္ဆပ္သည္ ပုဂံမင္းတရားၾကီးႏွင့္ ဆံုဆည္းခဲ့သည္။ ပုဂံ မင္းတရားၾကီး ရုပ္စံုသဘင္ ၾကည့္ေတာ္မူေနရာမွ ရုတ္တရက္ မိဖုရားထံ ၾကြေရာက္မူျခင္းသည္ မလိုမုန္းထား သူမ်ား၏ ဆင္ကြက္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ မိဖုရားငယ္ကလည္း မိမိအေပၚ ယံုမွားသံသယ ရွိေနမႈကို ရွက္ေတာ္မူ ျပီး လြတ္ေအာင္တိုင္ၾကားေပမည္။ ေနာက္ဆံုး ကုန္ေဘာင္ဆက္ မဟာရာဇ၀င္ၾကီး တတိယအတြဲ စာမ်က္ႏွာ ၈၆- ၈၈ အရ ဦးဘိုင္ဆပ္၊ ဦးပိန္ႏွင့္တကြ ငေရႊေဘာ္၊ ငမႈန္၊ ငရွင္ကေလး၊ ငက်ားၾကီး၊ ငၾကံတို႔ ကြပ္မ်က္ျခင္း ခံရေပသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ပုဂံမင္းကိုယ္တိုင္ သူအခ်စ္ဆံုူး ဦးဘို္င္ဆပ္ကို မသတ္ခ်င္ဘဲ သတ္ခဲ့ရေၾကာင္း အင္း၀ေရာက္သံ တြင္ ေဖၚျပထားပါသည္။

ဒါေတြကေတာ့ ဦးဘို္င္ဆပ္၊ ဦးပိန္တို႔ကို မလိုမုန္းတီစြာ မၾကာခဏ အေရးယူခံရျခင္းရဲ႕ အဓိက အခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

မင္းလိုလိုက္ မင္းၾကိဳက္ေဆာင္ရာတြင္ အခြင့္အေရး ယူေကာင္း ယူခဲ့ ႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အာဏာသိမ္းရန္ ၾကံစည္သည္ဟူေသာ အေရးအသားမွာ သမိုင္းတြင္ ရွာမေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ဦးဘို္င္ဆပ္ ကြပ္မ်က္ခံရျပီးေနာက္ ဘုရင့္ ေယာက္ဖ ဦးေက်ာက္လံုး ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ ၀န္ ျဖစ္လာျခင္းျဖင့္ ဦးဘိုင္ဆပ္အေပၚ အထင္အျမင္ လြဲမွားေစေသာ အ ေရးအသားမ်ားမွ မည္သူဘက္ကေနလာခဲ့သည္ကို သိ ရွိေလာက္ျပီဟု ယူဆပါသည္။ ပုဂံမင္းသစၥာခံ ဘ က ေတာ္သား ဆူးေျငာက္ခုတ္အားလံုးကို ေတာရွင္းထားျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုဂံမင္းအား လြယ္လင့္တကူ နန္းခ် ႏုိင္ခဲ့ေလသည္

မွားယြင္းတဲ့ အကိုးကားေတြ ထင္ရာစြပ္စြဲ လြဲမွားတဲ့ေကာက္ခ်က္ေတြကို တစ္ဖတ္သတ္ ေရးၾကတာေတြဟာ မၾကာခဏ ေတြ႔ရပါ တယ္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လထုတ္ ရနံသစ္မဂၢဇင္းမွာ ေမာင္၀မ္းဆန္း (သံျဖဴဇရပ္) က ျမိဳ႕၀န္ဘို္င္ဆပ္၊ ေတာင္သမာန္အင္းျဖတ္ ဦးပိန္တံတားအေၾကာင္း တစ္လြဲေတြေရးလို႔ စာေရးသူက အိတ္ဖြင့္ေပးစာေလးတစ္ခု ေရးေပးဖုူး တယ္။ အခုတစ္ခါ ၁၆.၉.၂၀၀၉ ထုတ္ News Watch Weekly ေစာင့္ၾကည္႔သတင္းဂ်ာနယ္မွာ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြခံ ေတာင္သမာန္ တံတာၾကီးဂုဏ္ျဒပ္ဆိုတဲ့ေခါင္း စဥ္နဲ႔ တစ္လြဲေရးသား လာျပန္ပါတယ္။ သမိုင္းတစ္ေခတ္ မွာ သူဘက္ကိုယ္ဘက္ ျပသနာေတြအၾကားမွာ ကိုယ့္အုပ္စု မဟုတ္ရင္ စြပ္စြဲ ပုတ္ခတ္ေရး တက္ၾကတဲ့ အစဥ္ အလာအရ ေရးသားထားတဲ့ သို႔မဟုတ္ စြပ္စြဲေျပာဆိုတက္တဲ့ အတင္းစကားေတြကို အေလး ထား ေရးသားလာ ၾကေတာ့ မလိုလားအပ္တဲ့ အထင္အျမင္ လြဲမွားမႈေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္စာေရး ဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းရင္းသား၊ ႏုိင္ငံသား ျမန္မာမြတ္စလင္အေၾကာင္း ေရးေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ထုတ္ ရာဇ၀င္ ပါေမာကၡ ေရႊျပည္ဆရာဦးဘတင္ တည္းျဖတ္ျပီး ရာဇ၀င္သုေတသိီဆရာၾကီး ေရႊဘိုဦးဘဦးေရးတဲ့ ေရႊမန္း အႏွစ္ တစ္ရာျပည့္ ဗမာမြတ္စလင္တို႔၏ အထၱဳပတၱိ စာအုပ္အပါအ၀င္ ဆရာခ်ယ္ တုိ႔ ပသီဦးကိုကိုေလးတို႔လိုသမိုင္းသုေတသီေတႊရဲ႕ စာအုပ္ေတြကိုလည္း ေလ႔လာျပီးမွ ေရးသားသင့္ၾကပါတယ္။  ဒါမွလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈအေမြကို အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပရင္းလုိက္ရပါတယ္………..

စာေရးဆရာ ေမာင္သဲနီ တင္ျပသည္။ မြတ္စလင္သတင္းစဥ္ မွကူးပါသည္။
 Source: MMSY

Pdf အျဖစ္ သိမ္းလိုသူမ်ား ဒီ မွာ ေဒါင္းပါ.......